Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Blaðsíða 37

31
og margir kaupmenn fengu enda minna en það. Fé-
lagið komst í stórskuld við fjársölumennina í Englandi,
og þeir lentu sjálfir í fjárkagslegum vandræðum. Jón
Vídalín var þá í Englandi og fór að svipast eftir nýj--
um umboðsmanni. Urðu þá fyrir vali hans bræður
tveir danskir, Louis og Andres Zöllner. Eigi þótti
Laurizen gott að missa af féiaginu og reyndi aftur að
vinna það á sitt band. En Jón Vídalín var búinn að
ráða Zöllner og þóttist hafa nægar ástæður til umskift-
anna. Ekki var talið að þeir Zöllnersbræður væru þá
ríkir menn, en þó munu þeir þá þegar um sumarið
liafa lánað félaginu til fullrar lúkningar skuldinni við
Laurizen & Co., gegn vöruloforði. Svo sem kunnugt
er urðu þeir Zöllner og Vídalín aðalumboðsmenn flestra
íslenzkra kaupfélaga um mörg ár. Létti ekki þeim
skiftum til fulls fvr en félögin mynduðu sína eigin
heildsölu á síðustu árum Jakob3 Hálfdánarsonar. Um
sumarið 1886 sendi félagið fyrst út ull á eigin ábyrgð,.
voru það eitthvað um 5000 pd. Gekk sú sala sæmi-
lega. Sauðirnir seldust líka dáiítið skár heldur en
haustið áður. Nú reyndu félagsmenn að spara sem
mest þeir máttu, til að komast úr skuldinni við um-
boðsmann, og vanst mikið á með þeim hætti.
Jón alþm. Sigurðsson hafði frá upphafi verið for-
maður félagsins. Og um þetta leyti (1886) tók hann
við reikningsfærslunni allri, að því leyti sem hægt var
að starfa að henni upp í sveit, og hélt því áfram
þrjú ár, meðan honum vanst aldur til. Að honum látn-
um tók sonur hans, Pétur Jónsson, við formenskunni
og heflr gegnt þvi starfl þangað til nú í vor.
Sumarið 1885 kom til Húsavíkur trjáviðarsali frá
Mandal. Bað hann Jakob að losa sig við trjáviðarleyf-
ar sem hann hafði í skipi sínu. Kaupstjórinn fann
bæði þörfina fyrir sig að auka við hús félagsins, og
vissi hins vegar að fjölmarga félagsmenn vantaði húsa-
við. Það varð því úr, að hann tók viðinn, en gat ekkl