Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Blaðsíða 30

24
Jakob óviðkomandi, gerðu sitt til að teija i hann kjark
og þor á þes8um timamótum. Það voru þeir Sveinn
Víkingur Magnússon á Húsavík, Friðjón Jónsson á Sandi
og Snorri Oddsson á Geitafelli. Á heimleiðinni gisti
Jakob hjá Snorra og var dag um kyrt. Bað Snorri
hann að leyfa sér að líta í plögg félagsins og vita hvort
hann fyndi ekki einhverja þá liði í bókunum, sem gæfu
góðar vonir. Rakst hann þar á 2000 kr. í peningum,
sem greiddar höfðu verið í einu til Kristjáns Jóhannes-
sonar, hins ríka bónda í Hólsseli á Fjöilum. Þá upp-
hæð hafði hann lánað kaupstjóra um vorið, vist veð-
og ábyrgðarlaust, svo að hann væri eigi alveg skotsilf-
urslaus þar til peningar kæmu inn fyrir seldar afurðir.
Jakob hafði síðan Friðrik Guðmundsson, tengdason sinn,
um þriggja vikna skeið hjá sér á Grímsstöðum til að
skrifa alla sérreikninga handa félagsmönnum, sem voru
þá um 140 talsins. Kom þá i ljós, að fjárhagurinn var
í alla staði góður, og að vanheilsa ein hafði skapað
hina gagnstæðu skoðun. Hvíldin, bjartsýni húsfreyj-
unnar á Grímsstöðum og hin ánægjulegu reikningsskil
gáfu Jakob nýjan kjark og þrótt. Þá komu þeir og
til hans meðstjórnendur hans: Benedikt á Auðnum, Bene-
dikt í Múla og Jón á Gautlöndum. Luku þeir lofsorði
á starfsemi hans og báðu hann hvergi hika. Þá bætt-
ust og til muna nýir félagsmenn. Pöntunum var safn-
að og alt búið undir starfsemina næsta ár. Þá var hús-
byggingin fyrsta málið. Fór Jakob á útmánuðum til
Húsavíkur hennar vegua. Ekki gekk greiðlega með
viðina frá Knararbrekku. Náðust þeir ekki fyr en í
júní. Grjóti var ekið að grunnstæðinu um veturinn og
byrjað á jarðraski snemma um vorið. Jón Pálsson, sá
sem áður er nefndur, skyldi hafa yfirsjón með trésmíð-
inni, en steinsmiður nokkur, er Baldvin hét, gera kjall-
arann. En er til kora þóttist Baldvin þessi vera veik-
-ur og lagði ekki nema einn stein í grunninn.
Sá sem í raun og veru varð yfirmaður við stein-