Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.03.1919, Qupperneq 25

19
ist ófært að ná viðunum jafn fijótt <og gert var ráð-
fyrir. Einatt ísrek og sífeld. óveður, svo að enginn sjó-
maður treystist að fara. Þó kom þar um síðir, að sex-^
æringur var sendur eftir timbrinu. Hann komst nokk~
nð norður með nesinu, varð þá að snúa við. Svo kom
kaustið og treystist enginn til að skipa viðunum út við
Ivnararbrekkutanga Var þá ekki um annað að gera
en fá Tjörnesinga til að bera viðinn lengra upp á köfð-
ann, svo að konum væri óhætt fyrir haustbriminu. Kom-
ust þeir ekki til Húsavikur fyr en í júni næsta ár.
Eftir að söluþingi lauk var ekkert fyrir Jakob að
gera á Húsavík, því að ísinn hindraði allar skipakom-
ur. Brá hann sér þá upp að Hrimsstöðum til vanda-
manna sinna. Mislingarnir voru þar þá að mestu um
garð gengnir og höfðu ekki lagst mjög þungt á fólk
hans, nema eitt barnið. En er leið að hausti, fór hann
aftur til Húsavíkur og beið þess, að eitthvert skip kæmK
Vildi ekki að aftur h'enti hið sama slys og þegar Slimons-
skipið kom. Þar var þó sú bót í máli, að skipið myndi
tæplega hafa verið afgreitt, hvort sem var.
Nú bar svo við einn dag, eftir að Jakob tók fyrir
alvöru að vænta skipsins, að hann lagði sig til svefns
um dagtíma. Alt í einu hrekkur hann upp við það, að
honum heyrist kallað: »Jakob«. En í því bili var »Pro-
videnee* að sigla inn á höfnina. Kaupfélagið tók mikið
af vörum hjá Predbirni og byrjuðu nú lestaferðir sveita-*
manna. Öll sú verzlun gerðist fram á skipinu og sak-
aði ekki búðarleysið fyrst um sinn.
Það var nú orðið öllum ljóst, að einhver ráð varð
að hafa til að verja vörurnar skemdum, þegar þær
loksins kæmu. Jakob hafði því keypt nokkur tré og
reft yfir ískjallara þann, sem fyr er nefndur. Síðan
strengdi hann tjargaðar seglábreiður yfir alla refting-
una. Tjaldgangur tengdi saman »gryfjuna« og búðina
í skúrnum. Þegar ísinn lónaði frá byrjuðu siglingar
fyrir alvöru. Næst kom sauðaskip Slimons með pönt-
2*