Neisti - 01.06.1968, Síða 44

auösöfnun "þjóðarinnar", a svonefndu viðreisnartímabili, geta skyndi-
lega skipt yfir úr ofþrælkun f atvinnuleysi, án þess að verkalýðssam-
tökin fái rönd við reist.
Orsakir þessa kátlega fyrirbæris eru að sjálfsögðu miklu fleiri en tök
eru á að rekja hér. En þó skal drepið á nokkur atriði, f þessu sambandi,
sem snerta einkum verkalýðssamtökin.
Þótt hin geysilega fjölgun f stéttarsamtökum launþega hér á landi, f
seinni tíð,feli f sér mikla möguleika til að auka áhrifamátt þeirra 1
þjóðfélaginu, fylgja þessari fjölgunýmis vandkvæði, sem ekki verður
gengið á snið við. í stað hinna ytri örðugleika, sem einkeimdu svo
mjög frumbýlisárin og að framan er getið, eru það nú innviðirnir, sem
gefa þarf gaum. Það er alkunna að innan raða verkalýðs- og launþega-
samtakanna er nú mikill fjöldi nýliða, sem eiga eftir mikið að læra,
þar á meðal stór hópur sem hlustar enn næmu eyra á falskenningar
stéttarandstæðinga sinna um að "þjóðarbú" þeirra þoli ekki kjarabætur
launþegum til handa; jafnvel f háum trúnaðarstöðum samtakanna tróna
enn ekki allfáir talsmenn þessayar kenningar og eiga hljómgrunn. - Er
þá að undra þótt ýmsilegt verði með ólíkindum 1 samningaþófinu við
andstæðinginn um kaup og kjör þegar mikiö liggur við að einhugur ríki
meöal stéttarfélaganna og forystan sé samstillt. Enda hæla nú auðvalds-
blöðin óspart fulltrúum síhum fyrir góða frammistöðu 1 marzverkfall-
inu. Morgunblaðið 30. marz s.l. segir m.a. f þessu sambandi: " Með
starfi sfnu f þessum samningum hefir Sverrir Hermannsson ( formaður
Landssambands fsl. verzlunarmanna, sem ekki tók þátt f verkfallinu.
Höf. ) tvfmælalaust áunnið sér sess sem einn helzti forustumaður laun-
þega f SjáHstæðisflokknum, ásamt Pétri Sigurðssyni alþingismanni, og
er líklegt, að hann muni láta að sér kveða f vaxandi mæli, bæði innan
verkalýðssamtakanna og á stjómmálasviðinu." Hér er vissulega ekki
mælt á neinu dulmáli um hið faglega og pólitfska hlutverk Morgunblaðs-
fulltrúanna f verkalýðssamtökunum og mikilla afreka af þeim vænst þar
f framtíðinni.
Nú á tíma hagnýtir ríkjandi auðstétt flokkaskiptinguna f landinu af meiri
leikni en nokkru sinni áður til að lama einhug og samheldni innan verka-
lýðssamtakanna. Máltól hennar boða óspart þá kenningu að verkalýðs-
samtök eigi að vera með öllu ópólitfsk. En á sama tfma notar hún óspart
pólitfsk völd sfn f landinu til að ræna með lagasetningu þvf sem vinnst
í kjarasamningum verkafólkinu til handa. Og fulltrúar auðstéttarinnar
láta ekki þar við sitja. Þegar þeir hafa þannig leikið grátt launþega með

44