Andvari - 01.06.1964, Síða 113

ANDVARI
FYRSTI ÍSLENZKI BÚFRÆÐINGURINN
111
Foreldrar hans voru Sveinn bóndi Sig-
urðsson og Sigríður Benediktsdóttir.
Um störf Sveins þangað til hann fer
utan 19 ára gamall á búnaðarskólann á
Stend í Noregi, hefi ég ekki aðrar upp-
lýsingar en þær, að hann segist hafa ver-
ið við fjárhirðingu sumar og vetur til þess
tíma.
Jón Sigurðsson hefir útvegað honum
skólavistina á Steini og stutt hann þar
eins og síðar ötullega með útvegun fjár
eins og fram kemur í bréfum beggja.
Jón gleymir ekki að minna vini sína,
sem ferð áttu um Noreg, á Svein eins og
fram kemur í bréfum til Sigfúsar Ey-
mundssonar og Eiríks Magnússonar.
Þann 24. júlí 1870 skrifar Sveinn Jóni
og færir honum ástarþakkir fyrir bréf og
sendingu, sem hefir verið peningar, því
að hann segist aldrei hafa vonazt eftir að
fá svo mikið, vonast hann því til þess að
geta hjálpað sér við þetta, bæði að ljúka
við skólann og svo til heimferðar, þegar
þar að komi. Helzt vill hann eigi þurfa
að biðja um meiri peninga, en segir, að
sér þætti vænt um að hafa sem mest með
sér af verkfærum og bókurn, sem hann
þyrfti nauðsynlegast að hafa. Einnig ræðir
hann í þessu bréfi við Jón, hvernig hon-
um lítist á það, að hann fari til Jóhanns
Sjúmanns á Alden í Sunnfirði og læri
hjá honum fjárrækt. Telur Sveinn það
geta komið að góðu gagni hér heima. Var
hann þar í hálft ár. Segir hann Sjúmann
hinn bezta fjárbónda, sem til sé í Noregi.
Einnig kynnti hann sér fjárrækt í Skot-
landi.
Þegar líða fer á árið 1871, er áhugi
Sveins mestur fyrir því að fá þá atvinnu
að ferðast um hér heima og kenna fólki
ýmislegt af því, sem hann hefir lært og
trúir að gæti orðið að gagni hér. Hann
heldur sig gera mest gagn með því móti
að ferðast um kring og kenna jarðyrkjuna
og það, sem þar að lýtur, þó að sumir vilji
Sveinn Sveinsson.
ekki hætta við það gamla, þá eru þó
nokkrir í bland, sem vilja taka eftir því,
er þeir sjá að betur fer. Ef fólk sér góðan
árangur af því, þá munu fljótlega fleiri
taka það eftir.
Nú hefir honum boðizt atvinna á tveim-
ur stöðum í Noregi, en hann ekki viljað
taka henni svo lengi sem hann er ekki
úrkulna vonar um að geta fengið eitthvað
að gera heima, því að það vill hann helzt
af öllu. Að fara heim og hafa hvorki vísa
atvinnu né heimili lízt honum ekki á, og
geta þá ekkert gert til gagns. Árið áður
hafði hann skrifað séra Jóni í Eydölum
og beðið hann að koma sér einhvers stað-
ar fyrir, en hann gat hvergi útvegað hon-
um vist.
Haustið 1871 var haldin í Björgvin í
Noregi sýning á jarðyrkjuverkfærum,
garðávöxtum o. fl. Þarna var Sveinn
staddur til þess að afla sér þeirrar fræðslu,