Andvari - 01.06.1964, Qupperneq 115

ANDVARI
FYRSTI ÍSLENZKI BÚFRÆÐINGURINN
113
reynslu, sem menn höfðu aflað sér ann-
ars staðar og hann taldi eigi rétt að ganga
fram hjá. Hann segist óska framfara í
búnaði á íslandi, en ekki svo mikilla(i)
sem stofnunar á einum búnaðarskóla í
hverri sýslu á skömmum tíma. Hann er
þeirrar skoðunar, að nægilegt sé og af-
farasælast að stofna einn eða í hæsta lagi
tvo búnaðarskóla hér á landi.
Enn er hann á þessari skoðun, þegar
hann ritar grein í Isafold þann 7. maí
1877 og hann nefnir: Búnaðarskóli í
Suðuramtinu.
Ennþá bíður Sveinn svars frá stjórn-
inni, þegar komið er fram í október 1872,
og þykir honum mjög óþægilegt, hvað
svarið dregst. Hugsunin er öll orðin um
það, að komast heim til þess að gera gagn.
Nú hefir honum þó boðizt vinna hér
heima hjá Páli Vídalín, og þykir honum
líklegt að hann taki henni.
Verst þykir Sveini að hafa ekki nokkur
jarðyrkjuverkfæri, hann ætlaði ekki að
biðja um þau, ef hann ferðaðist um
heima. Hann veit, að þau koma eigi að
haldi, þar sem ekki sé hægt að flytja þau
með sér. Aftur á móti, ef unnið sé á ein-
um stað, þyrfti hann þeirra með. Biður
hann því Jón að sækja um þau fyrir sig.
Hann hefir keypt sér ýmisleg dýralækn-
ingaverkfæri og jarðyrkjubækur. Einnig
ætlar hann að fá sér hallamælingatæki,
þau telur hann sér nauðsynlegt að hafa.
Nú kemur að því, að hann eygi það,
að sú von rætist að hann komist heim.
Séra Jón á Ósi hefir sagt honum frá því
í bréfi, að stjórnin hafi skrifað til Húss-
og bústjórnarfélagsins og spurzt fyrir um,
hvort félagið vildi annast um fcrðir hans
á milli bænda, þá skyldi hún leggja til
allari annan kostnað. Hélt séra Jón, að
félagið mundi taka því.
Nú er kominn 20. dagur maímánaðar
árið 1873, og enn er Sveinn úti í Noregi.
Þann dag skrifar hann bréf til Jóns Sig-
urðssonar. Hafði hann þá um vorið þann
21. apríl hætt störfum á þeim bæ í Noregi,
sem hann hafði starfað á. Hafði hann þá
farið til Sjúmanns á Alden, þar sem hann
hafði áður kynnt sér fjárrækt og síld-
veiðar, og dvalizt hjá honum í þrjár vikur.
Nú er runnin upp sú stóra stund, sem
Sveinn hefir lengi þráð. I Iann er ráðinn
til heimferðar, til þess að ferðast um og
leiðbeina þeim bændum, er tilsagnar hans
vilja njóta.
Sendir hann nú Jóni lista yfir þau
verkfæri, sem hann telur sig Jrurfa að
kaupa, og bónarbréf til landbússtjórnar-
félagsins danska um, að það veiti sér
styrk til þess að kaupa þau.
Ég hcfi hér áður minnzt á bréfið frá
séra Jóni á Ósi og fréttir þær, sem það
flutti Sveini.
Það bar til, þegar Húss- og bústjórnar-
félagið hélt hinn síðari ársfund sinn 1872,
að forseti þess lét þess getið, að félagið
hefði fengið bréf frá stiftamtmanni, þar
sem óskað er álits þess um, hvort það
mundi geta orðið til verulegra hagsmuna
fyrir íbúa suðuramtsins eða íslands yfir
höfuð, að jarðyrkjulærisveinn, Sveinn
Sveinsson, sem hefir gengið í jarðyrkju-
skóla í Noregi og þar að auki kynnt sér
búnaðarháttu þar í landi með útigangs-
fé og fengið ágætisvitnisburði fyrir kost-
gæfni, alúð, verklegan og lærdómslegan
dugnað, ferðaðist hér um landið og
dveldi tímakorn á bæ og bæ hjá þeim
bændum, sem vildu fá tilsögn hans í ein-
hverri grein búskaparins; ennfremur bið-
ur stiftamtmaður um aðstoð félagsins til
þess að fá skýrslur um, hvort bændur
mundu vilja veita nefndum Sveini Sveins-
syni fæði, meðan hann dveldi hjá þeim,
og flutning til næsta kennslustaðar, cr
hann færi frá þeim, hvorttveggja ókeypis,
því að kaup Sveins Sveinssonar mundi
stjórnin sjálf leggja til. Einnig óskar stift-
amtmaðiir eftir tillögum nm, hvernig