Andvari - 01.10.1967, Blaðsíða 84

186
ÞORVALDUR SÆMUNDSSON
ANDVARI
. . . Mér líSur á flestan hátt vel, guði
sé lof, heilsan er sæmileg og vinnan geng-
ur sæmilega, og hvað aðbúð og umgengni
snertir, þá hef ég ekki áður átt jafngóðu
að fagna oft um dagana. Ég er hér úti
bæði af því, að mér þykir fara ólíku
betur um mig en í Kaupmannahöfn, og
svo hinu, að nú er fyrir alvöru verið að
gera islandica, — ég er hjá Steenstrup,
eins og þú getur nærri, og við sitjum
nú í samvinnu, og komi nokkurn tíma
svo langt, eitthvað komist út um Islands-
ferðina, verður það eftir okkur í sam-
einingu og undir beggja okkar nafni.
Ekki hef ég heldur gleymt félaginu okk-
ar, en landlýsingin verður mikið verk,
og undirbúningurinn til að geta skrifað
hana að gagni er ótrúlegur. Lakast er,
að félagið er ekki fært um að borga mér
neitt, sem heita megi viÖunanlegt, og
það er nú helzt, sem mér baggar — pen-
ingaskorturinn — til að geta unnið al-
mennilega. Ég sé brauðin eru að losna,
en ég þori samt ekki að láta sækja um
neitt að sinni, því ég er dauðhræddur um,
að ég verði ekki búinn í vor að því, sem
ég þarf að gera hér. — (Hér er kafli
felldur úr.) -—- Þetta held ég verði nú
að vera nóg vetrarlangt. Ég skyldi raun-
ar hafa skrifaÖ þér ögn meira, en í þessu
augnabliki fékk ég boð frá Hauch, og
má líklega vera hjá honum allt kvöldið.
Það er nógu gaman, þegar maður vill
rétta sig upp, að geta fyrirhitt aðra eins
menn og I lauch og Ingemann, og vera
ætið boðinn og vel tekinn. . . .
Bessastaðaskóla 1820, tók próf í lögfræði við
Hafnarháskóla 1830. Hann gegndi ýmsum
mikilvægum embættum hér á landi, var m. a.
yfirdómari í landsyfirdómi og dómstjóri. Einnig
gegndi hann landfógetaembætti og stiftamt-
mannsemhætti og var konungsfulltrúi á al-
þingi 1861—65. Meðal barna hans var Jónas
Jónassen landlæknir.
(Islenzkar æviskrár eftir P. E. Ó.)
Og daginn eftir skrifar hann Páli Mel-
steð1) yngra svohljóÖandi bréf:
Sórey, 27. sept. 1843.
Elskulegi Páll minn!
Þér myndi nú væntanlega ekki þykja
neitt undarlegt, þó ég skrifaði þér langt
bréf héðan úr róseminni í Sórey, og hugsa
með þér, ég hefði ekki haft annað að
gjöra. En ég skal nú sýna þér, hvort ég
hef ekki haft annað að gjöra, og svo sem
til sannindamerkis skrifa ég þér ekki
nema nokkur orð, rétt svo þú sjáir ég
lifi, og sé ekki öldungis búinn að gleyma
þér. Ég lifi hér annars eins og blóm í
eggi; ég er hjá Steenstrup og við erum
í samvinnu að fást við islandica, og ætl-
um nú að bera okkur að koma saman
bók um þetta allt, sem dálítið gagn verði
í; — og til hvíldar geng ég eða ríð eða
keyri um landiö og skógana hér í kring,
ræ líka stundum á báti um vatniÖ með
kvenfólkið okkar, eða geng til Hauchs
eða Ingemanns að tala við þá til fróð-
leiks og skemmtunar. Mér er mikið þægi-
legt að vera boðinn og veltekinn hjá
þeim báðum, hvenær á degi sem vera
skal. Ekki gleymi ég nú samt fyrir þessu
félaginu okkar og landlýsingunni, en þar
vantar ekki mikið á, að ég hafi reist mér
hurðarás um öxl, því að verkið er bæði
mikiÖ sjálft og undirbúningurinn því
meiri. Lakast af öllu er, að félagiÖ getur
ekki boÖiÖ mér neitt viðunanlegt hónórar,
því mér er ómögulegt að vinna peninga-
1) Páll Melsted yngri, sagnfræðingur (f. 13.
nóv. 1812, d. 9. fehr. 1910), stúdent frá Bessa-
staðaskóla 1834, lagði stund á laganám í Kaup-
mannahöfn 1835—40. Tók próf í dönskum
lögum 1857. Var sýslumaður í ýmsum sýslum
og alþingismaður Snæfellinga 1859—63. Eftir
að Páll lét af sýslumannsembætti, varð hann
kennari í sögu við latínuskólann. Hann vann
mikið að ritstörfum, einkum um sagnfræði.
(Nánar í íslenzkum æviskrám eftir P. E. Ó.)