Andvari - 01.01.1991, Síða 19

andvari
BJÖRN SIGURÐSSON
17
í ágætri minningargrein eftir Þorvald Þórarinsson lögfræðing lýsir
hann persónulegum kynnum sínum af Birni á þessum árum:
Nítján ára gamall lauk Björn stúdentsprófi. Hann var þá að andlegum þroska
og atgervi flestum ungum mönnum fremri, en sótti þó er.n hraðar fram næstu
árin. Háskólanámið stundaði hann af kappi og skyldurækni. En jafnhliða því
drakk hann í sig skáldskap, heimspeki og þjóðfélagsmál. Á fyrsta ári í háskól-
anum gerðist hann einhver áhrifamesti ræðumaður skólans, ákaflega fylginn
sér, rökvís og snjall, stundum hrífandi mælskur.
Á þessum árum sat hann sig aldrei úr færi að kynnast góðri tónlist og njóta
hennar og efla þekkingu sína á því sviði. F*á þegar og alla ævi hafði hann mjög
jákvæða afstöðu til nýjunga og nýsköpunar í öllum listum, einkum málaralist,
en ég held að hann hafi alltaf metið Johann Sebastian Bach allra tónskálda
mest.
Sá áhugi á listum og fagurfræði sem kviknaði á háskólaárunum og
hér er lýst var alla tíð sterkur þáttur í fari Björns.
Loks segir Þorvaldur Þórarinsson í grein sinni:
Árin sem Björn var í Háskólanum og síðar, birti hann svo marga eðliskosti, að
ég held að úr honum hefði mátt gera marga menn, ekki aðeins þrjá eins og
Haraldur Sigurðarson gat gert úr Gizuri biskupi. Það er alveg vafalaust að
Björn hefði komist í allra fremstu röð á hverju því sviði vísinda eða mannlegrar
viðleitni er hann hefði kjörið sér að ævistarfi. Sem stjórnmálaforingi hefði
hann hlotið að skara fram úr, kom þar til yfirburða þjóðfélagsþekking, skarp-
skyggni, hugkvæmni og atorka, lipurð í samningum, rökvísi og snerpa í mál-
flutningi, samfara ósveigjanlegri festu þegar um meginatriði var að tefla.
Sumum kann ef til vill að virðast að ofangreindar tilvitnanir séu of-
mat eins aðdáanda Björns frá skólaárunum. Því er þá til að svara að í
öllum aðalatriðum ber þessum ummælum saman við það sem aðrir
hafa um hann ritað og þekktu hann best. Þannig segir Sigurbjörn Ein-
arsson biskup í ræðu við útför Björns:
Hann hafði mjög alhliða áhuga á hvers kyns efnum, hugur hans var vakandi og
opinn í allar áttir og jafnvígur var hann mjög svo, ekki aðeins á námsgreinir,
honum láallt í augum uppi að kalla. Þaðmátti hverfélagi hans vita þegar þá, að
hann myndi verða í fararbroddi, hvert sem hann kynni að beina för sinni, en
um það virtist hann eiga allra kosta völ, miðað við hæfileika.
Björn hætti að mestu afskiptum af stjórnmálum um það leyti sem
hann lauk læknisprófi vorið 1937. Hann hafði þó alla ævi brennandi
2