Andvari - 01.01.1939, Síða 16

12
Tryggvi Þórhallsson
Andvari
á síðara hluta 19. aldar, og reyndar nokkru lengur,
höfðu einna djúptækust áhrif um viðreisn og endurnýj-
ung atvinnuvega vorra, þeir Tryggvi Gunnarsson og
Þórhallur Bjarnarson. Það er hvorki sanngjarnt né reynd-
ar unnt að skýra og meta ævi og starf Tryggva Þór-
hallssonar, án þess að minnast að nokkru þessara manna,
er honum stóðu næstir allra, annar faðir hans, en hinn
fóstri móður hans, nafni og náinn heimilisvinur í upp-
vexti.
IV.
Skipta mun löngum mjög í tvö horn um mannanna
börn, hvað þeim verður drýgst á lífsleiðinni: Áhrifin frá
uppvexti þeirra á bernskuheimilinu, eða áhrif þau, sem
menn sæta síðar af ýmislegri reynslu sinni á víðum veg-
um starfs og skyldu og viðskiptum og kynningu við
ýmis háttar fólk. Um Tryggva Þórhallsson orkar ekki tví-
mælis, að hann var frá upphafi fast mótaður af áhrif-
um frá æskuheimili sínu og föður sínum fyrst og fremst.
Þórhallur Bjarnarson var einn hinn glæsilegasti maður
sinnar samtíðar. Raunhyggja bóndans og djúphygli skálds-
ins, hvort tveggja ættgengt, sætti hjá honum skemmtilegri
blöndun. Gáfurnar voru miklar og duldust engum. Ungur
sætti hann sterkri vakningu til framsóknar um aukið
sjálfstæði og andlegt frelsi þjóðarinnar. Faðir hans, síra
Björn Halldórsson, galt þeirri baráttu sinn skatt með
því meðal annars að yrkja eitt naprasta níðkvæðið, sem
nokkru sinni hefir ort verið, um löðurmennsku brodd-
borgarans, sem svíkst undan merkjum ættjarðarvinanna
með dannebrogskrossinn á brjósti: — Eg er konung-
kjörinn —. Þá var nú sá hátturinn hafður. Sonur hans Þór-
hallur stóð að því, ásamt fleiri piltum í Reykjavíkurskóla,
að brenna hátíðlega á báli latnesku stílabækurnar sínar