Andvari - 01.01.1939, Qupperneq 32

Andvari
j
Heimferð á aðfangadag jóla 1893.
Eftir Gudmund Friðjónsson.
Þjóðsögur vorar kunna grein á mörgum undarlegum
atburðum, sem gerðust um jólaleyti, og áramótaatburð-
um, sem ímyndunarafl nafnlausra skálda lætur í veðri
vaka, að gerzt hafi. Svo virðist, sem alþýða manna vilji
enn gjarna heyra sagt frá atburðum, sem gerzt hafa um
jólin eða áramótin, þó að eigi sæti stórtíðindum. Þjóðar-
sálin virðist vera gædd næmari skilningarvitum á tylli"
dögum en virkum, og virðist svo sem hún lyftist í saeti
sínu, þegar norðurhvel jarðar tekur að velta vönguui
móti hækkandi sólargangi.
Ferðasagan, sem eg ætla nú að segja, er enginn skáld-
draumur, í samanburði við ævintýri þjóðsagna, og greinir
eigi frá stórbrotnum viðburðum. En hún er til dæmis
um það, »að gangandi manni er leiðin löng«, í saman-
burði við ferðalög manna á bifreiðum, sem bera farþega
á klukkustund þá vegalengd, sem göngumaður lötrar á
degi um sólstöður.
Á hinn bóginn er á það að Iífa, að ganglerinn verð-
ur athugulli en farþeginn, af því að sporgengillinn þreif'
ar svo að segja á hverri misfellu leiðarinnar og sér með
eigin augum skugga sjálfs sín, aukheldur það, sem er
raunhæfara en skugginn.
Menn, sem fara flugleiðis, eins og fuglar yfir landið-
þeisa í bifreiðum, ellegar renna sér á skautum eða skíð-
um, geta haft gott af því að fylgja fet fyrir fet fótgöngu-