Andvari - 01.01.1939, Síða 40

36
Heimferð á aðfangadag jóla 1893
Audvari
atburður gerðist, hefði sig dreymf, að hún þóttist verða
fyrir áverka miklum — vera stungin í hjartað með
nokkurs konar vopni. Það vopn var með tveim oddum í
líkingu við skæri og þótti henni í svefninum, sem það
sár myndi aldrei gróa. Eftir þetta tók hún til fósturs
Kristbjörgu, sem nú er ráðskona við Landsspítalann í
Reykjavík. — Líklega er það svo, að hver vogur og vík á
strandlengju íslands gæti haft frá merkilegum tíðindum
að segja, ef leitað væri eftir bergmáli þeirra hæða, sem
standa að víkum og vogum landsins.
Þegar eg kom inn að Mjósundi, var farið að halla degi,
svo mikið, að lífið gætti dagsbirtunnar. Laxá er mjó of-
an við fossana og heitir þar þess vegna Mjósund. Eg
hafði hugsað mér að fara þar yfir ána, en þegar þar
kom, sá eg, að Laxá var hlaupin svo langt að framan
sem augað eygði, blá og bólgin. Þarna stóð eg nú staf-
laus og leizt ekki á blikuna. Þaðan er heim að Laxa-
mýri svo sem 15 mínútna gangur og var auðvitað í lófa
Iagið að snúa þangað og gista. En eg hafði fastráðið
að fara heim þetta kvöld og þótti ómannlegt að rifta
þeirri áætlun. Þótti mér ekki víst, að áin hefði hlaupið
ofan á ísinn fyrir neðan fossana. Þótti hitt líklegra, að
þar hefði hún stungið sér undir skörina. Eg sneri nú a
þann bóginn, fór niður svo kallað Klif, sem er í bjarg-
inu. Þar var kaupsfaðarleið nokkurra bænda, þar til
Laxá var brúuð sunnan við Laxamýri, og var þá áin
riðin á svo kölluðu Fossavaði, sem er stórgrýtt og strangt
og allgeigvænlegt, tvær kvíslarnar riðnar neðan fossanna
og ein uppi á fossbrún. Þarna neðan við Klifið urðu
faðir minn og hestur hans varir við eitthvað óþægilegt
að kveldlagi í lítils háttar tunglsglætu. En svo var mál
með vexti, að maður og hestur drukknuðu í Laxá, þarna
neðan við fossana, þegar eg var barn að aldri. Hann