Andvari - 01.01.1946, Qupperneq 44

40
Jónas Jónsson
ANDVABI*
neti og einum gaddavirsstreng, og hefur sauðfé ekki náð að
skemma garðinn. Aðstaða til trjáræktar var ekki sérlega áljt-
leg á Reykjum. Sveitin er gersamlega slcóglaus. Veðurátta er
að vísu mild, en hvassviðri mikil. Húsið stóð á hæð i algerðu
skjólleysi. Norðanveður eru þar mikil, en verst eru þó suð-
austanúrfellin, ofsastonnur með feiknamikilli úrkomu, þegar
vindur stendur af hafi og brotnar á fjöllunum norðanvert við
byggðina. Miklu var þarna erfiðara um aðhlynningu alla en
á venjulegu sveitabýli. Húsið var mannlaust á vetrum og ekki
húið þar nema af og til á sumrin. Lítið var um liúsdýraáburð,
en tilbúinn áburður notaður við og við. Einn kostur var á
Reykjum til hagræðis í þessu efni. Græðireiturinn var i halla
og urðarmelur undir moldarlaginu. Jarðvegurinn var þess
vegna tiltölulega þurr og þrengdi ekki að rótum trjáplantn-
anna. Mér var að vísu kunnugt um heilræði Sigurðar Sig-
urðssonar, að náttúran gróðursetti ekki trjáplöntur í röðuin,
en braut að veruleg.u leyti móti þessum viturlegu fyrirmælum.
Ég gróðursetti tvöfalda röð af erlendum víði milli mín og
garðyrkjuskólans, en hafði þrefalda röð meðfram vegi heim
að húsinu. Var birki i miðjunni, en reynikvistir til beggjn
hliða. í brekku framan við liúsið var sexföld röð af birki-
kvisluin. Með vilja voru þeir settir mjög þétt, svo að þeir veittu
hver öðrum skjól. Hákon Bjarnason sagði, að eftir nokkur ár
mætti grisja brekkuna, til þess að þær birkihríslur, sem ættu
að lifa, gætu náð fullum þroska. Á sama hátt, sagði hann, að
taka mætti burtu birkikvistina meðfram veginum, ef síðar
meir þætti belur henta að liafa eingöngu reynivið samhliða
heimreiðinni. Eftir að kvistir þessir voru gróðursettir, vorið
1940, var þeim lítið sinnt ár frá ári, nema að hreinsa burt ill'
gresi og bæta við einstökum teinungum í stað þeirra, sem
dóu, en þeir voru ekki mjög margir. Fyrstu árin var róðurinn
nolíkuð erfiður. Birkið reyndist bezt. Það óx nokkuð ár frá
ári, og á því urðu lítil vanhöld. Víðirinn var hraðvaxandi, en
suma vetur kól ofan af teinungum. Reynirinn var, viðkvæm-
astur. Hann var grannur, fremur hlaðfár og þoldi ekki sem
hezt suðaustanstorminn og hin miklu úrfelli. En aðstaða