Fálkinn - 19.12.1931, Blaðsíða 29

F Á L K I N N
29
Mjaltastúlkan í b|arnarhamnum.
Það var björt, unaðsleg vornótt.
Allur dalurin var fyltur sumarang-
an. Á himninum blikuðu bleikar
stjörnur.
En í fjósinu á Hóli, stœrsta bæn-
um í dalnum, var alt í uppnámi.
Allar kýrnar stóðu á básunum, i
stað þess að liggja og sofa, .eins og
kýr eiga að gera á næturnar. Þær
bauluðu og öskruðu svo hátt, að
ekki heyrðist mannsins mál.
Ef fólkið á bænum hefði heyrt til
þeirra, myndi það hafa.sagt:
— Það hlýlur að vera hundur úti
i fjósinu, fyrst að kýrnar láta svona
illa. — Því að ekkert fer eins í
taugarnar á kúnum og ókunnugir
hundar.
En það var ekki liundur, sem átti
sök á ólátunum í fjósinu. Svo var
mál með vexti, að kýrnar höfðu sjeð
stóran skógarbjörn, þegar þær voru
á beit uppi i skóginum um daginn,
svo að það var engin furða, þó að
þær væru hræddar.
— Hvað eigum við að taka lil
bragðs? sagði Reyður, sem var for-
ystukýrin. — Enginn á bænum veit
af birninum, svo að við verðum á-
reiðanlega reknar upp i skóginn á
morgun, og þá getur björninn kom-
ið og sálgað okkur öllum!
— O, það getur nú dregist að
liann leggi mig að velli! þrumdi
Svartur, stóra nautið með breiða
skallann og löngu hornin.
— Að lieyra til þín, bjálfinn þinn!
ságði Reyður fyrirlitlega. — Það
er minstur vandinn að standa hjer
og bera sig borginmannlega. Hvað
heldurðu að þú getir þegar björn-
inn langar þjer liögg með hramm-
inum? Ætli að þú verðir ekki lúpu-
legri þá!
Svartur varð kyrlátari eftir þessa
áminningu. Hann draup höfði og
gat engu 'orði upp komið.
— Það væri strax mikil ból ef við
hefðum almennilega smalastúlku til
þess að gæta okkar, sagði Reyður.
— En stelpan, sem gætir okkar
núna, hefur ekki vit fyrir túskild-
ing. Nei, hún Kata, sem var hjerna
í fyrra, það var almennileg stúlka!
En Jiún týndist i skóginum, því er
nú ver og miður. Jeg hugsa að tröll-
in hafi rænt henni.
þessi ólæti, með leyfi að spyrja?
tteyður sagði honum ]jú með tár-
in í augunum, að nú væri úti um
þær allar, því að stóreflis björn hefð-
ist við i skóginum.
— Nú, er það ekki alvarlegra,
sagði hann. — Ætli að maður liafi
ekki einhver ráð!
Að svo mæltu tók hann litia
krukku upp úr vasa sínum og bar
síðan einhverskonar smyrsl á'horn-
in á Svarti.
— Nú þarftu ekki annað en að
ar lengur.
Daginn eftir voru kýrnar reknar
upp i skóginn að vanda. Ekki leið
á löngu, áður en björninn kom, og
var bann ógurlegur á að líta. Hann
öskraði svo hátt, að trjen í skógin-
um skull'u og kálfarnir urðu svo
máttlausir í knjánum af hræðslu, að
þeir duttu allir á hausinn. Hann
froðufelldi af bræði og eldur brann
úr augum hans. Hann rjeðst óðar á
Svart.
. Nú hófst ógurlegur bardagi! Báð-
ir hömuðust svo að moldin fauk
fjöllunum hærra. Björninn sló og
Svartur stangaði svo að undir tók
í skóginum. En ekki leið á löngu, áð-
ur en Svarli tókst að reka bæði
liornin i brjóst bjarnarins. Fjell þá
björninn steindauður til jarðar.
En hvað haldið þið að þá hafi
komið fyrir. Alt i einu rís stúlka
upp úr dauðum bjarnarskrokknum!
Og þetta var engin önnur en hún
Kata smalastúlka.
- - Þakka þjer fyrir Svartur minn!
hrópaði hún. Ólukkans tröllið brá
mjer i bjarnarham og neyddi mig
til að drepa skepnur. En nú hefur
þú leyst mig úr álögum!
Sólin ljómaði og fuglarnir sungu,
og kýrnar og kálfarnir slógu hring
úm Kötu og Svart og dönsuðu af
l'ögnuði.
— Já, sögðu hinar kýrnar og and-
vörpuðu, bara að hún Kata væri
hjerna til þess að bjarga okkur. En
eins og nú stendur á, er úti um okk-
ur allar!
Það var hörmulegt að heyra hvað
kýrnar báru sig illa.
Alt i einu datt alt í dúnalogn. Litil,
gráklædd vera, með rauða húfu á
liöfðu, smeygði sjer inn um dyrn-
ar. Þetta var búálfurinn.
— Það gengur mikið á lijerna i
nótt, sagði hann. Af hverju stafa öll
rispa björninn ofurlitið með hornun-
uin, sagði búálfurinn, þá fellur hann
niður steindauður. Þessi smyrsl crfði
jeg eftir langömmu mina, og þau eru
sterkasta eitur, sem til er i heimin-
nm! Nú gctið þið allar vcrið róleg-
ar úr þessu. Ef þið mætið birninum
á morgun, þá verður Svartur elcki
lengi að koma honum fyrir katfar-
nef!
Síðan fór búálfurinn og nú varð
kyrt í fjósinu. Kýrnar fóru allar að
sofa. þvi að nú voru þær ekki lirædd,-
SOFFtllBtlB
S. Jóhannesdóttir
í
Rejfkjavik
oö á
er
vef naða rvifr u verslun
sem
fullnægir best
oilum krðfum fólks
oö
allir vilja skifta við.
Nesta tirval
af allskonar
f atnaði,
innri sem ytri,
fyrir konur og karla,
unglinga og börn.
Alnavara
til fatnaðar og
heimilisþarfa.
Það þarf eiginlega ekki að telja
upp neinar sjerstakar vörur. Það
er sjálfsagður hlutur, að i þess-
um verslunum fáist það sem
fólk óskar eftir af fatnaði og
svo er hjer,
Mikið af vörum sem
hentugar eru til
jólagjafa
Vörur sendar um alt land
gegn póstkröfu.
Hvar sem er á landinu
kannast fólkið við
SOFFÍUBtlB
S. Jóhannesdóttir