Fálkinn - 17.12.1932, Blaðsíða 38

34
F Á L IÍ I N N
að fara úr vosklæðum sínum, en
einn var auðsjáanlega nýkominn
inn, því hann var alllur fannbar-
inn og var það Helgi, beitarhús-
maðurinn á Völlum. Uifgur maður,
rúmlega tvítugur. Velvaxinn og
harðger á svipinn.
,,Þið hafið liklega ekki sjeð neilt
lil hans Gríms gamla áður en hann
brast á?“ sagði sjera Björn um
ieið og hann kom fram í baðstof-
una.
„Nei, alls ekki“, svöruðu jíeir.
„Var Grimur gamli á ferðinni í
dag?“ spurði Heigi.
„Já, og er farinn hjeðan fyrir
rúmum klukkutíma. Jeg er hrædd-
ur um að hann hafi sig ekki til
bæja í þessu veðri. Eða er ekki
þreifandi stórhríð?"
„Jú, jiað er blindbylur, og svo
er veðurhæðin mikil að maður
ræður sjer varla“ svaraði Helgi.
„Já, það hlýtur að enda á einn
veg. Grímur lifir ekki af ef hann
liggur úti í nótt“, mælti prestur og
var klökkur í rómnum. Helgi leil
framan i prest og þeir horfðust í
augu stundarkorn. Um leið kom
fram í huga Helga endurminning
um smá atvik, sem hafði skeð fyrir
mörgum árum þegar Helgi var
unglingur. Hann hafði þá verið
ljettadrengur hjá vandalausum
bónda þar i sveitinni og átt miður
góða æfi. Einn sunnudag liafði
hann verið að Ieika sjer við son
l)ónda, jafnaldra sinn, en sterkari
og harðleiknari. Þeim hafði orðið
eitthvað sundurorða í leiknum og
bóndasonur hafði flogið á hann og
leikið liann hart, svo að Helgi hafði
farið að gráta. Þá hafði Grím
gi.mla borið þar að. Tekið i öxlina
á hinum drengnum og sagt við
hann að það væri ekki drengilegt
að leggjast á lítilmagna. Síðan
hafði Grímur kiappað á kollinn á
Helga og sagt við hann að það
væri betra að þola órjett en að
gjöra öðrum rangt, og bað hann að
minnast þess að rjetta þeim veik-
ari jafnan hjálparhönd, þegar liann
gæti. Orðin voru ekki mörg, en
þau höfðu fest vel i huga Helga.
Síðan hafði honum altaf verið hlýtt
lil Gríms gamla. En aldrei hafði
honum tekist að gjöra neitt fyrir
Grím, sem heitið gæti. En máske
honum lánaðist það nú að hjálpa
honum, og heit fagnaðaralda fór í
gegn um sál Helga við þá hugsun.
„Jeg skal fara og reyna að hafa
upp á honum ef jeg get. Viljið þjer
það ekki?“
„Jeg læt þig sjálfráðan Helgi
minn. Jeg bið engan að leggja út
í þetta veður og það á sjálfa jóla-
nóttina. En mjer líður ekki vel að
hugsa til þess að karlauminginn
skyldi hafa farið frá mínum hús-
um og verða svo úti“.
„Já. Jeg skil það. Jeg ætla að fara
og það strax. Þið skuluð ekki undr-
ast þótt jeg komi ekki í kvöld, því
vel getur verið að jeg fari alla leið
yfir að Heiði og þá kem jeg ekki
í kvöld“.
„Jæja, Helgi minn. Guð fylgi þjer
og jeg vona að þú hafir ekki ilt
af því að gjöra þetta góðverk. En
væri ekki betra fyrir þig að hafa
eitthvað volgt með þjer á flösku,
ef þú kynnir að finna Grím. Jeg
ætla að vita hvort ekki er til heit
mjólk til að fara með. Á meðan
getur þú borðað einhvern matar-
bita.
Síðan gengu þeir prestur og Helgi
fram í eldhús og ljet prestur setja
heita mjólk í flösku meðan Helgi
mataðist.
Að því búnu gengu þeir fram i
bæjardyrnar.
Veðrið var það sama, þó heldur
kyrrara.
Helgi kallaði á fjárhundinn sinn.
Síðan kvaddi hann sjera Björn og
óskaði houm gleðilegra jóla. Prest-
ur kom engu orði upp fyrir geðs-
hræringu, en tók innilega í hönd
Helgá.um leið og hann kvaddi hann.
Svo hvarf Helgi út í hríðina.
Helgi greip sporreku, sem hann var
vanur að hafa með sjer þegar
hann var á ferð í hriðarveðri. Þær
voru handhægar að grafa sig í
l'önn með með þeim ef þess þyrfti
með. Svo staðnæmdist hann um
stund á varpanum til að hugsa sig
um og átta sig sem best á yeður-
stöðunni, því hún var það eina
sem hægt var í raun og veru að
átta sig' á, ])ví hríðin og náttmyrkr-
ið var svo dimt að varla var hægt
að greina handaskil.
Svo lagði Helgi á stað. Honum
sóttist heldur seint ferðin. Færið
var að vísu sæmilegt með köflum
en þar sem lægðir voru eða dældir
voru umbrotaskaflar, sem honum
gekk erfiðlega að hafa sig í gegnum.
Ekki gat hann þekt sig neinstaðar
á þessari leið, en þó þóttist hann
vita að hann mundi vera á rjettri
leið og bjóst við að hann mundi
frekar reka sig á einhvern mel eða
hávaða þegar hann kæmi að háls-
inum, sem skilur dalina sundur,
sem bæirnir Vellir og Heiði stóðu
i. Sjer í lagi treysti Helgi þvi að
hann mundi finna gildrag eitt all-
djúpt, sem lá upp og niður háls-
inn rjett sunnan við veginn, sem
lá yfir hálsinn. Næði hann gilinu
var hann viss um að rata upp á
hálsinn og ná beitarhúsunum frá
Heiði, sem stóðu á háhálsinum, þá
gat hann annað tveggja látið fyrir-
berast um nóttina í húsunum eða
þá að reyna að ná bænum á Heiði,
sem hann bjóst við að sjer myndi
takast, því hann var vel kunnug-
ur þeirri leið og hafði oft farið
hana i myrkri og hríð og aldrei
hallað af rjettri leið. En var ekki
þetta ferðalag hans mesta fásinna
og þýðingarlaust erfiði og jafnvel
hættulegt? Hugsunin kom fram i
sál hans eins og ósjálfrátt. Hann
liafði í raun og veru ekkert hugs-
að um þetta eða var það ekki barna-
skapur að ætla sjer að leita að
manni í þessu veðri og það á sjálfa
jólanóttina. Og það að gamla Grimi,
sem flestum var sama um. En voru
nokkrar likur til þess að hann
findi hann i þessu veðri. Likurnar
voru litlar, þó var það ekki ómögu-
legt ef að Grímur gamli hefði sest
að strax og veðrið skall á. En ef
hann hefði haldið áfram eitthvað
undan veðrinu á meðan að kraft-
arnir entust þá var það alveg ó-
liugsandi að hann findi hann. En
hitt þótti Helga líklegra að Grimur
hefði ekki vilst af rjettri leið og
lian hefði svo grafið sig í fönn
þegar hann treysti sjer ekki að
halda áfram. Og þá hugsaði Helgi
að frekast væri að leita í gilinu,
sem lá eftir hálsbrekkunni rjett
sunnan við veginn. Þar hlaut að
vera nógur snjór og gott skjól að
grafa sig í fönn.
Veðrið var hið sama, samt var
eins og dragi heldur úr því um
dagsetrið. Helgi giskaði á að hann
væri nú kominn að hálsinum, en
þa var eftir að finna gilið. En gat
ekki farið svo að liann findi ekki
gilið og hvað tók þá við. Að átta
sig á bersvæði, þar sem ekkert var
að styðjast við, var ekki gjörlegt
fyrir nokkurn mann í þessari hríð
og náttmyrkri.
Hann hóaði nokkrum sinnum ef
ske kynni að Grímur væri þar ein-
hverstaðar nálægur og gæti heyrt
til hans. En enginn tók undir og
Helga fanst hálf ömurlegt að heyra
sín eigin hljóð kveða við í dimm-
unni. Hann reyndi að gæta að,
hvort hann sæi ekki stein eða mel
í kring um sig. Það voru þó nokkr-
ir melar og stakir steinar hjer og
þar meðfram hálsinum. Jú, þarna
grilti i eitthvað svart rjett við hlið-
ina á honum. Helgi beygði við og
gekk að þústinni. Hann lofaði ham-
O ........................III......... "'IIIIIII" O "'illliir o ""1111111’' O ""111111" O ................................ .........II..............Illli'" .......... O ""Ullli'" O ..............................
o
O
o
o
£5
o
%
o
o
o
o
o
■5
o
o
o
o
ö
o
GUÐJON BERNHARÐSSON
GULLSMIÐUR
Ráðhústorg- 1. Pósthólf 116. Símar 94 og 284. Akureyri
Sniíðar af fjölbreyttum gerðum úr gulli og- silfri:
Stokkabelti
Doppubelti
Beltispör
Brjóstnálar
Millur
Millufestar
Svuntupör
Ermahnappa
Herrahnappa
tjpphlutsborða Frakkaskykli
Skúfhólka
Steinhringa
Svuntuhnappa Armbönd
Brjósthnappa Bindisnælur
Húfuprjóna
Hálsmen
•Signet
Tóbaksdósir
Púðurdósir
S jaf’húna
Snúrur
TRÚLOFUNARHRINGA
Til sýnis á vinnustofunni eiginhandar vinna, skautbún-
ingur og upphlutsbúningur er kostar um kr. 3000.00.
Hef fyrirliggjandi borðbúnað úr silfri, einnig fjöibreytt-
ar silfurplettvörur til tækifærisgjafa.
Er uinboðsmaður fyrir liina góðkunnu, fall-
egu og vönduðu EVERSHARP sjálfblekunga
og blýanta. Einnig REMINGTON ritvjelar
sem uppfylla allar kröfur hins vandlátasta
eiganda.
Sendi gegn póstkröfu um all land. — Áhersla
lögð á að gera viðskiftamanninn ánægðan.
Ó ""Ullln" O ""IIIHi"’ O ""llllli." O ""Hllli'" O ""llllln" O ""Hllli'" O ................................... O ...................... "'Ullli." O "«li||ln" O ""llllln" O ""llllli."
Oddsprentsmiðja
á Akureyri.
Prentunar verðlaun ívenn veitt, á iðnsýningum.
Sjálfgefið með sjer mælir, um prentvinnu alla
bóka sem blaða, vjelsett, sem handsett.
Þrí-eðafjórlitamyndprent, sem einlita,
og af tægi hverju, sem vera víll,
íburðar-mikið, eða -lítið.
Ódýrt, þótt gjald sje, en gjöf eigi,
og greiðlega af hendi leyst,
um land, hvar sem er.
Prófarkir sendar, um iandsfjórðunga alla, ef
nauðsyn krefur.
O ""iUlin" O ""Hllii'" O "'UIIii" O "'illlii'" O ""Hllii'' O ""lUlii'" O ""illlii" O ""illlii'" O O ""Hllii"' O ""Hllii"' O '"'Hlliii" O "''Hllii'' O "'illlir O "'illlii" O ""illlii'" O "'UIHi'" O ""Hliii'" O "'HIIii'