Fálkinn - 17.12.1932, Blaðsíða 39

0.-mvO'“iii.-© •**»».•© ■•nii.'O ••'ii..'© •■u...© •"Hh' © •
F Á L K I N N
0'"Ut.’ O©.‘MíjvO©••■!{■>• ©••>l|i.- O•|i|||.-o•l,l|n'©■"I|i>' ©•*'l||.-©'"Iii.*©••'llii*.‘•lli..©■'Miii’© ©•1'l|i.-©••'lii.-©•■*l|w- .'i|||..©•'%,• ©•'ilii.'O ©•|i||n*©©•,*llii>©■••tliv©
#
•e
0?
a
s
to
e»
03
ts
*
ö
*a
o
*co
03
VERSLUNIN NORÐURLAND
(Björn Björnsson frá Múla)
AKUREYRI
Simar 188 og 202 Símnefni: Bangsi
"8
ea
Skiði og skiðastafir
Skiðabindingar og skiðaáburður
Skiðavetlingar og skiðapressur
Sleðar. Bakpokar
og flest annað sem að vetrarsporti lýtur.
5
er
58
o:
3
•‘,lli.. © ••'lli.* © ••'lli.' © •,,llii' © •,|l|i.' © ••Mli.- ©•"Ilii- O •‘•lli.- © •••Ui.- © ■••lii.' O •,,l|i.' O •••Ki». .'tlii.. © •,*l|l.. © O •*,lli.- O .,,lii». © •,i»ii.. ■••»,.. © ..iiii.. © .••|||.. © ••i|||l. © ••iiiih© ••Mii.. © .•'lii.. © ••M|i.> O •"lli.. O
j Dívanavinnustofa Jakobs Einarssonar & Co.
Brekkugötu 3. Akureyri. Sími 242.
Hefir ávalt fengið orð fyrir að hafa aðeins vandaðar vör-
ur á boðstólum. Þessvegna kaupa allir hyggnir menn
fjaðrahúsgögn frá vinnustofu okkar.
Sjerstaklega skal vakin atliygli á hinni nýju teg-
und af fjaðradýnum þar sem stoppdýna úr ló, er
höfð laus ofan á fjöðrunum.
- RÚLLUGARDÍNUEFNÍ ÁVALT FYRIRLIGGJANDI -
Kaupið aðeins það besta — — — — Það er ódýrast.
VJELfl-VERKSTÖÐ
Valmundar Guðmundssonar
gerir við mótorvjelar og margskonar
vjelar. Smiðar snurpuspil, línuspil,
Hlutar fyrirliggjandi. Járnsmiði til
skipa báta og fleira eftir beiðni.
VERSLUNIN „E S J A“, AKUREYRI. SÍMI 238.
Selur allskonar Matvörur, hreinlætisvörur, sælgætisvör-
ur og tóbaksvörur, ennfremur ýmsa muni hentuga til
jóla- og tækifærisgjafa. — Viðurkend fyrir góðar vör-
ur, sanngjarnt verð og lipra afgreiðslu.
o ..i||„. © © ..<l|„. © ••'ll„- © ..'lli.- © o ••'li„- © ••'«„■ © •"Hi.- © ■"lli- © ‘"lli- © ■"Hi- © •'Hli'. ."I|„. O ."l|„- © "li,.-© "li„- © "Hii.. • "li„- © "Hi.‘ © "Hi>- © 'Hli- © O © "H..- ©
SKÓVERKSMIÐJA j
J. S. KVARAN, Akureyri j
býr til allskonar inniskó, svo sem:
STRIGASKÓ með gúmmi- og krómleðurssólum
SKINNSKÓ — —
COSY-SKÓ úr skinni og flókaí fallegum
inniskólitum.
REIMAÐIR striga- og skinnskór með króm-
leður- og hrágúmmísólum.
Ennfremur verða búnir til OPANKEN (flettaðir
sandalar) í öllum nýtísku skólitum o. m. fl,
Eflið islenskan iðnað! Kaupið J. S. KVARANS skófatnað! |
f
> .»1111. © ..Ilu>' © ."l|„‘ © •"lln' © ■"«„• © © ."lu- © -"ll„- © •"I|„ © •"lll.’ © ."ll„' <"IU- © '"llll' © '"11..' © ■"ll„' © •"lll"' © •"Hl.. © "Hl'' © •"l|„. © ."llw © '"lll.'O ."I|„' © ."II..- © •""..■ © •'"!„• ©
ingjuna fyrir að hafa tekið eftir
ljessu. Það var vörðubrot og hann
Þekti sig strax. Han var jjá kom-
inn niun lengra en hann átti von
á. Vörðubrotið stóð á holti, nokkru
norðar en gilið var, sem vegurinn
lá upp íneð. Hann hafði stefnl of
mikið i veðrið. Helgi nam staðar
hjá vörðuhrotinu og bljes mæðinni.
Hann var byrjaður að finna til
þreytu. Færið var hið versta og
hann hafði gengið fullhart.
Þegar hann var búinn að livila
sig litla slund lagði hann á stað
aftur og nú untlan veðrinu —
stefnuna að gilinu.
Eftir nokkra stund kom hann að
gilkjaftinum. Fönnina hafði alveg
rifið af gilsröðlinum að norðan-
verðu og var ágætt færi upj> eftir
honum. En nú var eftir að leita i
gilinu. Hann hóaði nokkrum sinn-
um, en enginn tók undir. Helgi
ásetti sjer að ganga ui>j> gilið og
vita hvort hann ræki sig ekki á eitt?
hvað sem gæti leiðbeint honum.
Helga sóttist seinl' upp gilið.
Færið mátti heita ókleyft. Hann
giskaði á að nú mundi leiðin hálfn-
up upp hálsinn og enn hafði hann
ekki orðið neins var. Heigi nam
staðar og hallaði sjer út af í snjó-
inn. En þá tók hann eftir jiví að
hundurinn. var horfinn frá honum.
Han liafði þó altaf fýlgt honum
stöðugl. Helgi kallaði á hundinn.
Að vörmu spori kom hann lilaup-
andi neðan gilið og gelti i ákafa.
Þegar hann kom lil Helga flögraði
hann upp um hann, en hljóp svo
sömu leið til baka. Helgi reis á fæt-
nr og lór á eftir hundinum. Verið
gat að hann hefði fundið eitthvað.
Helgi hafði oftar en einu sinn:
notað hann til þess að leita að fje
í fönn og gefist það vel.
Helgi hafði ekki farið iangt áð-
ur en hann sá hundinn þar sem
hann krafsaði ýlfrandi niður i
snjóinn. Þegar Helgi kom að hon-
um tók hann eftir staf sem stóð
lítið eitt upp úr mjöllinni. Helgi
lók hann og þekti að það var staf-
ur Gríms gamlá Helgi lofaði guð
i huganum. Þarna hlaut Grimur að
hafa látið fyrirberast. Bara að
hann væri nú lifandi.
Helgi tók nú að moka fönnina
með sporrekunni, þar sem liundur-
inn hafði verið að rífa upp. Eftir
nokkurn mokstur varð Helgi '-ar
við mannsliandlegg, sem hreifðist.
„Guði sje lof, hann er ]>á lif-
andi“, sagði Helgi og lagði rekuna
frá sjer og fór að verka snjóinn
frá líkama Gríins með höndunum.
Þegar hann var búinn að verka
mesta snjóinn ofan af Grími laut
hann niður að honum og nefndi
nafn hans. Grimur hreyfði sig og
var auðsjeð að hann svaf. Helgi
talaði til hans aftur og velti hon-
um til i snjónum.
„Ertu l>að, Siggi minn?“ sagði
Grímur í svefnrofunum og reis
upp við olnboga, og leit stórum
undrunaraugum á Helga.
„Jæja, Grímur minn. Jeg er Helgi
frá Völlum. Jeg fór að leita að
þjer þegar hriðin skall á og nú
er jeg búinn að finna þig“.
„Hvað segir þú? Fórstu að leita
að mjer, ræflinum, sem engan á
að. Var ekki öllum sama um mig?
Annars leið mjer svo vel. Mig
dreymdi að hann Siggi minn sál-
ugi kæmi til mín og það lá svo vel
á honnm og jeg ætlaði að fara með
honum eitthvað langt, langt i burtu.
.leg' vildi að þú hel'ðir lofað mjer
að hafa frið, þvi að j>á hefði jeg
fengið að deyja og það er langt
siðan að jeg þráði það. Þá fæ jeg
að finna drengina mina og aðra
ástvini sem á undan mjer eru
l'arnir".
„Svona máttu ekki tala Grimur
minn“, sagði Helgi og settist nið-
ur við hliðina á honum. „Það ber
hverjum að lifa svo lengi sem unl
35
er. Hver veit nema þú eigir eftir
að lifa gleðiríka daga. Hvað sem
öllu leið var það skylda mín að
reyna að leita að þjer og bjarga
þjer frá j>ví að verða úti á sjálfn
jólanóttina".
„Já. Jeg veit það, Helgi minn, að
þjer hefir gengið gott til að"leggja
út i þetta veður til að bjarga mjer.
En þó hefði jeg lang helst kosið
að ta að sofna hjer fyrir fult og
alt. Mjer leið svo óumræðilega vel
í svefninum ]>egar þú vaktir mig“.
„Við skulum ekki lala meira um
það, heldur reyna að hafa okkur
i húsaskjól ef við getum. Eða held-
urðu ekki að j>ú getir gengið el'
jeg leiði þig?“
„Jeg veit ekki. Jeg er ekki vel
frískur og jg finn að jeg er óstyrk-
ur ril göngu. Eða hvert ertu að
hugsa um að reyna að ná? Það er
ómögulegt fyrir okkur að ná heim
að Völlum í l>essu veðri“.
„Nei jeg býst ekki við að okkur
lnkist það, því það er löng leið og
færið er erfitt. Jeg er helst að
hugsa um að reýna að ná beitarhús-
unuin frá lleiði. Það er ekki meira
en svo sem tíu mínútna gangur
þangað, og jeg treysti mjer að finna
þau og þar getur farið vel um okk-
ur, því fje er i húsunum og nógur
hiti. En viltu ekki drekka hjerna
volga mjólk úr flösku sem jeg hef
með mjer?“
Grímur jankaði þvi og Helgi rjetti
honum flöskuna og drakk Grímur
úr henni.
Þegar Grimur var búinn að næra
sig á mjólkinni reisti Helgi hann
á fætur. Síðan klæddi hann sig úr
utanyfirtreyjunni og færði Grim í
hana, þvi hann óttaðist að það
mundi setja að honum þegar hann
kæmi heitur og hálfblautur upp úr
fönninni.
Síðan lögðu þeir á stað uj>j.
brekkuna. En þeim sóttist leiðin
seint. Færið var að vísu gott, J>ví
röðullinn var snjólítill en Grímur
var mjög óstyrkur til göngu. Hann
riðaði á fótunum og þó Helgi
hjeldi utan um hann og reyndi að
slyðja hann miðaði )>eim mjög
hægt áfram.
Þó iánaðist þeim eftir nokkurn
tima að ná húsunum.
Helgi lauk þeim upp og bar Grím
inh í garðann. Kallaði á hundinn
sinn inn i húsið og sperti svo
aftur hurðina og bjó um sem best.
Það fór eins og Helgi hafði get-
ið til, það var ágætur liiti i hús-
inu. Þegar Helgi var búinn að
verka af- þeim mfesta snjóinn, bar
hann hey fram i garðann og bjó
]>ar um Grím. Ljet hann síðan fara
úr ystu fötunum, sem blaut voru
orðin og hlúði að honum sem best
hann gat. Sjálfur ætlaði hann að
vera á fótum og vaka.
Þegar leið á nóttina fór Grím-
ur að kvarta um köldu og sting
undir herðablaðinu vinstra megin.
Þóttisl Helgi skilja að hann
mundi vera búinn að fá lungna-
bólgu, og j>ótti ekki álitlegt að
koma Grími til bæjar ef hann yrði
mikið veikur. Að vísu hjóst hann
við að sjera Björn mundi senda
menn yfir að Heiði til að spyrja
eftir þeim ef fært veður væri þeg-
ar birta tæki um morguninn.
Hann reyndi að hlúa sem besl
að Grínri með fötum og heyi, en
það kom ekki að notum. Hann hálf-
skalf og verkurinn ágerðist eftir þvi
sem lengra leið á nóttina.
Á milli þess sem Helgi hlúði að
Grími, gekk hann um gólf í hús-
inu og raulaði vísu fyrir munni sjer
til að halda sjer vakandi og eyða
timanum.
Alt í einu heyrði Helgi manna-
mál úti f.yrir húsunum og síðan
var drepið á dyr.
Helga varð hálf hverft við þegar
hávaðinn rauf nætur]>ögnina.
Gat það verið að sauðamaðurinn