Fálkinn - 08.05.1963, Blaðsíða 7

Svo er það eitt enn, sem
þú villt kannski ekkert skipta
þér af, enda varla hægt að
ætlast til þess. Okkur langar
mikið til að vita, hvernig í
því liggur að dagblöðin okkar
koma æfinlega svo seint með
vinningaskrár happdrættanna,
S. í. B. S. og H. S. Það eru
aðeins stóru vinningarnir,
sem þau birta strax, en svo
hina lægri ekki fyrr en eftir
þetta 7—16 daga frá því dreg-
ið er og með þá svo smáu
letri, að það þarf gleraugu
og stækkunargler til að kom-
ast fram úr því. Sennilega
hafa prentsmiðjurnar ekki
smærra letur til, annars væri
það eflaust notað. Einn okkar
spurðist fyrir um þetta hjá
Morgunblaðinu fyrir líklega
ári síðan, en því var ekki
svarað. Því er nú einhvern
veginn þannig varið með þessi
happdrætti, að þeim fylgir
alltaf hálfgerður spenningur,
jafnvel þó um litla vinninga
sé að ræða.
Þá langar okkur til að
leggja nokkur orð í þéringa-
belginn. Við greiðum hér
með 10 atkvæði gegn þéring-
um. Þetta er orðinn svo úr-
eltur siður, að hann ætti
alveg að hverfa. Það er ekki
hægt að varazt þá tilfinningu,
sem grípur mann þegar mað-
ur er þéraður, að á bak við
þær felist einhvers konar
rembingur eða hroki, svo ekki
sé meira sagt. Komi maður
inn í einhverja opinbera
stofnun og mæti manni sem
þúar mann er það ólíkt eitt-
hvað hlýlegra og vingjarn-
legra heldur en að mæta
hrokafullum þéringum.
Ég, sem er að rita þetta, var
eitt sinn sem oftar á ferð í
Reykjavík og kom þar inn í
litla verzlun. Það var enginn
í búðinni utan afgreiðslu-
stúlkan, sem sat í stól innar-
lega í búðinni, með einhvers
konar handavinnu. Þegar ég
var kominn að afgreiðsluborð-
inu, stóð hún á fætur og kom
jórtrandi til mín, hnikkti til
höfðinu og sagði. „Hvað var
það fyrir yður?“ Þetta koir
hálf ónotalega við mig, svo
ég stamaði út úr mér að ég
bæðist afsökunar, ég hefði
farið búðar villt. Hún gleymdi
jórtrinu augnablik, starði á
eftir mér eins og hún hefði
séð eitt af furðuverkum ver-
aldarinnar.
Það er líka hægt að viður-
kenna það, að maður getur
fyrir hitt fólk, sem notar þér-
ingar og er alúðlegt í viðmóti,
en það er sjaldgæft. Svo að
endingu þetta: Það væri nógu
gaman að heyra þessa þér-
ingaunnendur fara með faðir-
vorið.
Svo þökkum við fyrir og
óskum blaðinu gæfu og
gengis.
Nonni, Palli, Gústi.
Svar:
Viö þökkum ykkur þetta skil-
merkilega og skemmtilega bréf
og skulum þá snúa okkur aö
svörunum. ViO liringdum fyrst
í MálningaverksmiOjuna Hörpu
og sá sem varO fyrir svörum
þar livað aldrei liafa risiO ágrein-
ing innan þess fyrirtækis aO
hvítt og svart væru litir. Pá
liringdum viO næst '1 Hjörleif
Baldvinsson sem kennir lita-
fræði i IGnskólanum. Hann sagði
að strangt tekið væru hvítt og
svart ekki litir samkvæmt lita-
fræOinni. Þar væru aOeins þrír
grunnlitir gult, rautt og blátt.
Hvítt og svart tilheyrOi því sem
kallaO væri grálitarööin og væri
munurinn frá hvítu aO svörrtu
eöa öfugt. ÞaO væri mælt meö
sérstökum mœlum eftir því hve
liturinn endurkastaOi Ijósinu eöa
drykki þaö í sig. En þegar lita-
fræöinni sleppti þá væri erfitt
aö neita því aO hvítt og svart
væru litir. Þetta eru þœr upp-
lýsingar sem viö getum látiö
ykkur í té. Þá er annaO atriGi
bréfsins, hvaöa ríkisstjórn sat
viO Vpld þegar klukkunni var
fyrst flýtt. ÞaO var hin svokall-
aOa ÞjóOstjórn. Um vinninga-
skrá liappdrœttanna og dagblöö-
in er okkur álls ókunnugt um
en viö ráðleggjum ykkur aö
hringja í eitthvert blaöiö og
spyrjast fyrir um þetta þar. Þér-
ingaþátturinn fellur svo inn í
umræöur um þaö mál liér í
blaöinu.
raímagnskranar til hverskonar lyftiíiota - sem
bryggjukranar og kranar fyrir hösabyggingar o.fl.
Leitið upplýsingar og verðtilboðs
SIG. SVEINBJÖRNSSON H.F. REYKJAVÍK
FÁLKINN 7