Fálkinn - 08.05.1963, Blaðsíða 17

i ELDLINU
HEIMSSTYRJALDAR
500 mílur í steypufluginu. Það var
Þviknað í vögnunum eftir sprengjur
félaga minna. Líklega hefur þetta verið
benzín sem var í vögnunum. Mér tókst
að íá vagnana í sigti, lét sprengurnar
fara og' byrjaði að ná flugvélinni út úr
steypufluginu. Það tókst von bráðar án
þess að ég fengi „black out“ (sortnaði
fyrir augum þegar flugvélin er að rétta
af) og byrjaði að klifra upp í níu þús.
fet. Við vorum rétt búnir að fylkja
þegar fjórar „Focker-Wolf 190“ flugu
fyrir neðan okkur og við Gulir fengum
fyrirskipun um að elta þá og héldum
fjórir saman á eftir þeim með fullri
benzíngjöf. Það var farið að draga
saman og þeir voru næstum komnir í
skotmál þegar mér varð allt í einu litið
til vinstri og sá heilan flokk óvinaflug-
véla steypa sér yfir okkur. Ég kallaði

Þorsteinn við orustuflugvélina.
til hinna að það væru óvinir í klukkan
níu stefnu og sagði „við beygjum til
vinstri“ á móti þeim. Næstu mínútum
var ómögulegt að lýsa. Þeir voru að
minnsta kosti tuttugu gegn okkur
fjórum, svo þetta hefði átt að verða
þeim auðunnið tafl. Mér fannst að hvert
sem ég leit væru hakakrossar og svart-
ir krossar en einstaka sinnum brá fyrir
flugvél einhvers hinna þriggja félaga
minna. Þetta var loftorrusta eins og
þær gerðust harðastar. Flugvélarnar
fóru upp og niður, í hringi og ótrúlegar
beygjur. Ég varð að hafa mig allan við
til þess að láta þá ekki komast aftan
að mér og stundum þegar ég var að ná
einhverjum í sigti, varð ég að taka
skarpa beygju eða hörfa frá á annan
hátt til þess að forða óförum. Hugsan-
irnar þjóta gegnum höfuðið með leiftur-
hraða og ég man að ég þakkaði guði
að ég var á Mustangflugvél sem var
snarari í snúningum en þeirra flugvélar.
Eg veit ekki hve lengi þessi orrusta
stóð en mig var farið að svima og ég
kenndi þreytu af að snúast svona í
eilífum hringjum. Reiðin sauð í manni
í garð þessara óvina, sem aðeins þorðu
að leggja til orrustu þegar þeir höfðu
margfalt meiri liðsstyrk. Allt í einu
kviknaði í Mustangflugvél upp yfir mér.
Ég missti sjónar af henni nokkur augna-
Framh. á bls. 36.
Um hverja orustuflugvél voru þrír, —
flugmaðurinn og tveir viðgerðarmenn.
Annar þeirra hugsaði um hreyfilinn,
en hinn um aðra hluta vélarinnar. Á
myndinni eru Þorsteinn og vélmennirnir
hans, — og allir í góðu skapi, en glað-
vætu var aðalsmerki R.A.F., Brezka
flughersins í heimsstyrjöldinni þótt oft
syrti í álinn.
FÁLKINN 17