Fálkinn - 08.05.1963, Blaðsíða 20

Primadonnur og trúbadorar
Svo er sagt, að meistarinn Giuseppi
Verdi, hefði ekki viljað láta tenórinn
í Rigoletto hafa nóturnar fyrr en í síð-
ustu lög, þegar frumsýna átti verkið.
Söngvarinn var mjög taugaóstyrkur og
spurði því, hvort tónskáldið væri búið
að semja lögin.
— Já, ég er búinn, svaraði Verdi,
— en ef einhverjir óviðkomandi menn
heyra lögin, á meðan verið er að æfa
þau, þá verða allir hér í Feneyjum
farnir að raula lögin og fólkið mun
segja, að ég hafi stolið þeim.
Söngvarinn varð auðvitað að láta sér
svar þetta lynda. En svo auðveld og
einföld var síðasta arían, að hann lærði
hana á svipstundu. Áður en frumsýn-
ingin var úti, höfðu margir Feneyja-
búar líka lært hana og heyra mátti ræð-
árana í göndólunum syngja við raust:
La donna é mobile. (Hvei’flynd er
konan).
Af þessari litlu sögu má marka nokk-
uð vinsældir tónskáldsins Giuseppi Ver-
dis á velgengisárum hans. En frægð
hans hefur fremur aukizt með árunum
en minnkað, og óperur hans eru sýnd-
ar um öll lönd. Hér á íslandi hafa þær
líka verið sýndar og innan skamms mun
Þjóðleikhúsið uppfæra II Trovatore,
eða Trubadorinn. Það er þess vegna
ekki úr vegi að rifja svolítið upp sögu
tónskáldsins.
Giuseppi Verdi var sonur fátækra
foreldra. Hann fæddist í litlu sveita-
þoi’pi, Le Roncole, sem stendur í Pó-
dalnum. Þar rak faðir hans, Carlo
Verdi, gistihús og í því húsi Bebbino,
eins og hann var kallaður heima fyrir,
í heiminn. Eins og hjá mörgum tónlist-
Verdi, gistihús. í því húsi kom Bebbino,
litla fljótt fram. Dag nokkurn, þegar
hann var aðeins fjögurra ára gamall,
bar að garði flakkara með lírukassa.
Þótt tónar kassans væru ekkert sérlega
fagrir, hreifst snáðinn af þessu undra-
tæki og gat blátt áfram ekki slitið sig
frá flakkaranum. Hann tók eftir þessu
og hvatti gestgjafann til þess að láta
drenginn í læri.
Það varð úr. Snáðanum var fengið
hljóðfæri og tónlistarmaður í þorpinu
fenginn til að segja honum til. 12 ára
gamall var Bebbino litli orðinn, orga-
nisti við þorpskirkjuna.
Skammt frá þessu friðsæla sveita-
þorpi stóð kaupstaðurinn Busseto. Carlo
Verdi var mjög annt um, að drengurinn
læi’ði eitthvað nytsamt og kom honum
í læri í borginni hjá skósmið. Fljótlega
spurðist, að skósmíðalærlingur þessi
væri óvenjulegum tónlistargáfum gædd-