Fálkinn - 02.05.1966, Blaðsíða 7

séð væri að Sósíalistafélagið væri og hefði verið kjarninn í
pólitísku starfseminni, máttu ailir skilja, nema kannski þeir
sem sátu Lídó-fundinn, að Brynjólfur var að benda mönnum
á, að fjárráðin kæmu að austan. Hann var að undirstrika
að barnakennararnir í Þjóðvörn ættu ekki kosningafé og
Hannibal mundi seint hósta upp þeim þrem milljónum króna,
sem þarf að gefa með Þjóðviljanum á ári. En þetta var eins
og í frönsku byltingunni. Lýðurinn hrópaði: Mannið götuvirkin.
Og síðan var Brynjólfur leiddur á höggstokkinn og Einar líka,
þótt hann sé léleg Antonietta. En gömlum konungsættum geng-
ur seint að gefast upp, og enn skyldi þessu ólma umbyltinga-
fólki sýnt fram á, að fjárráðin koma að austan. Sérlegur
gjaldkeri kommúnista á íslandi Ingi R. Helgason, skyldi
fara í annað sætið á lista Alþýðubandalagsfélagsins. En þessi
viðleitni Brynjólfs og Einars til að opna augu manna fyrir
fjármálahlið málsins fór út um þúfur. Ingi R. var einn þeirra
sem féll fyrir kosningar. í þess stað var kommúnistum stork-
að með sálfræðingi. Það var svar hins auralausa fólks.
Hver á að tala um skarnann ?
AÐ er almenn skoðun þeirra manna, sem horfa álengdar
á Framsóknarflokkinn, að aginn í honum í dag sé ámóta
og aginn hjá kommúnistum hér á landi í kringum 1930. Þetta
kemur undarlega heim við þá kenningu, að Framsóknarflokk-
urinn sé stefnulaus, að hinni leiðinni slepptri. Aginn í flokkn-
um nær a. m. k. ekki til Björns á Löngumýri, sem lærði af
margra ára fjárragi norður í Blöndudal, að það verður að
hafa vit fyrir sauðkindinni, og hefur enn ekki áttað sig á
breyttum aðstæðum, enda jarmur nokkur í þingsölum. Satt
er það, að mörg agaverk eru unnin í Framsóknarflokknum,
enda sitja menn að framboðum þar í heilan mannsaldur,
eins og jarlar eða goðar. Þetta hefur haft það í för með sér,
að ungir menn hafa stundum gert örvæntingarfull upphlaup
eins og japanskir sjálfsmorðsflugmenn. Gott dæmi um þetta
er löng og mikil barátta formanns Sambands ungra Fram-
sóknarmanna, en hann hefur verið agaður manna mest í
flokknum, síðan Jónas frá Hriflu var að typta þá Eystein
og Hermann. Það mun hins vegar ekki hafa verið agaverk,
þegar flokksdyggðin sjálf, Björn Guðmundsson, var látinn
víkja úr þriðja sæti listans við borgarstjórnarkosningarnar í
vor. Þar mun hafa komið til, að Björn þótti of gamall, en
honum mun hafa komið það á óvart, þetta með aldurinn,
alveg eins og Bernharði Stefánssyni. Nokkur sjónarsviptir
er að Birni. Hann var góður fulltrúi sveitamenningarinnar.
Hann hafði fengizt við kartöflusölu og honum var annt
um gróðurinn og moldina. í stað hans kemur virðuleg frú,
dóttir séra Stefáns á Völlum í Svarfaðardal og mun hún ekki
hafa gerzt brotleg við flokksagann. Þegar menn sáu, að Björn
var ekki lengur í þriðja sæti, en hann hafði oft setið borgar-
stjórnarfundi, sem varamaður, þá varð mörgum að orði:
Hver á nú að tala um skarnann.
Viljinn til að smækka
ALÞÝÐUFLOKKURINN hefur oft hagað sér þannig, að
það er eins og forustumönnum hans sé illa við aukningu
meðlima. Flokkurinn hefur að vísu lifað harðan pólitískan
vetur, en samt er varla trúlegt að sá harði vetur hafi skapað
honum sömu örvæntingu og bónda, sem er orðinn heylaus
á þorra og er farinn að bregða egginni á nöglina, þegar konan
sér ekki til. Flokknum er samt bölvanlega við að fjölga á
fóðrum. Undantekningu gerði hann þó er hann fékk Bárði
Daníelssyni nokkurn skipulagsbitling. Síðan vildi dr. Gylfi
fá hann í þriðja sætið á listanum vegna Þjóðvarnar, sem er
nú lítið orðin annað en Bergur mínus Lárus Jóhannesson, en
þá reis gamli vörðurinn upp út af ungum manni, sem hann
taldi að ætti sætið vegna fórnfúsá starfs fyrir flokkinn, að
vísu á fullu kaupi. Dr. Gylfi var borinn ofurliði í sínu eigin
byggðarlagi og Bárður fór í fjórða sætið. Hafi Gylfi haldið
að langvarandi hagstætt stjórnarsamstarf mundi opna hjörtu
flokksmanna fyrir nýjum meðlimum, hvort sem þeir voru vel
eða illa fengnir, þá má honum hafa lærzt af þeim viðtökum
sem Bárður fékk, að þeir eru enn kalnir á hjarta eftir klofn-
inginn mikla, og eru manna glaðastir, þegar þeir geta búið
að sínu. Þeim hefur lærzt að ganga hægt um gleðinnar dyr,
þegar kosningar eru í vændum, og velja heldur þann kost-
inn að smækka en standa í vafasömu happdrætti.
I kringum sjálfsögðustu mál. Er
ekki hægt aö minnka þetta
einhvern veginn. Geta hinar
ýmsu skrifstofur ekki samræmt
aðgerðir sínar og gert málin
einfaldari. Eins og málum er
nú háttað má mikið vera, ef
manni dugar dagurinn i tiltölu-
lega einfaldan erindisrekstur.
Einn á fartinni.
Svar:
ParTcinson er hinn ráðandi
maður í íslenzku skrifstofu-
haldi eins og víðar. Eins og er
sjáum við ekki annað ráð en
að láta karlskepnuna hafa sinn
gang, þangað til gerð verður
meiri háttar breyting á allri
þjóðféla.gsskipuninni.
Svona er til
Kæri Fálki!
Mikið finnst mér blaðið hafa
batnað upp á síðkastið. Ég segi
fyrir mig að ég er farinn að
lesa það með hinni mestu at-
hygli. Fróðleg þótti mér grein-
in um kynvillu í Þýzkalandi, þó
mér getipt ekki að fyrirbærinu.
Svonalagað er þá til. Það væri
vissulega vel þegið að fá fleiri
vel skrifaðar greinar um hinar
ýmsu og ekki alltaf augljósu
hliðar mannlifsins.
Áhugasamur lesandi.
Svar:
Okkur þykir hðlið að sjálf-
sögðu gott og munum reyna að
lialda okkur við efnið í fram-
tíðinni.
Bítflar ocj kvenfólk
Kæri Fálki!
Vinkona mín vinnur hjá fyr-
irtæki þar sem kvenfólkið er
skyldað til að ganga með
höfuðklút — af hreinlætis-
ástæðum. Að minnsta kosti
einn „bítill" vinnur þarna, og
vinkonu minni finnst það
undarlegt, að enginn skuli am-
ast við þvi þó að hann sé
hvorki með höfuðklút né höf-
uðfat. Hvað finnst ykkur hjá
Fálkanum, og er þetta ekki
kúnstugt „jafnrétti?“ Rósa.
Svar:
Við erum lijartanlega sam-
mála. Munurinn á bítlunum og
kvenfólki er orðinn svo sára-
Utill, að okkur finnst að í svona
tilfellum ættu sömu reglur að
gilda um hvort tveggja.
PÖST
HÖLF
1411
FALKINN
7