Fálkinn - 02.05.1966, Blaðsíða 40

MANNS
HUGURIIMN
í þýðingu Jóhanns S. Hannessonar, skóla-
meistara ó Laugarvatni, er FJÓRÐA bókin í
Alfrœðasafni AB.
Bókin MANNSHUGURINN fjallar um það,
sem nefnf hefur verið merkasta viðfangsefni
mar.nsins: hann sjólfur. MANNSHUGURINN
kannar og skýrir flóknasta liffœrið: hug
mannsins. Heilinn er miðstöð skilnings og
skynsemi, en hvernig er starfsemi hons hótt-
að? Hvað er vitað um stjórn heilans yfir
líkamanum eða eðli minnisins og getunnar
til að lœra?
MANNSHUGURJNN fjallar' um starfsemi heil-
ans og hugans, kannar geðraunir og geðrót,
segir fró sólkönnuninni og .rekur m. a, œvi
og starf höfundar sóikönnunarinnar Sigmund-
ar Freud. f bókinni ér sagt frá margs konar
sálfrœðilegum tilraunum og þar er einnig að
finna greindarpróf. ALMENNA BÖKAFÉLAGIÐ
ALFRÆÐASAFN AB í MÁLI OG MYNDUM
FRUMAIM
KÖIMNUIM GEIMSIN8
MANN8HUGURINN
VÍBIIMOAMAÐURIIMIM
EETft *|.is-i.|.'.y,|
STÆRÐFRÆÐIIM
FLUGIÐ
ALFRÆÐASAFN AB flytur yður mikinn fróðleik
í máli og myndum og er ómissandi fyrir hvert heimili.
Það kynnir yður þýðingarmikil svið vísinda og
tœkni og gerir þessi þekkingarsvið auðskiljanleg1
hverjum manni. Hver bók er 200 bls. að sfœrð
með 110 myndasíðum, þar af um 70 í litum.
Hverri bók fylgir atriðisorðaskrá.
ALFRÆÐASAFN
AB
allt í einu ljóst, að sjálfstjórn
hans var alveg á þrotum.
Hún stóð á fætur og strauk
fellingar úr dragtinni sinni.
„Var það nokkuð fleira, sem
þér vilduð vita?“ spurði hún ró-
lega.
„Nei, það held ég ekki.“ Hann
rétti sig upp. „Það var vinsam-
legt af yður að koma, ungfrú
Kolin. Ég veit ekki með vissu,
hvenær ég fer. Ég mun hafa
samband við yður, þegar ákvörð-
un hefur verið tekin.“
„Gott og vel.“ Hún tók tösku
sína. „Verið þér sælir, herra
Carey.“
„Sælar, ungfrú Kolin."
Hún kinkaði kolli og fór. Hann
stóð dálitla stund og virti fyrir
sér sígarettuna, sem hún hafði
slökkt i, og varalitinn á henni.
Siðan fór hann í lyftunni upp
á herbergi sitt.
Hann hringdi tafarlaust til
sendiráðsins.
„Ég var að enda við að tala
við ungfrú Kolin,“ sagði hann.
„Prýðilegt. Þá er allt klappað
og klárt?“
„Nei, það er það ekki. Heyrðu
mig nú, Don, get ég ekki fengið
aðra?“
„Hvað hefurðu út á ungfrú
Kolin að setja?“
„Ég veit það ekki, en hvað sem
það er, þá geðjast mér ekki að
því.“
„Þú hlýtur að hafa hitt á einn
af leiðinlegri dögunum hennar.
Ég sagði þér frá því, að hún
hefði orðið fyrir nokkuð voveif-
legum atburðum sem flóttamað-
ur.“
„Hlustaðu nú á mig! Ég hef
hitt fjöldann allan af flótta-
mönnum, sem orðið hafa fyrir
voveiflegum atburðum. Ég hef
aldrei áður talað við neinn, sem
vakti hjá mér samúð með Gesta-
po!“
„Það var leiðinlegt. Annars er
ekkert athugavert við vinnu
hennar.“
„En það er eitthvað athuga-
vert við hana.“
„Þú vildir fá bezta túlkinn,
sem við hefðum."
„Ég geri mér að góðu þann
næstbezta."
„Allir þeir, sem hún hefur
unnið fyrir, bera henni gott
vitni.“
„Hún er sjálfsagt ágæt á ráð-
stefnur og þing. Þetta er gjör-
ólíkt.“
„Hvernig þá? Þú ert þó lik-
lega ekki í fríi?“ Það var farið
að votta fyrir gremju í rödd hins.
George hikaði ofurlítið.
„Ne — ei, en ...“
„Hvað nú, ef þrætur rísa út
af þessum skýrslum fyrir réttin-t
um? Útlitið verður ekki sem bezt:
fyrir þig, þegar þú átt að fara-
að útskýx-a það, að þú hafnaðir
virkilega áreiðanlegum túlki að-
eins vegna þess að þér geðjaðist
ekki að henni persónulega, er
það, George?"
„Já, en ég...“ George hætti
og andvai’paði. „Jæja þá — ef
ég kem aftur sem ólæknandi
áfengissjúklingur, þá sendi ég
þér sjúkrareikninginn."
„Það endar áreiðanlega á þvi,t
að þú kvænist stúlkunni!"
George hló kurteislega og
lagði símann á.
Tveim dögum síðar lögðu þau
Maria Kolin af stað til Þýzka-
lands.
FRÁSÖGN SÉRA WEICHS
George skýrði ungfrú Kolin
frá öllum málavöxtum í lestinni
á leiðinni til Basel. Hún hlustaði
með athygli og þegar hann hafði
lokið máli sínu, kinkaði hún
kolli.
„Þér segið, að hei’ra Moreton
hafi ekkert merki fundið um son-
inn annað en þessa einu ljós-
mynd, engin bréf eða neitt. Það
gæti verið nógu gaman að kom-
ast að því hvað það var sem
þeir rifust um.“
„Tengdadóttirin hefur eflaust
oi’ðið þreytt á að hafa hann á(
heimilinu."
„Úr hverju dó hann?“
„Úr blöðrusjúkdómi einhvers
konar."
„Hann hlýtur að hafa vitað að
hann lá fyrir dauðanum, og samt
skrifaði hann ekki eða bað prest-
inn að gei’a það, áður en það
yrði of seint?“
„Það skipti hann ef til vill
engu máli lengur.“
„Nei, ef til vill ekki.“ Hún
hugsaði sig um augnablik. „Vit-
ið þér, hvað presturinn heitir?"
„Séra Weichs.“
„Þá held ég, að þér ættuð að
geta gert ýmsar fyrirspurnir,
áður en þér farið til Bad Sch-
wennheim. Þér gætuð komizt að
því, hvort séra Weichs býr þar
enn, með þvi að spyrjast fyrir
um það hjá kirkjuyfirvöldunum
í Freiburg. Ef hann er þar ekki
lengur, gætuð þér fengið að vita
um dvalarstað hans. Það gæti
ef til vill sparað talsverðan
tíma.“
„Þetta er ágæt hugmynd, ung-
frú Kolin.“
„1 Freiburg getið þér ef til
vill einnig fengið að vita, hvort
nokkur hefur reynt að fá afhent-
ar eigur gamla mannsins."
„Sennilega yrðum við að fara
til Baden til þess að fá vitneskju
um það, en við getum þó reynt
í Freiburg."
„Ég vona, að yður sé það ekki
á móti skapi, að ég komi með
tillögur, herra Carey?"
„Engan veginn. Mér er ein-
mitt mikil hjálp í því.“
„Þakka yður fyrir.“
George fannst ekki nauðsyn-
40
FALKINN