Fálkinn - 02.05.1966, Blaðsíða 41

legt að minnast á, að reyndar
hefði honum sjálfum dottið það
sama í hug. Annars hafði hann
hugsað þó nokkuð um ungfrú
Kolin, síðan hann hafði svo ófús-
lega ráðið hana sem túlk.
Honum geðjaðist ekki að henni
og ef trúa mátti Moreton myndi
hann enda með því að hafa and-
styggð á henni. En hvers vegna
að fást um það — hann hafði
átt við svipaða erfiðleika að
stríða í hernum og tekið þeim
með heimspekilegri ró! Hvers
vegna ætti hann ekki að taka
þessum vanda á sama hátt? Ef
maðurinn i sendiráðinu hafði rétt
fyrir sér með betri og verri dag-
ana hennar þá varð hann að
bíða og sjá hverju fram yndi.
Eftir tvo góða daga í Frei-
burg hafði afstaðan til hennar
breytzt að mun. Honum var ekki
farið að geðjast betur að henni
en hann hafði fengið virðingu
fyrir hæfileikum hennar og
dugnaði, sem var öllu ánægju-
legra, að minnsta kosti frá
starfrænu sjónarmiði. Á tveim-
ur klukkustundum eftir komu
þeirra hafði hún uppgötvað, að
séra Weichs hefði farið frá Bad
Schwennheim 1943 og þjónaði
nú við sjúkrahús Hins heilaga
hjarta í útjaðri Stuttgart. Síð-
degis sama dag hafði henni tek-
izt að upplýsa, að reytur Fried-
rich Schirmers hefðu verið eyði-
lagðar samkvæmt lagafyrirmæl-
um, þar sem rétturinn hefði kom-
izt að þeirri niðurstöðu að nán-
asti ættingi hans væri „Johan
Schirmer, dvalarstaður ókunn-
ur.“
Frá byrjun hafði George reynt
að stjórna einstökum atriðum
eftirleitarinnar sjálfur, en eftir
því sem þeim var vísað frá ein-
um embættismanninum til ann-
ars, varð hin seinlega og tima-
freka aðferð með spurningu og
þýðingu á henni, sem fylgt var
af svari og þýðingu á því, hreint
og beint fáránleg. Að hans til-
hlutan fór hún að þýða aðalefni
samtalanna. En allt í einu, í
miðju samtali, hætti hún óþolin-
móð.
„Þessi herra getur ekki sagt
okkur neitt nýtt,“ hafði hún sagt.
>,Þér eyðið tímanum til ónýtis
hér. Ég held, að til sé einfald-
ari leið.“
Eftir þetta dró hann sig í hlé
og lét hana taka við stjórninni.
Hún hafði gegnt þvi hlutverki
með aðdáanlegum þrótti og
sjálfsöryggi. Tök hennar á fólki
voru einföld og blátt áfram —
og áhrifamikil. Við hina sam-
vinnufúsu var hún fjörleg —■
— hinum tregu sýndi hún festu
og hinum tortryggnu sendi hún
ljómandi tannbros. George var
sannfærður um, að í Ameríku
hefði þetta bros ekki haggað
jafnvel ofþroskuðum skólastrák,
én hér virtist það hafa sín áhrif.
Stærsti sigur þess var að fá ön-
úgan lögreglufulltrúa til að
hringja til Baden-Baden eftir
réttarskýrslum um málið út af
dánarbúi Friedrich Schirmers,
Þetta var allt saman einkar
ánægjulegt og George sagði
henni frá því, eins fallega og
honum var unnt. Hún yppti öxl-
um.
„Mér virðist óþarfi að þér eyð-
ið tíma yðar í þess háttar hvers-
dagsstörf. Ef yður finnst að þér
getið falið mér þau, þá hentar
það mér prýðilega."
Það var þetta kvöld, sem hann
varð var við nokkuð, all-uggvekj-
andi í fari hennar. Þau höfðu
gert það að venju að ræða áætl-
un morgundagsins stutta stund
eftir kvöldverð. Á eftir var hún
vön að fara upp til herbergis
síns og George skrifaði bréf eða
las. Þetta kvöld höfðu þau hins-
vegar lent á tali við svissneskan
kaupsýslumann við barinn fyrir
kvöldverð og hann hafði síðan
boðið þeim að borða með sér.
Tilgangur hans var greinilega
sá að véla ungfrú Kolin ef hægt
væri án allt of mikillar fyrir-
hafnar og ef George hefði ekkert
við það að athuga. Það hafði
George ekki. Maðurinn var þægi-
legur og talaði ágæta ensku.
George lék hugur á að sjá,
hvernig honum reiddi af.
Ungfrú Kolin hafði drukkið
fjögur koníaksglös fyrir kvöld-
verðinn. Svisslendingurinn drakk
nokkra pernod. Með kvöldmatn-
um drakk hún vín. Svisslending-
urinn sömuleiðis. Eftir máltíð-
ina bauð hann henni koníak
aftur og bað um að glösin yrðu
vel mæld. Hún drakk fjögur.
Hann gerði eins. Við annað glas-
ið stappaði hann í sig stálinu
og reyndi að taka um hnéð á
henni. Hún vísaði tilrauninni á
bug, eins og annars hugar en
afdráttarlaust. Þegar hann haíði
innbyrt þriðja koníaksglasið, var
hann kominn á kaf í hatramm-
ar umræður við George um
fjármálapólitík Bandaríkjanna.
Skömmu eftir fjórða glasið varð
hann skyndilega mjög fölur, bað
þau í snatri að hafa sig afsak-
aðan og kom ekki aftur. Með
smá höfuðbendingu til þjónsins
bað ungfrú Kolin um fimmta
glasið handa sjálfri sér.
George hafði áður veitt því
athygli að henni þótti koníak
gott og að hún drakk sjaldan
annað. Hann hafði jafnvel tek-
ið eftir því við tollskoðunina í
Basel, að hún hafði með sér
flösku í ferðatöskunni, Hins
vegar hafði hann aldrei orðið
þess var, að það hefði nein áhrif
á hana. Ef einhver hefði spurt
hann um það, hefði hann lýst
henni sem fyrirmynd annarra í
hófdrykkju.
Meðan hún sat og dreypti á
því fimmta, starði hann á hana
með lotningu. Hann vissi að
hefði hann reynt að standa henni
á sporði, þá væri hann nú með-
vitundarlaus. Hún var jafnvel
ekki skrafhreifin. Hún sat tein-
rétt á stólnum eins og lagleg,
en mjög tepruleg, ung kennslu-
kona. Vottur af munnvatnsf'*oðu
DÖNBKU IMAK gúmíhanskarnir ryðja
SÉR BRAUT, ÞEIR. SEM HAFA NDTAÐ IMAK
VILJA EKKI ANNAÐ. - IMAK ÁVALLT MJUKIR DG
LIPRIR. LÉTTA STÖRFIN. ÞAÐ BGRGAR SIG AÐ
KAUPA IMAK. FÆST í 6 MISMUNANDI GERÐUM.
Heilverzlun ANDRÉSAR GUÐIXIASOIMAR
HVERFISGÖTU 72. SÍMAR 2G540. 16230.
EKCB
SJÓNVARPSTÆKIÐ
SEM VEKUR ATHYGLI.
MJÖG
HAGSTÆÐIR
AFBORGUNARSKILMÁLAR
Laugavegi 178, sími 38000.
RAF-VAL
Lækjarg. 6 A, sími 11360,
ADLER vél er allra bezt
allir nota
ADLER,
ADLER hér og
ADLER þar,
ADLER alls staðar.
[22H3
SKRIFSTOFUÁHÖLD
Skúlagötu 63 > Sími 1 79 66
FALKINN
41