Fálkinn - 02.05.1966, Blaðsíða 21

VALDAMENNIRNIR ERU MANNLEGIR EINS OG ALLIR AÐRIR
- segir frú Mary Wilson
forsætisráðherrafrú
^______ ^——-
Bretiands
FRÚ Mary Wilson er fjörutíu og sjö ára gömul, en lítur út
fyrir að vera yngri. Grannvaxin með gullið hár og fín-
gert hörund. Framkoma hennar er kyrrlát. Hún er skynsöm
kona og látlaus, og hún er fastráðin í að láta upphefðina ekki
stíga sér til höfuðs.
Það er vandasamt hlutverk að vera forsætisráðherrafrú
Bretlands og sífellt í almennings auga, en frú Wilson gerir sér
ekki óþarfa áhyggjur af umtali og gagnrýni sem allir í háum
stöðum hljóta að verða fyrir. Hún er trygg sínum gömlu vin-
um, og hún leggur áherzlu á eðlilegt heimilislíf eftir því
sem tími gefst til.
„Maðurinn minn hefur alltaf verið svo störfum hlaðinn,
að ég lærði snemma að standa á eigin fótum og vera ekki
að íþyngja honum með smávægilegum vandamálum," segir
hún. „Stundum hafði ég áhyggjur af lasleika drengjanna eða
ef þeir duttu og meiddu sig eða eitthvað þvíumlíkt. En það
dugði ekki að rella og rausa um svoleiðis hluti. Stærri ákvarð-
anir tókum við þó alltaf í sameiningu.“
Nú er eldri sonurinn, Robin, kominn til Oxford, en Giles
er enn í menntaskóla. Þeir hafa báðir áhuga á stjórnmálum,
en eru ekkert sérstaklega pólitískir. „Sem betur fer. í póli-
tíkinni má aldrei vera nein hálfvelgja — maður sem gerir
stjórnmál að atvinnu sinni verður að vera viðbúinn að fórna
einkalífi sínu og frístundum. En maðurinn minn hefur samt
alltaf tekið sér tíma til að vera með drengjunum og tala við
þá, helzt á hverjum degi. Og í lengri fríum erum við náttúr-
lega öll saman.“
Hún er eldheitur sósíalisti, ef til vill meira af tilfinninga-
semi en rökvísi, og þau hjónin ræða oft saman um stjórnmál.
„Ég reyni auðvitað ekki að hafa áhrif á skoðanir hans í
stjórnmálum sem ég hef ekki nægilegt vit á, en ég segi hon-
um hvað mér finnst.“
f veizlum drekkur hún í mesta lagi eitt glas af víni, borðar
afar lítið. „Við borðum oftast kalt kjöt og hrásalat þegar
við erum ein heima. Ekkert okkar er hrifið af íburðarmiklum
réttum eða mikið krydduðum mat."
Hún klæðir sig látlaust og smekklega. Áður fyrr var hún
mest í peysu og pilsi, en nú eru það kjólar og dragtir. „Ég
reyni að líta þokkalega út og vera snyrtileg, enda þarf ég
ekki að óhreinka mig lengur við garðyrkju og gólfþvott. En
ég kann ekki við mig í skrautlegum fatnaði."
Þegar hún hefur tíma aflögu yrkir hún ljóð. Frú Wilson
er hlédræg kona og dálítið feimin, og til að byrja með kveið
hún alltaf fyrir stórveizlum. „En það var ástæðulaust. Ég hef
komizt að raun um, að flest fólk er hjartahlýtt og alúðlegt
og svarar í sömu mynt ef maður sýnir því vináttu. Þar eru
valdamennirnir engin undantekning. Þeir eru mannlegir eins
og allir aðrir... og einmitt af því að fólk þorir ekki að nálg-
ast þá þarfnast þeir hlýju og góðvildar, kannski meira eni
nokkur venjulegur maður."
FÁLKINN
21