Fálkinn - 18.07.1966, Blaðsíða 15

EITUR HIISINA FJOLUBLÁU DRAIMA
ÞERRIPAPPÍRSBLAÐ á stærð við frímerki er farmiði í
stórfurðulega ,,ferð“. Þessi hvíti miði hefur sogið í sig
örlítið af efni, sem sumir kalla eggjunarlyfið. Á fræðimáli
heitir efnasambandið lysergsaure-diethylamid, stytt í LSD.
Hver sá sem gleypir pappírsmiða af þessu tagi kemst brátt
í annarlega vímu, sem ýmist lyftir honum til himnaríkis eða
sekkur honum til vítis. Fjölmargir vísindamenn hafa gert
tilraunir með þetta dularfulla efni. Sumir hafa sjálfir fallið
fyrir því og lofa LSD-vímuna hástöfum sem stórkostlega al-
heimsútsýn. Þúsundir manna eiga sína paradís á jörðu undir
áhrifum þessa nautnalyfs. Aðrir minnast áhrifa þess með
óhug og hrylling.i (Fréttaritari vikublaðsins Stern, ásamt
ljósmyndara, fékk reynslu af því í Lundúnum, hversu hættu-
lega auðvelt það er að komast í kynni við LSD og áhrif þess).
Joe er með lyfið í vasa sínum.
— Allir eina ferð, segir hann og réttir fram tvö pappírs-
spjöld. Annað er hvítt, hitt rósrautt. Hann klippir spjöldin
sundur með naglaskærum í litla ferninga, sem hann dreifir
meðal fólksins í kringum sig. Á rósrauðu bleðlunum eru um
það bil 250 mikrógrömm af LSD, á þeim hvítu nálægt 100
mikrógrömm. En það er ósýnilegt með öllu, enga lykt að
finna, ekkert bragð. Eitt mikrógramm er milljónasti hluti
úr grammi.
Ljósmyndarinn og ég fáum rósrauða miða.
— Þið eruð nýir, segir Joe, — ferðin verður fín hjá ykkur.
Við stingum bréfmiðunum upp í okkur. Látum þá fyrst blotna
vel í munninum, renna þeim síðan niður ráðleggur Bart að
baki okkar. Bart Huges er foringi í litla hópnum okkar. Upp-
gjafa læknanemi, rúmlega þrítugur að aldri. góðlegur á svip
og sallarólegur í tíðinni eins og tíbezkur munkur. Hann er
búinn að fara 300 „ferðir“ með LSD, eins og hann segir.
Gestgjafi okkar, Iona, er búin að hella upp á könnuna frammi
í litla eldhúsinu sínu. Hún setur einn stóran bolla fyrir hvern
gesta sinna.
Kaffi er mjög gagnlegt, segir Bart. — til þess að flýta fyrir
því að efnið leysist upp í maganum. Annars gengur það bara
niður, gagnslaust og áhrifalaust.
Skýringarnar eru ætlaðar okkur nýliðunum tveimur (frá
Hamb.) Hin eru þessu löngu þrautkunnug. Iona hin fagra,
með ennistoppinn og stuttklippta hárið, á þegar meira en
hálft þúsund „ferða“ að baki. Vinur hennar, Bill, sem er
með axlasítt ljóst hár, sömuleiðis. Eva, hin fölleita granna
Svíadís, fór í fyrstu „ferðina" í gær, sama er að segja um
frönsku stúlkuna smávöxnu frá Toulouse, Monique. Amos og
Rufus, tveir langleggjaðir Lundúnaunglingar, eru alltaf til
í tuskið, nokkurn veginn sama hvað það er.
Við erum stödd í listamannsíbúð Ionu við Fulham Road í
Chelsea, listamannahverfi Lundúna. Veggirnir eru málaðir
dökkbláir, og umbúðapappír er breiddur fyrir tvo þriðju hluta
hinna geysistóru glugga. — Hér ætla ég að innrétta þau
geggjuðustu sálruglingshíbýli, sem þið hafið nokkru sinni
séð, segir Iona íbyggin. Á læknisfræðilegu fagmáli er LSD
(lysergsaure-diethylamid) „sálarruglings“ lyf, það víkkar eða
þenur meðvitund einstaklingsins. Og vinir okkar nefna sig
sálruglinga, iðkendur undarlegrar dellu, sem hefur breiðzt
út eins og faraldur frá Ameríku til alls hins vestræna heims.
Svissneski efnafræðingurinn doktor Albert Hoffmann setti
fyrstur saman LSD árið 1938. Eina náttúruefnið í því er lyserg-
sýra, sem er unnin úr svörtum sveppum, sem oft myndast á
rúgi. En það liðu fimm ár frá því að það var sett saman, þar
til Hoffmann uppgötvaði, hvílíkt ógnarafl var fólgið í efninu
hans. 1934 andaði hann fyrir tilviljun að sér örlitlu af hvíta
kristalladuftinu af LSD og varð þá fyrir þeirri reynslu að
fá hinar furðulegustu ofskynjanir.
Það er ekki fyrr en á seinustu árum, að LSD hefur orðið
þekkt sem nautnalyf. Á síðastliðnu ári voru 17 manns settir
á geðveikrahæli í Bandaríkjunum, sökum andlegra truflana af
völdum LSD. Það sem af þessu ári eru að jafnaði tveir í
LSD
Bart Huges frá Amsterdam og sænska
stúlkan Eva skoða gagntekin súrrealískar
myndir. Veruleikinn hverfur þeim fyrir
heimi ofskynjana.
FALKINN