Fálkinn - 18.07.1966, Blaðsíða 36

í SVIÐSLJOSINIJ
Bl:\Eb.KT VIGGOSSON SKRIFAR FYRIR LNGA FOLKID
LÉTTLEIKI
-HRAÐI -
-OÓÐ LÖG-
ERU
EINKUNNAORÐ
ÞÁTTARINS
Á NÓTUM ÆSKUNNAR
Það vakti mikla athygli á
sínum tima, þegar Jónas
Jónasson byrjaði að kynna
vinsælustu slagarana þætt-
inum LÉTTIR TÓNAR. Það
vakti ekki síður minni at-
hygli 10 á^’um síðar, þegar
tveir ungir og áhugasamir
menn, Pétur Steingrímsson
og Jón Þór Hannesson fóru
af stað með svipaðan þátt,
að því undanskildu, að
þeirra þáttur var ekki
í óskalagaformi, heldur
kynntu þeir á léttan og
skemmtilegan máta nýjustu
dægurlögin þennan hálftíma
sem þeir höfðu til umráða
og einmitt þess vegna nýtur
þáttur þeirra, Á NÓTUM
ÆSKUNNAR, mikilla vin-
sælda. En það eru margir,
sem hafa litla sem enga hug-
mynd um þá miklu vinnu,
sem liggur að baki einum
slíkum þætti. Þetta viðtal
við piltana, sem fer hér á
eftir, gefur nokkra hugmynd
af því m. a., hvernig þeir
vinna þáttinn.
Er þátturinn sniðinn eftir
erlendri fyrirmynd?
PÉTUR: Þátturinn, sem
slíkur er ekki nýr af nál-
inni í útvarpinu. Úlfar
Sveinbjörnsson á heiðurinn
af tilkomu hans. Þá hét
hann Fjör I kringum fóninn,
Síðan tók Andrés Indriða-
son við, en ég og Jón erum
fyrstir til að vera tveir um
stjórnina. Frá byrjun hefur
hann verið á laugardags-
eftirmiðdögum. Hvað þetta
snið á þættinum snertir tök-
um við ekki neinar erlend-
ar útvarpsstöðvar til fyrir-
myndar. Hins vegar gætir
auðvitað einhverra áhrifa
þaðan.
JÓN: Ég get ekki ímynd-
að mér, að stjórnandi svip-
aðs þáttar, t. d. í Radio Caro-
line myndi verða lengi við
lýði, ef hann kynnti og af-
kynnti lögin ávallt á sama
máta: Þetta er og þetta var.
Við verðum skiljanlega að
nota þessi orð við og við,
en reynum að forðast ofnotk-
un á þeim. Kjörorð þáttar-
ins er: Léttleiki — hraði —
góð lög. Nú, svo er annað
mál, hvort að úr þessu verði
sú heild, sem hlustandinn
meðtekur. Þetta snið hefur
ekki verið notað fyrr í út-
varpinu, heldur hefur þetta
ávallt hjakkað í sama far-
inu, ár eftir ár, og ef ein-
hver hefur vogað sér að
breyta til og segja eitthvað
frá eigin brjósti, þá hefur
sá hinn sami verið álitinn
eitthvað tæpur til heilsunn-
ar.
Hvernig vinnið þið þátt-
inn?
JÓN: Maður er að hugsa
um þetta alla vikuna. Hug-
myndirnar fær maður úr
enskum músíkblöðum og
frá útvarpsstjöðvu. Út frá
þessu kjöftum við í kring-
um lögin og ef andinn kem-
ur yfir mann, þá segir mað-
ur eitthvað frá eigin brjósti.
Það fer yfirleitt eitt kvöld í
upptökuna, en tvö, ef það á
að kynna íslenzka hljóm-
sveit.
PÉTUR: Þá má gjarnan
bæta því við, að þessar
hljómsveitir koma lítt sem
ekkei’t æfðar í upptökuna,
en skiljanlega er það mjög
bagalegt, því við höfum
nóg með okkar verkefni, þó
við förum ekki að standa
í því að benda strákunum
á það, hvaða lög þeir eigi
að flytja og á hvern hátt.
Þó ótrúlegt sé, eru þær
hljómsveitir, sem koma
fram í fyrsta sinn, bezt
undirbúnar að öllu leyti.
Voruð þið ekkert óstyrkir
fyrir fyrsta þáttinn?
JÓN: Langt því frá. Pétur
er daginn út og daginn inn
að telja kjarkinn í menn,
sem eru að koma í fyrsta
sinn í útvarpsstúdíóið, þess
vegna hefði það verið ófyrir
gefanlegt, ef hann hefði
klikkað, þegar hann stóð
sjálfur fyrir framan hljóð-
íxemann.
PÉTUR: Þetta er nú kann-
36 FÁLKINN