Fálkinn - 18.07.1966, Blaðsíða 43

FALKINN
Blæfagur fannhvítur þvottur meS
Sjálfvirka þvottavélin yðar verður fyrst full- fímm ■ fL
komin, er þér notið Skip — þvf það er ólíkt ffjlmM ' æ,
Skip fyllir ekki vél yðar með froðu, sem ílfflf \h,n Kf 'ÍÉE»
veldur yfirrennsli og vatnssulli, og minnkar ||*W- "'3 ™
þvottahæfni hennar, heldur verður skolunin
Pvottahccfni Skip er svo gagngcr að þér fáiS *®\WrJry
Notið Skip og sannfærist sjálf.
JÁjb-serstaklega framleítt fyrir sjálfvirkar þvottavélar
ástfangin í unga stúdentinum og
í bláeygu sakieysi sínu hafði
hún haldið að ástarævintýri
hlytu að enda með brúðkaupi.
Hún hafði verið barnaiegri en
leyfilegt mátti teljast.
— Og hvað ætlist þér fyrir
næst? spurði hann, meðan Lotta
borðaði með beztu lyzt og horfði
forvitin í kringum sig.
— Ég verð liklega að útvega
mér einhverja vinnu, sagði hún
róiega.
Hann hristi höfuðið. — Þá
hefðuð þér átt að sækja um at-
vinnuleyfi áður en þér fórum
frá Sviþjóð. Eina starfið sem
þér getið fengið er sem au pair
stúlka. Bíðið hérna, ég ætla að
ná í simaskrá og skrifa upp
nokkrar vinnumiðlunarskrifstof-
ur, sem þér getið snúið yður til.
— Hvað þér eruð vingjarn-
legur, sagði Lotta umhugsunar-
laust, og augnatillit hennar var
hiýtt og bjart, þegar hún horfði
á eftir þessum föngulega manni
með ófriðlega rauða hárið.
En það var auðvelt að sýna
vinsemd þegar maður hafði
fengið vilja sínum framgengt,
hugsaði hún siðan. 1 fyrra skipt-
ið hafði hanri verið allt að þvi
ósvifinn. Þegar hann bað hana
um að segja frá sjálfri sér, var
það vitanlega til að gera blaða-
viðtalið nákvæmara. Það var
harla ólíklegt að hann hefði
neinn persónulegan áhuga fyrir
henni. Atburðirnir hjá Gardiner-
fjölskyldunni höfðu orðið nyt-
söm lexía og hún hafði ekki
hugsað sér að gieyma henni. 1
þessum heimi hjálpaði manni
enginn vegna þess eins að mað-
ur hafði falleg augu — hversu
falleg sem þau kunnu að vera ...
Lotta fann að karlmennirnir
við borðin í kring gutu til henn-
ar hornauga og það jók á sjálfs-
traust hennar. Aðeins í gær-
kvöldi hafði hún verið gripin
óstjórnlegri heimþrá, en nú gat
hún ekki lengur skilið hvernig
henni kom til hugar að fara
aftur heim með skömm eftir
tæpan mánuð. Þá myndu allar
ólánskrákurnar heima í Broköp-
ing hrósa sigri og miklast af
hrakspám sínum: „Var það ekki
eins og ég sagði...?“
Það var til að ná sér niðri á
þeim, sem hún hafði viljað koma
heim með Paul. Skyndilega varð
henni ljóst hve ýkt og barnaleg
ást hennar á Paul hafði verið.
Hún hafði látið sig dreyma
meira um brúðkaupið en um
framtíðina með honum. Að sínu
leyti hafði hann ef til vill kært
sig meira um hana en hún um
hann. Hún hafði verið ástfangin
í ástinni, en ekki í Paul Gardiner,
það skildi hún nú.
John kom aftur með sima-
skrána og hélt henni á hnján-
um meðan hann skrifaði upp
nöfn á nokkrum vinnumiðlunar-
skrifstofum, sem hún gæti snú-
ið sér til. Hún sat og horfði á
hann og geðjaðist vel að snöggu
og einbeittnislegu fasi hans. Það
var mjög framtakslegt og mjög
traustvekjandi.
— Svona, sagði hann og ýtti
pappírsörkinni til hennar. Nú er
aðeins eftir sú spurning, hvar
þér eigið að sofa i nótt. Þvi haf-
ið þér sennilega ekki leitt hug-
ann að?
Réttmætt yfirlætið í rödd hans
kom henni til að roðna.
— Ég hef ekki haft tíma til
þess, sagði hún sér til varnar.
En það eru líklega tii gistihús,
bætti hún við þrjózkulega.
— Satt er það. Og þau bæði
dýr og ódýr. Hafið þér nokkra
peninga?
Hún tók upp peningaveski sitt
og hellti innihaldi þess yfir dúk-
inn. Þegar hún hafði greitt fyrir
strætisvagn og leigubíl, var ekki
mikið eftir af vasapeningunum.
— Þér eigið líka að fá þókn-
un fyrir viðtalið, sagði hann og
sér til mjög óblandinnar ánægju
sá hún, að hún fékk jafnmikið
fyrir einn hálftíma á ritstjórnar-
skrifstofunni og hún átti að fá
fyrir heilan mánuð sem heimilis-
hjálp.
— Ó, hvað mér finnst. ég vera
rík, hrópaði hún þakklát.
Hann kimdi. Það er ekki
víst að þér fáið neina vinnu á
morgun, né heldur hinn daginn,
svo þér skuluð fara variega með
aurana. Ég veit um Htið gott
hótel, sem þér getið flutt inn í.
Það er á ieiðinni til blaðsins. svo
ég get ekið yður þangað. Það er
ódýrt og býður ekki upp á neinn