Fálkinn - 18.07.1966, Blaðsíða 35

• LSD
Framh. af bls. 17.
anna. Eða eru þetta venjulegir
speglar? Eða loftið tómt? Við
þreifum á glerinu, grípum í
tómt. Við skellum upp úr. —
Ævintýraleg ferð, eða hvað
finnst ykkur? segir Joe. Við
hlæjum. Við þreifum okkur
áfram út undir bert loft, út í
hvíta birtu. Fyrir utan stend-
ur Werner og talar við um-
sjónarkonu speglasalarins. —
ég er orðinn villtur hérna,
segir hann með alvöruþunga.
— Einmitt það, svarar konan,
— þér borguðuð líka aðgangs-
eyrinn til þess að verða eitt-
hvað ruglaður í kollinum.
Hann skimar hjálparvana í
kringum sig og sér þá græna,
laufgaða limgirðingu, um 30
sm há. Hann hneigir sig
djúpt fyrir speglasalskeriing-
unni, sem er bæði grett og
sóðaleg. — Viljið þér vera svo
væn að leyfa mér að stíga yfir
þessa limgirðingu? segir hann.
— Fyrir mér, ef þér viljið,
segir konan kæruleysislega.
Werner klofar yfir með gætni
og brosir feginsamlega. — Nú
er ég aftur frjáls, andvarpar
hann. Síðan kemur hann auga
á okkur og hraðar sér til okk-
ar kátur á svip. — Ég var
týndur, en nú er ég fundinn
aftur.
— Fremur meinlítið sykur-
vöntunartilfelli, segir Bart og
stingur tveimur sykurmolum
upp í munninn á Werner.
Það er farið að skyggja, og
við höldum aftur heim til Ionu.
Tæpar sjö stundir eru liðnar,
síðan við stigum á land í ríki
hinna fjólubláu drauma. Tvær
stundir ennþá, og „ferðin“ er
á enda. Dyrnar á íbúð Ionu
hafa nú aftur náð eðlilegri
stærð, og ég get gengið upprétt-
ur gegnum þær.
Hvað skyldi það vera margt
fólk, sem reikar um stræti
Lundúna dag þvern, jafn varn-
arlaust og ofurselt eigin of-
skynjunum og við höfum verið
þennan dag? Tvö hundruð
manns? Eða tvö þúsund?
Enda þótt eini opinberi fram-
leiðandinn á LSD, hin virta
lyfjaverksmiðja Sandoz-AG í
Basel, (hún hefur aðeins látið
það af hendi til rannsókna)
selji þessa framleiðslu sína
hvorki til Bretlands né Banda-
ríkjanna, er auðsjáanlega nóg
af LSD á markaðnum. Götu-
stelpur í Soho selja örlítinn
skammt fyrir 50—60 krónur.
„Fullkomin ferð“ kostar frá
rúmum 100 krónum upp í tæp-
ar tvö hundruð.
— Efnið er fra'mleitt í Lund-
únum, síðan fer það til Amster-
dam og kemur svo þaðan aftur
til Lundúna til smásöludreif-
ingar, segir maður að nafni
Jasper Newsome okkur.
LEITIN AÐ ALGLEYMI
Sænska stúlkan, Eva, lýsir
fyrir okkur reynslu sinni af
LSD. Ungur maður hafði laum-
að því í gosdrykk hjá henni,
án þess að hún vissi. — Hann
sagði mér ekki frá því, fyrr en
eftir hálftíma, en þá fann ég
það líka sjálf. Nóttin varð
ægileg. Ég gat ekkert sofið,
og ég hafði engan sykur til
þess að jafna áhrifin. Ég horfði
í spegilinn og sá allar svita-
holur og æðar risastórar, eins
og gegnum stækkunargler.
Þessi sjón varð mér um megn,
ég trylltist og braut spegilinn.
Síðan brast ég í grát og grét
klukkustundum saman.
„Ferð“ okkar er nú senn á
enda. — Ég er rétt að koma,
segir Eva, og Monique tekur
undir. Það fer einnig að lifna
yfir Amosi og Rufusi.
Við setjumst öll upp í Jagúar-
bifreiðina hennar Ionu og ök-
um til „Svanga hestsins“ til
að snæða kvöldverð. Þetta er
þögull hópur. Nú verða eng-
ar breytingar á lofthæð eða
dyrastærð, engin ævintýri
blómstra. Við erum öll dauð-
þreytt.
Næsta dag erum við saman
komin í aðalstöðvum Bart
Huges, Edith Grove 18, rólegri
hliðargötu í Chelsea.
Eiginmaður Monique, ungur
Bandaríkjamaður að nafni
John Doyle, hefur meðferðis
nýjar „sálarhugmyndir“. Hann
er að hugsa um að opna sýn-
ingu á Ibiza. Meiri hluti mál-
verkanna er eftir „Nic“, ungan
mann sem nú situr í fang-
elsi, vegna þess að hjá hon-
um fundust maríhúanabirgðir.
Framh. á bls. 38.
PLYMOUTH-BELVEDERE II. lenzkra ökumanna. — PLYMOUNTH vélarstærðum. BELVEDERE er bíll-
er bæði sterkur og glæsilegur bíll, BELVEDERE er framleiddur í 10 inn, sem allir vilja eiga. — Nokkrir
enda þegar farið sigurför meðal ís- mismunandi gerðum og með fimm bílar lausir til afgreiðslu strax.
^ CHRYSLER-UMBOÐIÐ VÖKULL h.f.
Hringbraut 121 — Sími 10-600.
FÁLKINN
35