Fálkinn - 18.07.1966, Blaðsíða 39

JAMES BOJVD - JAMES BOJAD - JAMES BOJVD
Njósnarinn og kvennagullið
JAMES BOND
007 - 007
JAMES BOAD - JAMES BOAD - JAMES BO XD
í nýrri sögu:
í þjónustu hennar hátignar
JAMES BOND sögurnar seljast nú
meira um allan heim en nokkrar
aðrar njósnarasögur.
í þjónustu hennar hátignar
er komin í bókaverzlanir
um allt land.
LSD læknaði hana af kyngetu-
leysi (frigidity).
Þetta má allt rétt vera. En
þessar tvær „ferðir“ mínar,
sem ég fór í land hinna fjólu-
bláu drauma, standa mér fyrir
hugskotssjónum sem daður við
brjálsemi, og ekkert annað.
• Sálfræði
Framh af bls. 13.
útbreiðslu þeirra, en af sömu
ástæðu er hægt að flytja inn
flestar ritskoðaðar erlendar
bækur í stórum stíl án þess
að.vekja það umtal sem gæti
dregið meiri athygli að þeim
en þær verðskulda.
Myndasögubækur eru að
nokkru leyti ritskoðaðar, því
að allflestar þeirra sem fluttar
eru til landsins eru annað
hvort eftir Walt Disney eða
hafa hlotið samþykki siðareglu-
nefndarinnar bandarísku (Co-
mics Code) sem skaðlaust efni
fyrir unga lesendur. Sú ritskoð-
un virðist ekki hafa dregið
neitt úr sölu bókanna eða á-
huga barna á þeim.
Kvikmyndaeftirlitið í Banda-
ríkjunum er á vegum samtaka
kvikmyndaframleiðenda þar,
sem sjálfir hafa tekið upp þessa
skoðun, en í Bretlandi eru það
einkasamtök studd af kvik-
myndafélögum. Þar er ekki
farið eftir neinum algildum
reglum, heldur er hver mynd
dæmd eftir eigin verðleikum
og ákveðið fyrir hvaða aldurs-
flokka megi sýna hana. Ekkert
efni er bannað ef það er með-
höndlað af nærfærni og ein-
lægni. Af því að hér eru engin
kvikmyndahús sem aðeins sýna
myndir fyrir fullorðið fólk,
ættu íslenzkir kvikmyndaeftir-
litsmenn að flokka myndir á
sama hátt fyrir íslenzkan al-
menning. Sem stendur virðist
ekki farið eftir neinum öðrum
reglum þegar myndir eru
flokkaðar en að banna börnum
að sjá glæpi og grimmd, en
með örfáum undantekningum
virðist litið á myndir sem
leggja óeðlilega áherzlu á kyn-
ferðismál sem gott fræðsluefni
fyrir börn eldri en tólf ára. En
hversu margir sextán ára „full-
orðnir“ eru nógu þroskaðir og
reyndir tilfinningalega séð til
að sjá myndir á borð við
Hara-Kiri, Þjónninn, Rómarför
frú Stone og myndir Ingmars
Bergman? Án áreiðanlegra
kvikmyndadóma sem birtast
áður en farið er að sýna mynd-
ina eru stuttorðar og oft vill-
andi auglýsingar eini leiðarvís-
ir okkar um efni hennar og
meðferð þess. Eigi alls fyrir
löngu var sagt í dómi um Hulin
fortíð, að þetta væri mynd fyrir
alla fjölskylduna. En þessi vel
leikna kvikmynd fjallaði um
ógifta móður, vændiskonu og
kynvillinga — áhugavert efni
fyrir fullorðna, en tæplega
sæmandi fyrirmyndir ungu
kynslóðarinnar okkar.
Útvarpseftirlitið í Bandaríkj-
unum er á vegum alríkislegrar
nefndar sem getur endurnýjað
eða afnumið leyfi til flutnings
hinna ýmsu þátta, en áhrifa
auglýsenda og stuðningsaðila
gætir töluvert. Siðareglur sjón-
varpsins frá 1952 eru samtök
þeirra sem að flutningi efnis
standa. í Bretlandi fer óháða
sjónvarpið (allt sem ekki
heyrir undir ríkissjónvarpið)
eftir sjálfskipuðum meginregl-
um hvað snertir jafnvægt efnis-
val, smekkvísi og pólitískt
hlutleysi. Þetta ættum við allt
að hafa í huga þegar okkar
eigið sjónvarp tekur til starfa.
Dagblöðin hafa þó víðtækari
áhrif en nokkur önnur fjöl-
miðlunartæki. Dagblað sér um
almenningsfræðslu með frétt-
um sínum, myndum, skopteikn-
ingum og auglýsingum. Þegar
flestir lesendur eru áskrifend-
ur eins og hér tíðkast verður
blaðið sérstakt fræðsluefni fyr-
ir alla fjölskylduna. Hversu vel
því tekst að veita almenna
fræðslu, getur lesandinn dæmt
um með því að athuga að hve
miklu ieyti fréttagreinarnar
eru hlutlausar, upplýsandi og
víðfeðmar, myndirnar viðeig-
andi, auglýsingarnar áreiðan-
legar og annað efni hæfilegt
fyrir fjölskylduna.
Vegna þess að dagblaðið er
á heimili okkar allan daginn,
hefur efni þess mikla þýðingu
fyrir okkur, miðlar okkur af
fróðleik um heiminn sem við
lifum í, landið okkar og sam-
tíðina og mótar afstöðu barna
okkar til lífsins. Við getum val-
ið kvikmynd, sjónvarpsþátt,
bók eða leikrit, en við getum
ekki valið efnið sem við viljum
hafa í dagblaðinu. Af þeim
sökum bera dagblöðin þyngri
ábyrgð en önnur fjölmiðlunar-
tæki hvað snertir smekkvísi og
dómgreind í efnisvali.
® Sviösljósið
Framh. af bls. 37.
stama í fyrsta þættinum, því
um tíma stjórnaði hann Lög-
um unga fólksins, þegar Gerð-
ur Guðmundsdóttir brá sér í
sumarfrí. Nú, svo á hann sér
það til ágætis að vera fyrrver-
andi meðlimur í hljómsveitinni
Tónar, en hætti fyrir rúmu ári
vegna fjölda áskorana. En án
gamans hefur þetta komið
Jóni og okkur báðum að not-
um, þegar við höfum verið að
benda piltunum á það, sem
betur má fara í sambandi við
flutning þeirra á lögunum, en
upptökurnar sjáum við um
sjálfir, enda hög heimatökin.
Hins vegar er aðstaða til upp-
töku á hljómsveitum mjög bág-
borin hjá Ríkisútvarpinu, því
tæki þau sem nú eru notuð,
eru miðuð við meðalkröfur
1959.
JÓN: Síðan hefur tækniþró-
unin verið geysileg, sérstak-
lega á þetta við um hljóðritun
á dægurlögum. Hún krefst
miklu meiri og fjölbreyttari
tækni, en t. d. klassísk músík.
Þið hafið farið inn á sam-
komustaði til að ræða við ungt
fólk?
PÉTUR: Já, þetta er, að ég
held, vinsælt efni, en miklum
erfiðleikum bundið, því það er
eins og kjálkarnir frjósi, þegar
viðkomandi sér hljóðnemann.
JÓN: Oftast er það þannig,
að loksins, þegar við höfum
króað einn af, þá tökum við
smá æfingu áður en við byrj-
um að taka samtalið upp á
segulbandið. Þetta form gefur
góða möguleika, ef vel ber í
FALKINN
39