Vaka - 01.04.1927, Qupperneq 86

196
ORÐABELGUR.
[vaka]
Fyrir honum vakir annað skömmtulag, er hann telur
heillavænlegra. Þar eru menn dregnir í sundur í dilka
eða flokka eftir „lifsskoðunum“ og hverjum flokki
skammtað í sínum dalli það sem flokkshrytinn telur
honum holt. Einn flokkur má ekkerl samneyti eiga við
annan. Það er geigur í ritstjóranum við frjálsa sam-
keppni hugmyndanna. Lesendur verði ekki eins stefnu-
fastir, er þeir sjá málin skýrð frá fleiri sjónarmiðum
en einu. Þeir mundu fara að hugsa sjálfir. Þeir kynnu
þá að daunsa við fóðrinu, sem flokkshirðirinn bæri á
borð, þegar þeir gætu borið það saman við hitt, sem
andstæðingarnir hefðu að bjóða. Þeir mundu hlusta á
orð þeirra sjálfra, en ekki sögusögn flokksbræðra sinna
um þau. Óró ritstjórans er athugunarverð, því að sá
einn óttast frjálsar umræður á allsherjarþingi, er ann-
aðhvort hefir ekki skýr og örugg rök fyrir máli sínu,
eða vantreystir skynsemi áheyrenda sinna eða lesenda.
Ritstjórinn telur það enga stefnu, að halda því fram, er
maður veit sannast og réttast um hvern hlut. „Langmið
verður ekkert!“ Hann virðist ekki trúa því að til sé í
hverju máli skynsamleg stefna, er áríðandi sé að finna
og fylgja. Hann trúir því ekki, að sú stefna finnist með
því að skoða hvert mál sem bezt og frá sem flestum hlið-
um; og hann trúir því ekki, að skynsamleg ihugun máls
megni að gera menn sammála og samtaka, ef þeir eru
sinn af hverjum stjórnmálaflokki. Hann leggur koll-
húfurnar, fullvissar um góðgirnina og segir ekki unnt að
vænta pólitískra bjargráða úr þessari átt. í stjórnmála-
paradís hans hillir undir andstæða flokka, þar sem
blindur leiðir blindan til víga móti blindum um aldir
alda. En boðskap hans um það, að flestallir embættis-
menn og skrifstofumenn i Reykjavík séu slitnir úr líf-
rænu sambandi við þjóð sína og málefni hennar, mun
verða trúað jafnsnemma og honum tekst að sannfæra
þjóð sína um það, að ekkert standi í lifrænu sambandi
við líkamann nema það sem í þörmunum bvr.
G. F.
Veganesti æskunnar. Mig dreymdi að til mín kom
kaupstaðarprestur utan af landi og sagði mér frá 13
ára dreng, sem var sólginn í áfengi og hafði framið
ýmsa óknytti, limlest hunda og ketti, brotizt inn og stol-
ið úr búðarskúffu o. fl. Presturinn hafði iniklar áhyggj-