Vaka - 01.04.1927, Síða 93

[vaka]
RITFREGNIR.
203
þeim nokkuð, sem er enn dásamlegra, þýðingu sorgar-
innar og fegurð hennar“.
Ég nenni nú ekki að tilfæra fleiri staði, sem sleppt hefir
verið úr, né heldur ýmsa smágalla á þýðingunni, sem ég
hefi fundið hér og' þar [bls. 18 o. v.: morality, „siðalög-
mál“; bls. 19: agnosticism, „vantrúin"; bls. 46: spectacle
of life, „sjón lífsins"; a man of sorrow, „sorgarmaður",
í stað: harmkvælamaður o. s. frv.]. Allt slíkt eru smá-
munir i samanburði við hitt, að ýmsu því er sleppt úr
þýðingunni, er miklu máli skiftir. Og þótt þýðingin sé
víðast nákvæm, það sem hún nær, þá er hún nokkuð
þunglamaleg og ekki þýdd með þeirri „ímyndunarríku
samúð“, er Wilde ínundi hafa ætlazt til af þýðara sínum.
Að lokum að eins þetta: Það er g o ð g á að leggja hendur
að slíkum verkum og hafa ekki fulla þekkingu á því,
sem maður er að gera.
Samt sem áður á bók þessi erindi til allra, en þó allra
helzt til þeirra, er lifa lífinu í fullkomnu gáleysi. Hún
sýnir þeim í átakanlegri mynd, hvar ábyrgðarlaust „fag-
urlífi“ getur endað. Og hún er rituð með hjartablóði
manns, sem varð hvorttveggja i senn — snillingur og
harmkvælamaður.
Á. H. B.
ÁRSRIT NEMANDASAMBANDS LAUGASKÓLA. 1.
ár. Akureyri, 1926.
Alþýðuskóli Þingeyinga á Laugum tók til starfa
haustið 1925. Af andstöðu þeirri, sem stofnun hans mætti
í héraði og á alþingi, mátti ráða, að menn hefði hugboð
um, að hér væri eitthvað merkilegt á ferð, sem rétt væri
að reyna í þolrifin og láta sanna sem bezt tilverurétt
sinn fyrirfram.
Skólinn stóðst þá raun að verða til. Ársritið skýrir
dálítið, hvernig gengið heíur fyrsta starfsárið. Mun því
fylgismönnum sltólans jafnt og andstæðingum nokkur
forvitni á að lesa það. Það er undir eins eftirtektavert,
að nemendur skólans skuli gefa ritið út á eigin kostnað.
Það sýnir félagsanda og ræktarsemi við skólann.
Lang-veigamesti þáttur ritsins er Reglugerð skólans
með athugasemdum Arnórs Sigurjónssonar skólastjóra.
Arnór hafði áður sýnt það í grein sinni Um alþýðlega
menntastarfsemi á Norðurlöndum (í Rétti, VII. árg.),
að hann var maður til þess að læra af erlendri reynslu,