Vaka - 01.11.1927, Side 8

326
INDRIÐI ÞÓRKELSSON:
[vaka]
Og afspring hans allan saman
og andlega frændur hans,
er feygja i fullum sjóði
fjárhlut hins snauða manns.
IX.
Stend ég í hæstu hlíðum,
horfi yfir strönd og fjörð.
Hugurinn leitar þín, Hjálmar,
hinum megin við jörð.
Gjenginn ert gróðaveginn
til guðs hins réttláta inn.
Hvenær ætli við eignumst
aftur jafnoka þinn?
Er húðstrýkir hörkutólin,
hvenær sem færi býðst,
málsvara orðlausrar eymdar,
sem á er hástöfum níðst.
Allmargra þeirra þræla,
er þó löldust „betri inenn“,
hróplegri minning í höfuð
þitt hjartablóð drýpur e n n .
X.
Á vesturbrún Vaðlaheiðar,
og vist er nú brekkan Ijót,
en furðu frjósöm er Ströndin
og fjörðurinn þokkabót.