Vaka - 01.11.1927, Side 38

HEKMANN JÓNASSON:
[vaka]
356
hver sú vinna, er þeir geta helzt haft gagn af lil lífs-
framfæris, er þeir verða frjálsir, — og þá tekur við
þeim félag', sem stendur í sambandi við vinnuskóla-
ana, útvegar unglingunum atvinnu og leiðbeinir þeim,
meðan þeir eru að koma sér á réttan kjöl. Árangur-
inn af þessum vinnuskólum i Englandi var eftir 13
ára reynslu sá, að aðeins 27% af þessum spilllu ung-
linguin, sem höfðu verið í vinnuskólunum, var refsað
aftur, — 73% réttu við. Þennan árangur telja refsirétt-
arfræðingar ganga kraftaverki næst.
VII.
Umbótunum í refsiréttinum og framkvæmdum refs-
inganna hefir gegnum aldir miðað afar hægt, og oft
virðist þar gæta beinnar afturfarar frá því, sejn áður
var. Sama verður ekki sagt um síðustu 50 árin; breyt-
ingar þeirra eru hraðstígari og stórfelldari en nokkuru
sinni áður. Margir halda, að aðalbreytingin sé vaxandi
glæpamannadekur, sem sumir kalla svo. Þetta er al-
ger misskilningur. —- Það er ekkert glæpamannadekur,
þótt þjóðfélagið hirði hin vanræktu afbrotabörn og
unglinga borganna, ali þau upp, rétti við og geri þau
að nýtum borgurum. Þetta eru hagkvæm hyggindi, sem
þjóðfélögunum koma sjálfum í hag; refsiréttar- og
þjóðfélagsfræðingum hefir nú skiiízt, að það er ekki
skynsamlegt fyrir þjóðfélagið að ala upp böðla
á sjálft sig, — eins og það hefir gert í mörg hundruð
ár, með því að láta vanræktu afbrotabörnin alast upp
i afskiftaleysi. —
En það er nú. einu sinni svo, að þótt skynsamleg-
um uppeldis- og refsiaðferðum sé beitt við suma af-
brotamenn, reyni^t erfitt eða ófært að temja þá til að
vinna fyrir þjóðfélögin. Nýja stefnan hikar ekki við að
benda á, að reynsla og rannsóknir hafi sýnt, að við
þessa óheillamenn sé þýðingarlaust að beita líma-
bundnum, stuttuin fangelsisrefsingum, eins og oft