Vaka - 01.11.1927, Qupperneq 66

384
OUÐABELGUR.
[ vaka]
Þær- geta ekki látið skáldið „greiða sér lokka við Galtará"
og um þær verður ekki kveðið:
„Falla lausir um ljósan
Jokkar háls hinn frjálsa“.
Og þó er þessi frjálsi leikur lokkanna einhver hin feg-
ursta sjón undir sólunni.
G. F.
EINAR JOCHUMSSON.
Ég rakst nýverið á eintak af „Ljósinu" hans Einars
gamla Jochumssonar. Minningin um Einar snerti þægi-
lega við mér. Hann kom oft á heimili mitt síðustu árin,
sem hann lifði, haltur, ræðinn og síglaður. Mér þótti
vænt um komur Einars. Við komur hans færðist Matthi-
as hróðir hans nær mér. Hann sagði mér af æskuárun-
um heima í Skógum, leikjum þeirra bræðra, ertni og
kveðskap. Hann sagði mér söguna af því, þegar Matthías,
óskasonurinn, kom heim úr Flatey, forframaður, og móð-
ir þeirra lagði kodda á búrstólinn til að betur færi um
hann; J)á tóku hinir bræðurnir til sinna ráða og verður
ekki sagt nánar af því hér, en áþekt var það og að um
íslenzka þýðingu væri að ræða af sögunni um Jósef og
hræður hans. Hann sagði mér og af því, að faðir þeirra
hafði stundum setið uppi á nóttunni, andvaka af áhyggj-
um vegna afkomunnar, og móðir þeirra yfir honum og
hughreyst hann. Umhyggjan var hin sama hjá báðum
og baráttan gegn því að þurfa að þiggja af sveit, en þrótl-
urinn meiri hjá Þóru. Eg þekkti aldrei Matthías, en næst
hefi ég komizt honum fyrir viðkynninguna við Einar.
En J)ó fór svo, að mér J)ótti ekki síður vænt um gamla
manninn sjálfs hans vegna. Þá þekki ég ekki kristilegt
innræti, ef Jæir bræður hafa ekki liaft J)að til að bera.
Ekki tók ég trúboð hans hátiðlega fremur en aðrir, en
oft hefir mér síðar í hug komið, að inegin-hugmyndir
Einars hafi verið merkilegar og sérkennilegar í'yrir ís-
lenzkan bónda, sem vaknar til trúboðsstarfsemi á full-
orðins aldri. Honum var lítið um Gyðingdóm og orti níð
um Móse, rétt eins og væri hann samtíðarmaður i sömu
sveit. „Gyðinga guð vil ég ekki trúa á“, segir hann, „þó
hann hafi með hrekkjum og svikum getað slasað menn
í glímu í náttmyrkri". Hreinn Lútherdómur var honum