Vaka - 01.11.1927, Qupperneq 67

[vaka]
ORÐABELGUR.
385
litlu hugstæðari. „Lútherskan er skriðin úr fjöreggj-
uni páfakirkjunnar í Róm“, segir hann. Um Krist sner-
ist hans boðskapur. „Um leið og ég varð sannur trúmað-
ur á alheimsfræðarann Jesú Krist, varð ég mesti og stór-
stígasti vantrúarmaðurinn á kirkjunnar kenningar“.
„Messías var sá fullkomnasti og vitrasti spámaður heims-
ins; drottinn almáttugur var hann ekki. Drottins andi
stjórnaði hugsun hans, orðum og verkum. Kærleiksrík-
ari og rétttrúaðri mannpersónu hefir drottinn aldrei sent
neinni þjóð“. Ein höfuðkenning Einars var sú, að Krist-
ur hafi aldrei dáið, og fannst honum hann eiga um það
við rílca andstöðu að etja. Reit hann og orti um það
margár ádeilur. Er svo raunar um rit hans, að þar er
meira um ádeilur en trúboð að ræða. Bregður þó fyrir
innileika og bænahug, sem honum var svo einlægur, svo
sem i þessu fallega versi:
Þinn er ég Jesú, það ég finn,
]>ú crt minn bezti vinurinn.
I mér haf ]ui ])ín æðstu völd,
æfinnar frain á hinzta kvöld.
Æ, mín blessaða lifsins lind,
losa ])ú menn við gamla synd!
I þessu versi er Einar eins og ég kynntist honuin af
viðtali.
Einar gamli var skömmóttur í trúboðsrimum sínum,
og það vissi hann sjálfur. „Ég skamma með stóryrðum
á prenti yfirmenn þjóðkirkjunnar“, segir hann. En þjóð-
legar voru skammirnar. Um ]>rest yrkir hann:
Maður spyr ])ig myndugur,
máli oft í grófur:
Ertu ekki Ólafur
and 1 egur sauða]).jófur ?
Oftlega er hann grófyrtari en þetta. En fásinna var að
þykkjast við af hrópyrðum hans, því jafnan klappaði
hann á annan vangann um leið og hann sló á hinn.
Veki ])íh drottinn, vinur minn!
Vertu margblessaíiur!
Svo hotnar hann eina ádrepuna og var það hans skap.
að þykja vænt um þá, sem hann skammaði. Hann hat-
aði engan mann. Svo var og Matthias gerður, að geta
25