Fréttablaðið - 27.11.2009, Síða 36

6 föstudagur 27. nóvember
Söngkonan Dísella
Lárusdóttir hefur
fengið lof fyrir frammi-
stöðu sína í gamanóp-
erunni Ástardrykknum.
Í viðtali við Föstudag
segir hún frá því hvernig
örlögin hafa leitt hana
inn í sönginn, út í hinn
stóra heim og alla leið
inn í Metropolitan-óper-
una.
Viðtal: Hólmfríður H. Sigurðardóttir
Ljósmyndir: Anton Brink
V
iðtökur á gamanóp-
erunni Ástardrykkn-
um í Íslensku óper-
unni hafa farið fram
úr öllum vonum að-
standenda. Gagnrýnendur hafa
farið fögrum orðum um sýn-
inguna og almenningi líkar hún
sömuleiðis, enda hefur verið upp-
selt á allar sýningar og nokkrum
aukasýningum verið bætt við.
Ekki síst hefur Dísella Lárusdótt-
ir vakið verðskuldaða athygli fyrir
söng sinn og leik í óperunni.
APÓTEKARINN DÍSELLA
Dísella er með tónlistina í blóð-
inu. Hún er dóttir trompetleikar-
ans Lárusar Sveinssonar og leik-
konunnar Sigríðar Þorvaldsdóttur
og eyddi mörgum æskustund-
um á æfingum með þeim, ýmist
í Sinfóníunni eða í Þjóðleikhús-
inu. Sjálf ætlaði hún sér hins
vegar ekki að fara sömu braut og
alls ekki í tónlistina. „Pabbi sagði
alltaf við mig: „Hvað sem þú gerir
Dísella skaltu ekki verða tónlist-
armaður, það er svo mikil vinna.“
Þannig að ég ætlaði að verða ap-
ótekari þegar ég var lítil og síðan
ætlaði ég í heimspeki og sálfræði
í Háskólanum,“ segir Dísella.
Það var þó einmitt pabbi henn-
ar sem kveikti neistann í söng-
áhuganum. „Ég var undirleikari í
kór sem hann stjórnaði, Reykja-
lundarkórnum. Oft söng ég með
kórnum og þá sagði hann mér
oft að ég hefði fína söngrödd
og ég ætti að fara í söngskóla. Í
lok árs 1998 skráði hún sig því í
sinn fyrsta söngtíma í Söngskól-
anum í Reykjavík. „Pabbi var svo
ánægður með hvað mér gekk vel
og hengdi einkunnirnar mínar
stoltur upp á ísskápinn. Ég held
hann hafi innst inni viljað að ég
yrði söngkona. Hann sagði oft að
hann dáðist að söngvurum, því
þeir bæru alltaf hljóðfærin með
sér hvert sem þeir færu.“
KOMIN Á BROADWAY
Hún ætlaði nú samt ekki að taka
Söngskólann neitt of alvarlega og
hugsaði fyrst og fremst um að læra
að syngja fyrir sjálfa sig. En þegar
hún var nýbyrjuð að læra sá hún
auglýsingu í Mogganum sem kitl-
aði áhugann. Gunnar Þórðarson
auglýsti eftir söngvurum fyrir sýn-
ingu á Broadway. „Ég hugsaði með
mér að það yrði draumur að fá að
vinna með honum. Svo komst ég
inn í sýninguna og uppgötvaði
hvað það var rosalega gaman að
syngja.“ Síðan hefur hún verið á
kafi í söngnum. „Ég var bara allt
í einu farin að vinna sem söngv-
ari, nýbyrjuð í Söng skólanum. Á
þessum tíma var ég samt alltaf
að vinna sem poppsöngkona og
ekki farin að hugsa um klassísk-
an söng. En í kringum árið 2000
fór ég að gæla við þá hugsun að
kannski gæti ég orðið óperusöng-
kona.“
ÖRLÖGIN GRÍPA INN
Eftir að hafa fengið smjörþef-
inn af söngnum og sýningunum
komst ekki annað en söngur að
hjá Dísellu. Úr varð að hún flutti
til Princeton í New Jersey, þar sem
hún lærði óperusöng. Fyrst reyndi
hún hins vegar við söngskóla í
Austurríki, þar sem hana langaði
að læra í Evrópu. Örlögin gripu
hins vegar í taumana að morgni
inntökuprófsins. „Ég byrjaði á að
hitta kennara um leið og ég kom
út. Sá sagði mér að ég þyrfti engar
áhyggjur að hafa, ég myndi fljúga í
gegn. Þegar ég vaknaði um morg-
uninn var ég alveg raddlaus. Ég
held ég hafi fengið einhvers konar
bráða frjókornaofnæmi, sem ég
hef aldrei fundið fyrir, hvorki fyrr
né síðar. Ég staulaðist í gegnum
áheyrnarprufuna. Hún var alveg
hræðileg og pínleg að hlusta á og
auðvitað komst ég ekki inn.“
Hún var því heldur leið þegar
hún sneri aftur frá Austurríki. En
stuttu seinna bárust henni boð um
að mæta á námskeið til banda-
ríska söngkennarans Lauru Brooks
Rice sem hér var stödd. Hún sló til
og leist svona vel á að hún fylgdi
henni alla leið til Bandaríkjanna,
þar sem nýtt inntökupróf beið við
Westminster Choir College í Rider
University. Í þetta sinn mætti hún
með upptöku af sjálfri sér, ef ske
kynni að röddin færi aftur. En hún
gat vel sungið og flaug inn í skól-
ann. Þaðan útskrifaðist hún árið
2005.
VILL BÚA Á ÍSLANDI
„Ég er bæði hjátrúarfull og örlaga-
trúar og er viss um að það hafi
ekki verið nein tilviljun að ég fór
til Bandaríkjanna,“ segir Dísella.
Þar kynntist hún líka manninum
sínum, píanóleikaranum Teddy
Kernizan. Saman búa þau nú úti
í Washington og eiga von á sínu
fyrsta barni. Dísella er þó alltaf
með annan fótinn heima á Íslandi
HJÁTRÚARFULL OG ÖRLAGATR
Dísella Fyrst ætlaði hún að verða apótekari þegar hún yrði stór. Örlítið eldri stefndi hún á heimspeki og sálfræði í Háskólanum. Ör-
lögin höguðu því hins vegar þannig að hún lagði listina fyrir sig og fetaði þannig í fótspor foreldra sinna.
✽
ba
k v
ið
tjö
ldi
n
Uppáhaldslandið þitt:
Íslandið mitt góða.
Borg sem þig langar að heim-
sækja:
Auckland í Nýja-Sjálandi.
Hverjar eru fyrirmyndir þínar:
Elsku pabbi minn og mamma. Og
svo lít ég mikið upp til systra
minna!
Eftirlætis tónlistarmaður:
Úff, þeir eru nú marg-
ir. En það er nú samt
einn sem stend-
ur upp úr og hann
er reyndar ekki úr
klassíska tón-
listargeiran-
um; Bono!
Hann er
algjört
æði!
Skemmtilegast að gera:
Leika við hundana mína, fara út að borða með
góðum vinum, fara á hestbak, lesa spennandi
bók...
En leiðinlegast:
Að vakna við vekjaraklukku!
Uppskrift að ljúfum laugar-
degi:
Vakna frekar snemma eftir
góðan nætursvefn, fara út
með hundana að hlaupa
og leika sér, fara svo
kannski á kaffihús og svo
heim að elda til veislu
fyrir góða vini. Svo
væri ekkert verra að
vinna í lottoinu
líka?!