Fréttablaðið - 27.11.2009, Blaðsíða 53

27. nóvember föstudagur 7
RÚAR
og vonast eftir að flytja hingað al-
farið eftir nokkur ár. „Draumurinn
minn er að búa hér, því Ísland er
besta land í heimi. Mig langar að
eiga heimili hér en ferðast til að
syngja,“ segir Dísella, sem hefur
ekki áhyggjur af því að mannin-
um hennar eigi eftir að leiðast hér.
„Nei, nei, hann er búinn að upplifa
skammdegið og borða skötu á jól-
unum. Hann veit alveg hvað Ísland
getur boðið upp á.“ Hún segir þau
bæði vilja að barnið þeirra alist
upp á Íslandi. „Mér finnst ekki
spennandi tilhugsun að barnið
mitt geti ekki farið út að leika sér
eftir skóla, án hræðslu við að ein-
hver hætta bíði handan við horn-
ið. Þar fyrir utan þykir mér óskap-
lega vænt um íslenska tungu og
mig langar að börnin mín verði í
íslenskum skóla.“
Í METROPOLITAN-ÓPERUNNI
Frá því að Dísella lauk námi hefur
hún tekið að sér hin ýmsu söng-
hlutverk. Hún segir pabba sinn
hafa haft rétt fyrir sér. Það sé mikil
vinna að vera tónlistarmaður. Þá
séu ýmis atriði í lífi söngvara sér-
stök. „Hversdagslegir hlutir, eins og
að fá kvef eða vera þreyttur, geta
skipt öllu máli í lífi söngvarans,“
segir hún. Hins vegar sé söngurinn
hreinlega ávanabindandi og erfitt
að slíta sig frá honum. „Þegar ég
gaf mig söngnum á vald fann ég
hvað ég þarf í raun mikið á því að
halda að syngja og hvað það er
mikil útrás. Hann gefur mér mikla
lífsfyllingu.“
Hún hefur líka lifað þann draum
sem margir söngvarar bera í brjósti
– að vinna við Metropolitan-óper-
una í New York. „Ég fékk póst frá
einni af þeim sem sjá um allar
ráðningar í Metropolitan, hvort ég
væri ef til vill laus og hefði áhuga.
Ég var nú ekki lengi að ákveða
mig!“ Hún fékk því statistahlut-
verk í nútímaóperunni Satyagraha.
Ekki kom þó til þess að söngkon-
an forfallaðist og Dísella fékk því
ekki að stíga á sviðið frammi fyrir
fjölda áhorfenda. Hún er engu að
síður himinlifandi með reynsluna.
„Þetta var stórkostleg reynsla. Ég
mætti á allar æfingar og það var
stórkostlegt að vinna í þessu um-
hverfi og með þessu mikla fagfólki.
Ég þurfti alltaf að vera til taks og
mátti ekki vera nema í kortersfjar-
lægð frá óperunni á meðan á sýn-
ingum stóð. Yfirleitt sat ég hins
vegar inni í græna herberginu,
leysti sudoku og hlustaði á.“
SYSTURNAR KOMA SAMAN
Dísella á tvær eldri systur, þær Þór-
unni og Ingibjörgu. Allar eru fjöl-
hæfar tónlistarkonur, syngja eins
og englar og spila á ýmis hljóðfæri.
Þær spila allar á trompet, eins og
Lárus pabbi þeirra, og komu oft
fram með honum á meðan hann
lifði. Lárus lést árið 2000 og skildi
eftir sig stórt skarð í kvennahópn-
um sínum. „Hann var fullkom-
lega heilsuhraustur, hann pabbi.
Hann var bara að labba heim eftir
kennslu einn daginn og datt niður.
Ég man þegar ég kom að heim-
sækja hann á spítalann. Hann lá
þarna svo hraustlegur, sólbrúnn
og flottur. Hann leit ekki út fyrir
að vera að fara neitt. En hann dó
fimm dögum seinna.“
Systurnar heiðra reglulega
minningu föður síns og koma
reglulega saman og spila. Þær hafa
meðal annars verið með skemmti-
sýningar á Nasa og gáfu út jóla-
disk árið 2004. Nú hafa systurn-
ar aftur verið beðnar um að koma
saman en þær verða með jólatón-
leika í Salnum í Kópavogi hinn 18.
desember. Þar munu þær flytja fal-
lega jólatónlist og sprella, eins og
þeim einum er lagið.
Draumurinn minn er að búa hér, því Ísland er besta land í
heimi. Mig langar að eiga heimili hér en ferðast til að syngja.
Elfa Gísla
– og hinar sögurnar