Vikan - 06.06.1963, Blaðsíða 44

hafði víst átt að ausa hana soði
öðru hverju, en það hafði þvi mið-
ur aiveg láðst. En betra er seint
en aldrei, svo ég tók til óspilltra
málanna að ausa yfir steikina.
Klukkan var tólf og eldri strák-
arnir komu inn. Ég sagði þeim að
leita að litlu krökkunum og koma
með þau.
Þá mundi ég eftir því, að ég
hafði gleymt kartöflunum.
Þœr þurfa minnst hálftíma suðu,
hafði mér verið sagt. Þær fóru á
mettíma ofan í einn pottinn i við-
bót, á meðan ég jós yfir steikina
með annarri hendinni og hrærði i
sveskjugrautnum á milli. Svo
þurfti ég að opna baunadós, ná í
sultutau og leggja á borðið. Þá
komu krakkarnir inn, og nú fékk
ég hjálp, því öll voru þau orðin
svöng og köld. — Eldri strákarn-
ir klæddu þau litlu úr. Svo varð
að fara með ailt inn á bað og þvo
þeim, en síðan féll allt í Ijúfa löð,
þegar þau voru setzt. Nú stóð bara
á mér að bera matinn á borðið.
Það heyrðust ýmis hljóð um að
þetta væri öðruvisi en hjá
mömmu, svo ég ætlaði mér að
sannfæra þau um að þetta væri
aðeins að utan, og fór að skera
steikina.
Hún var aldeilis og öidungis
blóðhrá að innan.
Alveg.
Blóðið lak út um allt, og við
fengum öll ógeð á steikinni, ekki
sizt þegar við minntumst rakvéla-
blaðanna um morguninn.
Ég tók steikina burt. Hvað átti
ég nú að gera?
Jú, sveskjugrauturinn hlaut þó
að vera í lagi. En ekki var það
nóg. Kartöflurnar voru ekki soðn-
ar ennþá. Grænar baunir og sultu-
tau var enginn matur handa grey-
unum.
En konan hafði skilið eftir full-
an ísskáp af alls konar mat, og
bardaganum lauk með því að ég
hitaði pylsur í vatni og bar á borð.
Kartöflurnar með þeim voru
sæmilegar þótt ]>ær væru ósaltað-
ar og ekki alveg soðnar, og
sveskjugrautur með rjóma og
nokkrum óveiddum kekkjum á
eftir, gerði lukku. Tilbúinn is var
í eftirmat, og allir luku lofsorði á
matinn.
Síðan kom sami bardaginn við
að klæða krakkana til að fara út,
og þá sá ég að fötunum þeirra
hafði verið hrúgað saman á gólfið
í vaskahúsinu, og auðvitað tók það
sinn tíma að finna, hvað var hvað
og koma þeim i. En loks, um kl.
rúmlega tvö, voru allir farnir út,
svo ég gat farið að vaska upp. Ég
hafði oft gert það áður, svo að
það gekk sæmilega að undanskild-
um einum brotnum diski, og ég var
næstum því alveg búinn að því kl.
þrjú, þegar krakkarnir komu öll
þjótandi inn aftur — ásamt nokkr-
um leiksystkinum — og heimtuðu
kaffi og kökur.
Nú byrjaði sami leikurinn aftur
að klæða þan úr og þvo þeim, á
meðan ég hitaði kakó og skar nið-
ur kökur og brauð. Síðan settust
þau við og drukku þessi lifa.ndis
44 "
ósköp, að ég hafði ekki við að
smyrja og skera niður. Hún var um
fjögur, þegar ég var laus við þau
enn á ný, og fór að taka til og
vaska upp eftir kaffitímann. Svo
þurfti ég að sópa gólfið i eldhús-
inu, þvi helmingurinn af kökunum
var þar ennþá. Ég liafði engan tíma
gefið mér til að borða né drekka,
og sigarettu liafði ég ekki getað
kveikt mér i allan daginn, og hafði
enda gleymt því í látunum. Nú
ætlaði ég að fá mér sígarettu og
kaffibolla, þegar sá næstelzti kom
hlaupandi inn, hágrenjandi með
stærðar kúlu á hausnum. Hann
liafði þá verið að þvælast með
hausinn einmitt þar sem steinn
flaug úr hendi einhvers leikfélaga
hans og minnstu munaði að hann
rotaðist. Ég varð að sinna honum
og hugga hann, en að þvi húnu
fékk ég tíu míútur til að drekka
einn kaffibolla, sem ég lagaði
sjálfur. Síðan hef ég aldrei lagað
kaffi, — og mun ekki gera i bráð.
En sígarettan bragðaðist vel,
þótt hún héti raunar pípa lijá
mér, og þótt ég kláraði hana ekki
fyrr en allur skarinn kom æðandi
inn aftur og heimtaði að fá að vera
inni, því það væri svo kalt úti.
Það var auðfengið, og þau tóku
nú allt dótið, sem verið hafði á
gólfinu um morguninn og dreifðu
því af mikilli festu um allt húsið.
Ég fór strax að elda kvöldmat,
og tók steikina frá því um morgun-
jnn, ska.r. af henni það sem hrennl
var, og asxaði hitt i smástykki,
seti það á pönnu og ætlaði að gera
smásteik.
Ég skal ekki þreyta ykkur á lýs-
ingu á matartilbúningnum um
kvöldið, en það nægir að skýra frá
því að börnin fengu steikt eggi og
brauð, ásamt niðursoðnum ávöxt-
um úr dós.
Síðan fór ég að koma þeirn
yngslu i rúmið, og eftir það fór ég
að taka saman fötin þeirra .skolaði
úr utanyfirfötunum mestu óhrein-
indin og hengdi upp, vaskaði upp
ilátin, skammaði eldri strákana og
fékk þá loks til að taka saman
dótið (ég fann það allt seinna um
kvöldið undir rúmi). Það nægir að
skýra frá því að þau voru öll
komin í rúmið og sofnuð kl. um
10—11.
Klukkan ellefu fórnaði ég liönd-
um, lét allt eiga sig, seih eftir var
að gera — og fór að hátta og sofa.
— ☆ —
Ég skal segja ykkur eins og er,
að ég var hálfsvekktur um kvöld-
ið. En ég huggaði mig stórlega á
því, að þetta hlyti að vera versti
dagurinn, því ég væri óvanur
þessu. Það mundi lagast. Þar að
auki væri þetta hátíðisdagur, og
börnin kæmust ekki i leikskóla
eða á róluvöllin um dáginn. Dag-
inn eftir vorum við boðin i mat
til mágkonu minnar, og þá þyrfti
ég engar áhyggjur að hafa af há-
Ef yður vantar vélar, verkfæri, varahluti, eða
þurfíð að stofnsetja verksmiðju, verkstæði eða
önnur fyrirtæki, þá sendið fyrirspurn til okkar.
Við getum útvegað yður þetta allt með hagstæðu
verði og góðum kjörum.
Ennfremur járn, stál, bárujárn, vír og alls-
konar rör.
Einnig vörur úr gerfiefnum.
Fjárútvegun eftir samkomulagi þegar um verk-
smiðjur eða stærri framkvæmdir eða kaup er að
ræða.
Fyrirspurnum er svarað greiðlega.
Stuttur afgreiðslufrestur.
HABAG EXPORT & IMPORT
G. m. b. H.
BREITESTRASSE 28, DUSSELDORF
Símnefni: HABAGEXPORT

degisverðinum.
En þessi von brást eins og sápu-
kúla.
Það var ekki minni barningur
að finna sparifötin lianda þeim
deginn eftir og koma þeim þokka-
legum af stað, enda komum við
ekki i matinn fyrr en um kl. eitt,
og þið hefðuð átt að sjá livernig
við skildum við húsið heima, því
mér gafst enginn tími til að taka
til.
Mágkona mín fræddi mig svo á
því að liklega væri telpan i fötun-
um af bróður sínum — og öfugt.
Stærri strákarnir voru í fötum, sem
þeir máttu aðeins nota á stórliátíð-
um, og inniskóm.
Nei, fyrsti dagurinn var bezti
dagurinn.
Konan hafði fyllt allt af matföng-
um og hreinum fötum. Eftir því
sem leið á, minnkaði í matbúrinu
og fötin óhreinkuðust. Byk safnað-
ist á alla hluti, og teppi urðu að
vera óryksuguð. Ég hafði aldrei
tíma til að þrífa að hreinsa, ryk-
suga né þurrka af. Ég gat aldrei
tekið til i húsinu, aldrei þvegið
föt að ráði, aldrei stoppað í sokka,
aldrei saumað föt á krakkana,
aldrei skroppið í bæinn, aldrei
farið í húðir aldrei...
Nei, það er tilgangslaust að telja
upp það, sem ég aldrei gat gert.
Þetta fór sæmilega vel allt saman.
Börnin þrifust og döfnuðu og ég
léttist ekkert að ráði — en það var
lika það eina góða við þetta allt.
Ég komst aldrei i rúmið fyrr en
um miðnætti, en var vakinn um
sjöleytið, ef vel var.
Á þessum hálfa mánuði bilaði
síminn, híllinn, útvarpið, dyra-
bjallan, þvottavélin og eldavélin.
Við vorum öll að stagla liarðfisk
og éta grænar baunir, þegar kon-
an kom inn úr dyrunum einum
degi áður en hennar var von.
Ég held ég hafi aldrei á ævi
minni verið eins feginn, — nema
ef vera skyldi daginn eftir, þegar
ég loks fékk frí.. . og komst i
vinnuna.
— ☆ —
Síðan eru liðnir þrír dagar, og
konan hefur verið að lireinsa, taka
til, þvo þvott, kaupa inn, gera
við o. s. frv., eins og konur dunda
oft við í frístundum. Ég hringdi
heim áðan og spurði hvernig gengi.
„Þetta gengur allt ágætlega,“
sagði hún.
„Hvað ertu að gera núna “
spurði ég.
„Gera . . . ? Hreint ekki neitt. Ég
sit hérna og er að drekka kaffi og
fá mér sigarettu ...“
„Ertu húin með húsverkin? Ertu
búin að öllu, sem þú þurftir að
gera?“
„Já, clskan min. Það var ekki
svo slæmt. Þetta kemst upp i
vana .. . Eigum við kannske að
koma i bíó í kvöld?“
Já. Ég er að liugsa um að fara í
bíó með konunni minni í kvöld.
Ég er líka hættur að nota minn
helming samningsins, um að fara
einn i sumarfri. Ég er búinn að
sjá það rækilega að ég er hreint
VIKAN 23. tbl.