Vikan - 19.03.1964, Blaðsíða 43

ALLTAF FJÖLGAR VOLKSWAGEN
VORIÐ
ER í NÁND
PANTIÐ
TÍMANLEGA
VOLKSWAGEN ERÆTÍÐ UNGUR
„BREYTINGAR“ til þess eins „AÐ BREYTA TIL“ hefir
aldrei verið stefna VOLKSWAGEN og' þess vegna
getur Volkswagen elzt að árum en þó haldist í háu
endursöluverði. — Engu að síður er Volkswagen
í fremstu röð tæknilega, því síðan 1948 hafa
ekki færri en 900 gagnllegar endurbæt-
ur farið fram á honum og nú síðast
nýtt hitunarkerfi ★ Gjörið svo
vel að líta inn og okkur er
ánægja að sýna yður
Volkswagen og af-
greiða hann
fyrir vorið
Ferðist í Volkswagen
VARAHLUTAÞJÓNUSTA VOLKSWAGEN ER ÞEGAR LANDSKUNN.
ÁSTKONA SKALDSINS
Framhald af bls. 17.
— Oft og mörgum sinnum. Þú
gerðir mér bara bilt við.
Svo varð þögn. Þung, kæfandi
þögn. Nelson tók áttavita úr
bókahillunni og skóf undan nögl-
um sér með nálinni. Við og við
gaut hann augunum á Shirley
Hún starði stöðugt á hann.
— Þetta ljós fer í augun á mér,
sagði hann að lokum. — Viltu
kveikja þarna á borðlampanum,
ég ætla að slökkva ljósið í loft-
inu.
Um leið og Shirley teygði sig
í borðlampann, sem Nelson vissi
að var ekki í sambandi, stökk
hann á fætur og slökkti loftljósið.
Og í svartamyrkri gerði hann
ieifturárás. Hann geystist yfir
herbergið að gluggasætinu. Um
leið og borðlampinn skall í gólf-
ið, fann hann stúlkuna undir sér
eitt andartak og peysu hennar
strjúkast við andlit hans. 1 sama
bili var hún komin fram á gang.
Hann heyrði háa hæla hennar
glymja við gólfið, meðan hún
hljóp gegnum anddyrið.
Nokkur andartök lá Nelson í
gluggasætinu, lamaður af reiði.
Eftir allt þetta ið og bros og
kattarmal var stelpan ekkert
nema svindl. Bölvað, helvítis
svindi. Andstyggilegasti kven-
maður á jarðríki. Illa innrætt og
kvikindisleg. En jafnvel meðan
hann hrúgaði á hana þessum
ásökunum, brauzt ábyrgðartil-
finningin fram í honum. Það
voru að minnsta kosti tvær míl-
ur til Gladwyn kvennaskólans.
Og kannske rataði hún ekki...
Hann átti ekki í neinum erfið-
leikum með að finna hana. Þeg-
ar hann hafði beint bílnum inn
á aðalveginn, glampaði ljóst hár
hennar þegar í Ijósunum frá biln-
um. Fyrst neitaði hún að koma
upp í bílinn. Hann ók hægt við
hlið hennar, þar til hún hafði
sannfærzt um, að hann myndi
ekki veitast að henni á nýjan
leik. Þá loks opnaði hún bílhurð-
ina og settist við hlið hans.
Reiðiþrungin þögn hjúpaði þau,
það sem eftir var leiðarinnar til
Gladwyn kvennaskólans. Hann
hleypti henni út við dyr heima-
visarinnar, og ók svo á sjötíu
kílómetra hraða aftur heim,
kreistandi stýrið þar til hann
verkjaði í hnúana.
Þetta var endirinn. Þegar hann
vaknaði morguninn eftir, ákvað
hann að slá striki yfir það sem
gerst hafði, þurrka það gersam-
lega út, eins og villu á pappír.
Það undarlega var, að það var
ekki erfitt. Það erfiðasta hlaut
að verða það, að horfast í augu
við Woody Whales. Allt í einu
fann Nelson, að hann hataði
Woody af öllu hjarta, og allan
sunnudaginn forðaðist hann að
verða á vegi hans.
Hann var að koma út úr
bókasafninu á sunnudagskvöld-
ið, þegar Harry Harriman,
strákur úr efsta bekk, sem
aldrei hafði virt Nelson viðlits,
sló á bakið á honum og sagði:
— Til hamingju, manni.
Þegar hann kom inn í heima-
vistarhúsið, kallaði Paul Ackerly
innan úr reykstofunni: — Rýmið
til fyrir elskhuganum.
Og þegar hann opnaði sínar
eigin herbergisdyr, stökk Woody
á fætur og heilsaði honum, eins
og þeir væru vinir. — Hæ,
Harris.. Hvar hefur þú haldið
þig í allan dag? Vissirðu, að
stelpan gleymdi töskunni sinni
hér? Woody leit niður fyrir sig.
— Ég er enginn snuðrari, Harris,
en ég varð að gá í töskuna, til
þess að vita hver ætti hana.
Ég veit það, Woody, svaraði
Nelson, og hafði á tilfinningunni,
að honum hefði á einhvern hátt
opnazt ný brú þar sem allt virt-
ist lokað. — Láttu mig fá hana.
Ég ætla að færa henni hana.
Þegar hann var kominn inn í
bílinn, opnaði hann töskuna og
skoðaði í hana. Þar fann hann
skýringuna, snyrtilega saman-
brotna: Sokkabandabeltið.
Hann samdi frið við Shirley
um kvöldið. Hann lofaði að
snerta hana ekki, og þau voru
vinir á ný. Eftir að þau höfðu
farið tvisvar sinnum í kvik-
myndahús, samþykkti hún meira
að segja að heimsækja hann aft-
ur á herbergið hans og spila við
hann lúdó framan við logandi
arininn. Og bráðlega varð þetta
fastur liður - fara í bíó, fá sér
snarl á sjoppu, fara heim í her-
bergi að spila lúdó, meðan bind-
ið hans gegndi störfum dyra-
varðar á hurðarhúninum. Þau
voru bara kunningjar, sem
eyddu kvöldstund á notalegan
hátt í návist hvors annars.
En þegar vorið kom, og heim-
sóknir Shirley hættu mjög
skyndilega, af því að hún féll
á prófinu og fór heim til að
vinna í verzlun föður síns, birt-
ist í sklóablaðinu hrífandi dap-
ui'legt ljóð um unga, fallega
stúlku, sem lézt mjög sorglega
af fósturláti ,og Nelson Harris
var kjörinn forseti skólafélagsins
fyrir komandi skólaár. ★
Hvað var lögreglan í
Dallas að hugsa?
Framhaíd af bls. 20.
riffli. Glæpasérfræðingar heims-
ins bera brigður á þetta sem
sönnunargagn: Hann getur líka
hafa fengið púðrið á kinnina þeg-
ar hann skaut af skammbyssunni
•— það er eftir því, hvernig henni
er haldið.
í herberginu, sem skotið var
frá, fann lögreglan m.a. hálfétinn
kjúkling og tóma gosdrykkja-
flösku. Dallaslögreglan gerði
hvorugt — að dæla upp úr Os-
wald eða láta hann laxera, en
hvort tveggja hefði getað leitt
í ljós, hvort hann hefði neytt
kjúklingsins og gosdrykkjarins.
Hefði svo verið, gæti það atriði
hafa orðið þungt á metunum.
Við húsrannsókn í híbýlum
Oswalds fannst kort, þar sem
leið Kennedys um Dallas var
merkt, og þrír mögulegir staðir
til að skjóta frá námsbókabygg-
ingunni þangað sem forsetinn var
myrtur voru merktir með penna-
striki. Þetta kvað Dallaslögregl-
an styrkja þann grun, að Oswald
væri morðinginn. Ef Dallaslög-
reglan sjálf -— eða einhverjir
aðrir —eru við morðið riðnir,
var leikur einn að koma kortinu
fyrir í húsnæði Oswalds til þess
að hlaða glóðum elds að höfði
hans.
Eftir að hafa látið sér mistak-
ast að fá almennileg fingraför af
riffli Oswalds, tilkynnti Dallas-
lögreglan, að á honum hefðu
fundist þræðir úr fötum Oswalds.
Þetta var nokkrum dögum eftir
morðið. Þetta vakti talsverðan
úlfaþyt, þar sem ljósmyndir og
sjónvarpsmyndir hafa sýnt,
hversu kæruleysislega lögreglan
handfjatlaði riffilinn, enda voru
einu skýru fingraförin á honum
af lögreglumönnunum sjálfum.
Hvernig stóð á því að Dallas-
lögreglan þorði að fullyrða, þeg-
ar eftir morðið á Oswald, að
rannsókninni á vígi forsetans
væri þar með lokið? Hvað eftir
annað fullyrti Fritz lögreglufor-
ingi í Dallas, að frekari rann-
VIKAN 12. tbl. —