Vikan - 29.04.1965, Blaðsíða 4

Vor- og sumartízkan 1965
ULLARKÁPUR - TERRYLENEKÁPUR
REGNKÁPUR - DRAGTIR
HATTAR - NYLONHANZKAR
SKINNHANZKAR - HANDTÖSKUR
Nýjar vörur í hverri viku
Póstsendum
BERNHARDLAXDAL
KJÖRGARÐI AKUREYRI
ERU BARIR OG PARTÝ EINU STAÐ-
IRNIR?
Herra ritstjóri!
Mig langar til þess að biðja
yður um að koma þessu málefni
á framfæri í blaði yðar, á þann
hátt er þér teljið vænlegast til
þess að vekja á því athygli.
Kona um þrítugt missir mann
sinn frá fjórum börnum. Hún á
fallegt heimili og er í góðum
efnum.
Þrátt fyrir það er líf hennar
einmanalegt og hamingjusnautt.
Hún hefir vanizt hjónabandslífi
og átt góðan mann. Einlífið reyn-
ist henni erfitt. Hana langar til
þess að giftast aftur, bæði vegna
barnanna og sjálfrar sín.
En nú kemur vanamálið. Hvar
á þessi kona kost á því að kynn-
ast manni við sitt hæfi. Eina
leiðin virðist vera sú, að stunda
bari höfuðborgarinnar — og fara
í tilheyrandi partý á eftir. — í
þessu tilfelli bragðar konan ekki
áfengi — svo að þessi leið er úti-
lokuð. Um kynningu á vinnu-
stað er ekki að ræða, þar sem
starfssvið konunnar er eingöngu
bundið við heimilið.
Hjón um fertugt hafa skilið
með fullu samkomulagi beggja
aðila. Konan situr eftir í heimil-
inu með þau af börnum þeirra
sem ennþá eru ógift. Maðurinn
leigir sér herbergi úti í bæ. í
fyrirtæki því er hann vinnur við
er allt fólk gift — að undanskild-
um ungum stúlkum.
í báðum þessum tilfellum hef-
ir „omgangskreds" þessara aðila
verið bundinn við gift fólk — en
breytist nú við þessar nýju að-
stæður.
Ótal dæmi eru til, þessu lík.
En það versta er, að það fólk
er bezt /virðist fallið til hjúskap-
ar, neyðist til þess að lifa áfram
ógift, ef það missir maka sína,
vegna þess að það hefir ekki
aðstöðu til þess að kynnast á
nýjan leik á heilbrigðum grund-
velli.
í mörgum tilfellum er fólk
þetta hættulegt hjónabandslífi
annara, án þess að það geti að
því gert, þar sem það er veikt
fyrir á sviði kynferðislífsins.
Er ekki eitthvað hægt að gera
til þess að leysa vandamál þessa
fólks.
Væri ekki hægt að stofna
„klúbb“ fyrir ógift fólk sem kom-
ið er á miðjan aldur?
Er ekki tilvalið fyrir einhverja
ferðaskrifstofuna að efna til
hópferðalaga fyrir einstaklinga?
Hér er á ferðinni verkefni fyr-
ir þá er láta sig einhverju varða
þjóðfélagsleg vandamál og til-
gangurinn með þessum skrifum
sá, að vekja á því athygli.
Ónefnd kona.
Þetta er sannarlega vandamál
og réttilega bent á, að það er í
rauninni enginn staður, þar sem
fólk af þessu tagi getur kynnzt
annar en skemmtistaðir og barir.
Og ef til vill er bar ekki sá stað-
ur, sem kona á þessum aldri ætti
að fara til að leita sér að tilvon-
andi maka. Það væri gaman að
heyra frá lesendum um þetta.
Það er ekki ómögulegt, að Vikan
geri eitthvert efni úr þessu áður
en langt um liður.
HVAÐ Á AÐ SEGJA BÖRNUNUM
UM EILÍFÐARMÁLIN?
Kæri Vika!
Ég er á ferðimii með brenn-
andi vandamál og nú vil ég að
þið leggið ykkur fram um að
gefa mér svar, sem mark er á
takandi. Ég er ung kona og móð-
ir, en barnið mitt er svo ungt,
að það er hvorki farið að spyrja
um eitt né annað. Ég verð að
viðurkenna, að ég er alveg trú-
laus og maðurinn minn er að
minnsta kosti alveg skeytingar-
laus um trúmál. Á ég þegar til
kemur að kenna barninu mínu
að biðja bænirnar sínar og segja
því af frelsaranum og guði al-
máttugum og himnaríki, eða á
ég að fara að eins og vinafólk
okkar á sama aldri, sem eins er
ástatt fyrir, að það trúir hvorki
á framhaldslíf, guð né himnaríki
og kennir börnum sínum það
sama. Móðir, sem er góð vin-
kona mín, hefur oft sagt mér, að
hún geti ekki samvizku sinnar
vegna logið að börnunum og
kennt þeim, það sem hún sé sann-
færð um að sé ekki til. Hún spyr:
Hvað hugsa börnin, þegar þau
fara að þroskast og hugsa sjálf-
stætt og komast að raun um að
ég hef verið að gabba þau. Hryn-
ur þá ekki eitthvað af sjálfum
þeim í rúst, um leið og þessi
fallega spilaborg hrynur.
Að sumu leyti finnst mér hún
hafa rétt fyrir sér, en að sumu
^ VIKAN 17. íbl.