Vikan - 29.04.1965, Blaðsíða 23

öðru hvoru og þá gjarna eins og
þau segja „með öðru eyranu“ eða
„maður heyrir þetta í svefnrof-
unum á sunnudögum". 10 hlusta
aldrei nokkurn tíma á messur og
afgangurinn örsjaldan. Sum fara
bara á stórhátíðum „til að geðj-
ast foreldrunum" eins og þau
segja. Annars viðurkenna mörg,
að kirkjan hafi átt einhver ítök
í þeim um fermingu og rétt á
eftir: „þá fór ég oft í kirkju en
síðan ekki söguna meir“. Prest-
arnir halda víst, að maður þurfi
ekki meir á þeim að halda og
sleppa að manni beizlinu. Nei,
prestar þurfa að hafa meira sam-
band við fermingarbörn eftir að
þau hafa fermzt“. segir stúlka úr
Hagaskólanum. f gamla daga
voru kirkjufexðir minnisstæðir
atburðir, en það er ekki dæma-
laust, að þær geti verið það enn:
„Ég fór þrisvar í kirkju í sumar
af því við urðum að fara, en í
síðasta skiptið stálumst við í
sjoppu á leiðinni til að kaupa
okkur ís í staðinn fyrir að fara
í kirkjuna og ég hef aldrei farið
í skemmtilegri kirkjuferð“, segir
17 ára Hagaskólastúlka. Jafn
gömul skólasystir hennar hefur
reglu á hlutunum: „Ég fer einu
sinni í kirkju á ári, þ.e. kl. 6 á
gamlárskvöld og þá græt ég yfir
því að hafa ekkert nýtilegt gert
á síðasta ári“.
Menntaskólapiltur, sem er víst
alveg búinn að tapa barnatrúnni,
segir: „Mér finnst kirkjulegar at-
hafnir bara fyrir einfaldar sálir.
Hinsvegar verð ég sjálfsagt jarð-
aður með einni slíkri, þar sem ég
mun ekki vera á því stigi máls-
ins fær um að andmæla". Sum
benda á, að það geti verið mjög
róandi fyrir taugarnar að koma
í kirkju, enda þótt það komist
sjaldan í verk hjá þeim: „Ef mér
líður illa, finnst mér gott og frið-
þægilegt að hlýða á messu“, seg-
ir 1)7 ára Kennaraskólastúlka. Og
19 ára Verzlunarskólapiltur seg-
ir: „Ég fer í kirkju á jólunum og
hlusta oft á morgunbænina á
morgnana og íhuga þana gjarna
á leiðinni í skólann (ek í bíl).
Ekki get ég sagt, að ég innræti
mér mikið af því, sem þar er
sagt. Þó mér þyki það fallegt og
hugnæmt sem prestar mæla, þá
verkar það á mig sem það sé
ætíð sami söngurinn upp aftur
og aftur“. En söngurinn og
kirkjutónlistin nær betur eyrum
þeirra. Verzlunarskólastúlka seg-
ir svo: „Ég er ekki mjög áfjáð
í að heyra orð prestsins, heldur
er helgin yfir söngnum og hljóm-
urinn mér kær“.
Ennþá hefur boðskapurinn
áhrif.
Hefur boffskapur kirkjunn-
ar haft úhrif á þig og hefur
þaff komiff fyrir, aff ræffa
prestarmat hafi snortiff þig
effa vakiff til umhugsunar?
Þannig hljóðaði ein spurning-
in og niðursta&an er fremur
athijglisverð.
Nærri helmingur, eða 28 af
60 segja, aff boffskapur kirkj-
unnar hafi haft áhrif á sig,
6 tala um lítil áhrif og á il
hefur boffskapurinn alls eng-
in áhrif haft. Afgangurinn er
óákveöinn effa getur ekki
gert sér grein ftjrir málinu.
Hinsvegar eru affeins 11 af
60 sem nefna, að ræffa hjá
presti hafi einhverntíma
snortiö þau og vakiff til um-
hugsunar. Aðrir 11 tala um,
aff ræffur hafi aldrei snortið
þau, en hinsvegar vakiff þau
til umhugsunar um eitt effa
annað. Og 12 kannast viff, aff
þetta hafi ef til vill komiff
fyrir í eitt skipti effa svo.
En 26 muna ekki eftir neinum
áhrifum af ræffum prestanna.
„Það er Kristnin sjálf, sem hef-
ur haft áhrif á mig“, segir 19
ára Verzlunarskólastúlka. Nokk-
ur minnast á ræðu biskups á síð-
ustu jólum: , Mér er hugstæð
ræða Sigurbjörns Einarssonar í
Dómkirkjunni á aðfaranótt jóla-
dags. Hún hafði mikil áhrif á
mig“, segir stúlka úr Verzlunar-
skólanum. En samt er hætt við
því að maðurinn verði alltaf sam-
ur við sig: „Innsta innræti manna
er ekki hægt að breyta með einni
hjartnæmri ræðu“, segir 19 ára
Menntaskólapiltur Og að lokum
17 ára stúlka úr Hagaskólanum.
Hún gerir grein fyrir skoðunum
sínum í fáum crðum og þær
geta víst að mörgu leyti talizt
einkennandi fyrir þessa kynslóð:
„Ég fer aldrei í kirkju, en ég hef
gert mér mínar hugmyndir um
drottin. Ég bið ekki bænirnar
mínar á hverju kvöldi, en ef ég
er í vandræðum, geri ég það“.
Hugsjónastarf enn í góSu
gildi.
Stundum heyrir maffur gert
grin aff aldamótakynslóöinni
og þessum svokölluffu hug-
sjónum hennar um menningu
í lundi mjrra skóga. Peninga-
hyggjan virðist eiga svo uppá
pallborðiö hjá flestum aff
undanförnu, aö hugsjónir
gætu átt á hættu að verffa
hlægilegar i því andrúmslofti.
Þessvegna kemur þaff eins og
þruma úr heiffskíru lofti frá
ungu kynslóffinni, • aff hug-
sjónir eru enn i góffu gildi.
Annaöhvort er unga kynslóff-
in ennþá ekki spillt af pen-
ingahyggjunni, eða breyttur
hugsunarháttur á ferffinni.
Við spurffum þau, hvort þau
langaði til aff taka þátt i ein-
hverju hngsjónastarfi til þess
að bæta fólkiff og landið. Og
vitaskuld kæmi þá engin
borgnn til grcina.
Hvorki meira né minna en 60%
unglinganna sagðist langa til að
taka þátt í hugsjónastarfi og 7%
sögðust þegar vera þútttakendur
í slíku starfi. Nú má aldamóta-
kynslóðin fara að vara sig.
Kannski glíman verði endurvak-
in. Fjórir af 60 sögðust varla
mundu nenna því og 5 sögðust
alls ekki mundu gera það. Nokkr-
ir voru óákveðnir. Verzlunar-
skólastúlka segir: „Ég gæti hugs-
að mér að taka þátt í starfi sem
stuðlaði að því að draga úr áfeng-
isneyzlunni". Annar mannvinur
úr sama skóla segir: „Mig langar
til að hjálpa fólki, sem á í and-
legum erfiðleikum. Það eru svo
margir, sem eru „krumpaðir“,
þ.e. þeir ganga með komplexa,
sem þeir gera sér ekki grein fyr-
ir sjálfir. Þeim líður hræðilega
illa, en þeir vita ekki hvers
vegna. Það verður að byrja á
börnunum. Hér á landi vantar
algerlega alla hjálp fyrir börn,
sem eiga í andlegum erfiðleik-
um og halda þannig áfram gegn-
um lífið“. Og hér kemur svar
frá tilvonandi stúdent úr Mennta-
skólanum, sem er ef til vill ein-
kennandi fyrir afstöðu hinna full-
orðnu: „Nei, sem stendur hef ég
ekki áhuga á þessum efnum. Þó
tel ég þetta góðra gjalda vert,
en ég hef hvorki tíma né áhuga
til þess að framkvæma neitt
slíkt“. Seytján ára stúlka úr
Hagaskólanum: „Mig langar til
að vinna að einhverju mannbæt-
andi til dæmis bindindi, því mér
þykir yfirleitt leiðinlegt að vera
með strákum sem drekka. „Og
sannur Hákonarglaðningur er
þetta svar frá 16 ára pilti úr
verknáminu: Ég mundi vilja gefa
einn mánuð á ári í lífi mínu til
að fara upp í sveit og gróður-
setja tré eða vinna fyrir skóg-
ræktina kauplaust".
Gildi menntunar i lífinu.
/ landi þar sem peninga-
hyggjan ræffur lögum og lof-
nm, fer ekki hjá því
aff unglingarnir jafnt sem
fnllorðiff fólk, veiti þvi at-
hygli, cð menn bera ekki úr
býtum i samræmi viff mennt-
un i þessn þjófffélagi. Gersam-
lcga ólærffir menn hafa marg-
faldar tekjur á við langskóla-
gengna menn í sumum til-
fellum og þaff fyrir ábyrgffar-
laus störf, sem enga sérstaka
knnnátlu þarf viff. Ég hcyrffi
í fyrra talaff um skólapilt,
sem fór á vcrtiff og heillaffur
af auraráffum sínum lýsti
hann þvi yfir, foreldrunum
til mikillar hrellingar, aff
hann sæi ekki hvert erindi
hann ætti í skóla, þegar hann
gæti haft svona tekjur áfrc.m.
Framhald á bls. 28.
VIKAN 17. tbl.