Vikan - 29.04.1965, Síða 33

horfði á, tók hann hnefafylli af
spilum og lagði hana á borðið —
hreina kanöstu í kóngum. Bond hall-
aði sjónaukanum lítið eitt. Stóra,
rauðbrúna tunglandlitið var tján-
ingarlaust, áhugalaust. Goldfinger
beið þolinmóður eftir því, að allt
snerist honum í vil á nýjan leik.
Meðan Bond horfði á hann, lyfti
hann höndinni upp að hlustunar-
tækjunum ýtti þeim fastar inn í
hennar. — Verðurðu að gera það?
Geturðu ekki látið hann eiga sig?
Eg veit ekki, hvað hann gerir við
mig. Gerðu það. Hún hikaði og
roðnaði. — Mér list svolítið vel á
þig. Það er langt síðan ég hef séð
karlmann á borð við þig. Geturðu
ekki bara verið kyrr hérna svolít-
ið lengur? Hún leit niður. — Bara
að þú vildir láta hann eiga sig. Þá
skyldi ég . . . hún var orðin mjög
hljóðnemann. — Hlustaðu á mig,
Goldfinger, hann þagnaði. Það
vottaði varla fyrir svipbrigðum.
Goldfinger leit örlítið meira niður
eins og hann væri að hlusta. Hann
virtist grandskoða spilin sín, en
hendur hans hreyfðust ekki. — Það
er James Bond, sem talar. Munið
þér eftir mér? Leiknum er lokið
og komið að skuldaskilum. Eg tók
mynd af öllu saman, stúlkunni, sjón-
áfram og neðri vör hans slapti.
Goldfinger reif ávísunina hægt
úr heftinu og framseldi hana.
— Gott. Skrifaðu nú eftirfarandi
niður aftan á ávísunaheftið og
gættu þess að hafa allt rétt. Pant-
aðu fyrir mig klefa á Silver Meteor
til New York í kvöld. Sjáðu svo um
að það sé nóg af gömlu og góðu
kampavíni í ís í klefanum og sömu-
leiðis birgðir af brauði með bezta
M er Rðpid 0
RAPID ER NY AÐFERÐ
SEM GERIR ÖLLUM KLEIFT
AÐ TAKA GÓÐAR MYNDIR
Auðvitað Agfa Rapid
Þér leggið Rapid-kasettuna á
myndavélina, lokið henni, snú-
ið þrisvar sinnum, myndavélin
er tilbúin til notkunar.
eyrað og beið eftir því að fá sam-
band á ný.
Bond leit aftur á stúlkuna. —
Þetta er fallegur útbúnaður, sagði
hann. — Á hvaða bylgjulengd eruð
þið?
— Hann sagði mér það, en ég
man það ekki. Hún glennti upp
augun. — Hundrað sjötíu og eitt-
hvað. Getur það verið Mega — eitt-
hvað?
— Megacycles. Gæti verið, en þá
kæmi mér á óvart, ef hann fengi
ekki heilmikið af leigubílaþvaðri og
lögregluskilaboðum, ásamt því sem
þú sendir honum. Hann hlýtur að
hafa mikla einbeitingarhæfileika.
Bond glotti. — Jæja þá, er allt til-
búið? Það er kominn tími til að
hefjast handa.
Allt í einu teygði hún fram hönd-
ina og lagði hana á handlegg hans.
Hún var með hring á löngutöng —
tvær gullhendur, sem héldu um
gullhjarta. Það var þjáning í rödd
fljótmælt . . . Þá skyldi ég gera
hvaS sem væri.
Bond brosti. Hann tók um hönd
stúlkunnar og þrýsti hana. — Mér
er borgað fyrir þetta, og ég verð
að gera það. Og þar að auki —
það kom horka í rödd hans, — þar
að auki langar mig að gera það.
Það er kominn tími til að einhver
lækki rostann í herra Goldfinger.
Tilbúin?
Án þess að bíða eftir svari, hall-
aði hann sér að sjónaukanum. Hann
var ennþá stilltur á Goldfinger.
Bond ræskti sig, hann virti andlitið
vandlega fyrir sér. Hann þreifaði
eftir hljóðnemarofanum og þrýsti
á hann.
Það hlaut eitthvað að hafa heyrzt
í heyrnartækjunum. Svipur Gold-
finger breyttist ekki, en hann lyfti
andliti sínu til himna og lét það
síðan síga aftur eins og í hljóðri
þakkarbæn.
Bond talaði lágt og ógnandi í
aukanum, hljóðnemanum og þér
með heyrnartækin þín. En myndin
fer ekki tii FBI eða Scotland Yard,
svo lengi sem þú hlýðir mér ná-
kvæmlega. Kinkaðu kolli, ef þú ert
með á nótunum.
Enn var engin svipbrigði að sjá
á andlitinu. Stóri hausinn færðist
hægt fram að við og lyftist síðan
aftur.
— Leggðu spilin upp í loft, á
borðið. Hendurnar sigu niður að
borðinu. Þær opnuðust og spilin
runnu úr fingrunum niður á borð-
ið.
— Taktu upp ávísunarheftið þitt,
og skrifaðu ávísun upp á fimmtíu
þúsund dollara. Ég reikna þetta
þannig út: Þrjátíu og fimmþúsund
hefurðu fengið frá Du Pont. Tíu á
ég að fá. Afgangurinn er fyrir að
eyða dýrmætum tíma Du Pont.
Bond beið eftir því að skipunum
hans yrði hlýtt. Goldfinger leit
snöggt á Du Pont. Hann hallaði sér
fáanlegum kavíar.
Forðastu svo að koma nálægt
mér og enga bakreikninga. Mynd-
in verður komin í póst ásamt fullri
skýrzlu og á umslaginu eru fyrir-
mæli um, að það skuli verða opn-
að og farið eftir þeim upplýsingum,
sem þar er að finna, ef ég sýni
mig ekki við hestaheilsu í New York
á morgun. Kinkaðu kolli er þú ert
með á nótunum.
Aftur hreyfðist stóri hausinn nið-
ur og upp. Það yottaði fyrir svita
á háu, kúptu enninu.
— Réttu nú Du Pont ávísunina
og segðu: Ég bið auðmjúklega af-
sökunar. Ég hef verið að svindla á
yður. Svo megið þér fara.
Bond horfði á höndina réttast
yfir borðið og leggja ávísunina fyr-
ir framn Du Pont. Munnurinn opn-
aðist og maðurinn sagði eitthvað.
Augun voru fumlaus og hreyfing-
ar þeirra hægar. Goldfinger hafði
slappað af. Þetta voru aðeins pen-
VIKAN 17. tbl. gg