Vikan - 03.06.1965, Blaðsíða 20

Ásmondur Jóhannsson og
voinn Haligrímsson ncmar, við iil-
. unir í eðlisfræði.
' iingrímur Dagbjarisson við (>
'kniborðio.
hn Mostrup og Magnús Sigur- i)
dsson mæla fallhraðaaukningu
ið einföldu íæki.
Kc-nnslusiund í efnafræði. O
að hefur mikið verið ritað og
^ rætt um skólamál okkar ís-
lendinga undanfarin ár, menntun
unglinga og þörf fyrir umbætur á
þvf sviði, ekki síst vegna þeirra
gífurlegu tæknilegra framfara, sem
oiðið hafa undanfarið um allan
hoim og iafnframt hér heima.
Allir hafa verið sammála um
það, að umbóta sé þörf, og því
fyrr — því betra. Nú dugar ungum
manni ekki lengur að sökkva sér
ri ður í bækur um landafræði, sögu,
n'ttúrufræði eða að kunna skil á
nokkrum erlendum málum: Tæknin
er komin hingað heim og við verð-
um að taka við henni og eiga unga
mcnn, sem geta vandræðalaust
unnið úr verkefnum, sern nútíma
iðnaður krefst. Þeir þurfa að hafa
k innáttu til að endurbæta tækn-
ir.a eða aðlaða hana íslenzkri
framleiðslu, halda henni við og
tr/ggja að hún skili eins góðum
árangri og' unnt er.
Fyrir nokkrum árum þótti það
fínt, þegar ný verksmiðja var sett
á fót, að skýra frá því í blöðum,
að erlendir sérfræðingar hefðu
2(j VIKAN 22. tbl.
□
„Hve mikill er sá hluti æskufólks, sem viS getum leyft okkur að veita ekki tæknilega
menntun, ef þjóðfélagið á að þróast á svipaðan hátt og verið hefur hin síðari ár?
— Ryðja verður burt öllu því, sem hindrað getur að hæfir og áhugasamir menn verði þess-
arar menntunar aðnjótandi.“
Þannig spyrja og svara erlendir sérfræðingar í skólamálum, þar sem tækniskólar hafa þó
verið til í áratugi. Hér á landi hefur enginn tækniskóli verið til, þar til hann var stofnaður f
á síðasta ári.