Vikan - 03.06.1965, Blaðsíða 41

ust varðmennirnir niður at vögn-
unum en svo mundu þeir eftir skip-
uninni, sem Klement hafði gefið
þeim í Chiusi og héldu sig við sína
eigin vagna.
Með því að skiptast ó sem varð-
menn eða böðlar höfðu Ryan og
Fincham afgreitt fimm varðmenn í
viðbót og Ryan var niðri í vagnin-
um með síðasta fórnarlambið, þeg-
ar Fincham rak höfuðið út yfir þak-
brúnina og sagði:
— Við erum að koma að borg.
kyrru fyrir inni í vagninum. Fiann
só engan mann og allt var kyrrt
og rótt. Lengra í burtu sá hann gul
Ijós. Flann barði dyra á vagni
Klements.
— Það er ég, Ryan ofursti, sagði
hann lágt.
Dyrunum var hrundið upp og
Ryan klöngraðist inn. Þegar hann
hafði lokað dyrunum, sagði hann:
— Nú getið þið kveikt Ijósið.
Klement lá í rúminu sínu, dapur
á svip, með stutta handleggina
enginn hinna fölsku varðmanna
myndi þola skoðun af stuttu færi.
Hann flýtti sér að gefa fyrirmæli.
Klement átti að ganga meðfram
lestinni og gefa mönnum sínum fyr-
irmæli sem giltu fyrir Flórens. Fang-
arnir í þýzku einkennisbúningun-
um áttu að fara rakleitt niður úr
stöðum sínum öðru megin við lest-
ina, og hinir fjórtán eftirlifandi
Þjóðverjar áttu að fara hinum meg-
in svo lestin væri alténd á milli
hinna raunverulegu og fölsku varð-
Fincham skálmaði af stað í átt-
ina að vagni Klements en Ryan
hélt áfram með majórnum. Hann
og Stein héldu sig fast upp við
vagnana, þaðan sem Þjóðverjarn-
ir myndu ekki sjá þá.
Fincham og Costanzo hittu þá,
þegar þeir voru aftur á leiðinni til
vagns Klements. Fincham var með
einkennisbúning undir hendinni.
— Við erum nokkra kílómetra ut-
an við Flórens, sagði Costanzo. —
Við eigum að vera hér í tíu mínútur
Eldavélar:
Fjölmargar gerðir.
Helluborð:
Tvær gerSir: Inngreypt
eSa niðurfelld. Klukku-
rofi, borð úr Krómnikkel-
stáli, sjálfvirk hraðsuðu-
hella m. 12 hitastilling-
um.
Bakaraofn:
Klukkurofi, tvöföld hurð,
innri hurð með gleri, Ijós
í ofni, infra-grill með
métordrifnum grillteini.
Lofthreinsari:
Afkastamikill blásari,
loftsía, lykteyðir.
SÖLUUMBOÐ UM ALLT LAND BRÆÐURNIR ORIHSSON H.F.
VESTURGÖTU 3. - SÍMI 11467.
— Djöfullinn sjálfur, sagði Ryan.
— Ég hélt ekki að við værum komn-
ir svona nálægt Flórens. Síðasta
þýzka líkið hafði verið afklætt en
maðurinn, sem átti að fara í ein-
kennisbúninginn, var ennþá á nær-
klæðunum.
— Upp með yður í hvelli, sagði
Ryan. — Farið t frakkann og takið
einkennisbúninginn með yður upp
á vagninn. Fincham, takið yður
stöðu milli vagnanna. Ég bíð þang-
að til ég veit hvað um er að vera.
Hann hjálpaði ,,Þjóðverjanum"
upp á þakið og lokaði dyrunum að
mestu leyti. Lestin hægði ferðina
og skreið inn á milli lágra bygg-
inga. Að lokum nam hún staðar
við röð af tómum flutningavögn-
um. Ryan stökk niður og læsti dyr-
unum á eftir sér. Hann þorði ekki að
treysta því, að fangarnir héldu
krosslagða yfir magann. Stein sat
við borðið og studdi hönd undir
höku. í annarri hendi hélt hann á
byssu Klements. Loftskeytamaður-
inn lá ofan á nokkrum kössum með
mohairteppið ofan á sér alveg upp
að höku og kodda undir höfðinu.
Andlit hans var eins og meitlað í
stein og hatrið neistaði úr aug-
unum.
— Níu af okkar mönnum eru
komnir upp á þökin, sagði Ryan.
— Fjórtán eftir.
Hann vissi að hann gæti ekki
hamið varðmennina á sínum stöð-
um þegar lestin kæmi til Flórens.
En hann gat ekki leyft, að þeir
blönduðu sér í hóp fanganna l
einkennisbúningunum eða fengju
tækifæri til að rannsaka fylgisveina
Klements nánar. Járnbrautarstöðin
átti að vísu að vera myrkvuð, en
manna. Stein átti að fara með Ryan
og Klement til að ganga úr skugga
um, að Klement segði ekki meira
en hann hafði fengið fyrirmæli um.
Costanzo átti að vera kyrr í vagn-
inum, þangað til Fincham kæmi
með fyrirmæli. Ryan klifraði upp á
hvern vagn, sem skipaður var
manni af hans liði og gaf honum
hvíslandi fyrirmæli. Svo sendi hann
Fincham til að sækja Costanzo og
fara með hann fram að eimreið-
inni.
— Lokkið þið varðmanninn þang-
að, sem lestarstjórinn sér hann ekki,
og afgreiðið hann þar, hvíslaði
Ryan. — Síðan verður faðir Costanzo
að komast að því hvar við erum,
og hversu lengi við munum verða
hér. Takið einkennisbúninginn af
Þjóðverjanum og felið hann hjá
hinum í fyrsta vagninum.
í viðbót, og bíða eftir hraðlest, sem
fer framhjá. Um leið og hún er
farin, leggjum við af stað á ný.
— Þá förum við aftur til okkar
vagns og komum okkur niður á
því, hvað við gerum þegar við
komum til Flórens.
Fincham, sem fór á undan opnaði
dyrnar. Um leið og hann ætlaði að
hoppa upp hikaði hann og hörf-
aði. Loftskeytamaðurin var ekki
lengur á kassafletinu sínu. Aðeins
rifnir og slitnir fjötrarnir sýndu,
hvar hann hafði verið bundinn.
Ryan var ekki nema andartak að
átta sig. Hann starði á fjötrana,
meðan hugsanimar þutu um höfuð
hans. Hann sá á því sem eftir var,
að Þjóðverjanum hafði aðeins tek-
izt að sparka bandinu af fótum
sínum. Sennilega hafði hann falið
sig undir flutningalestinni, sem stóð
VIKAN 22. tbl.