Vikan - 03.06.1965, Blaðsíða 22

efnasambönd, jafnframt því aS
hann spurði nemendurnar spjörun-
um úr og lét þá gera tilraunir með
efnin, sem hann bjó til með bók-
stöfum á töflunni. Kennslan að
þessu sinni snerist aðallega um
rannsóknir á zinkblöndum, og ótrú-
legustu hlutir komu [ Ijós í tilrauna-
glösunum, þegar bætt var við drop-
um af nokkrum efnum eftir fyrir-
sögn lektorsins. Eitt sinn gaus upp
svo mikil ólykt, að hann varð að
flýta sér að opna alla glugga og
hurðir, svo líft væri inni, en eitt
verkfæri var aðeins ókomið í hina
nýju kennslustofu „fýlufæla" eða
„stinkskab" eins og lektorinn nefndi
það.
Nemendur voru allir í hvítum
kyrtlum til að verja föt sín ef ein-
hver skyldi missa tilraunaglas eða
skvetta úr því, og allir voru með
þéttskrifaðar stílabækur í höndum,
þar sem þeir skrifuðu niður allt,
sem gerðist. Auðvitað var töluð
danska í tímanum, bæði vegna þess
að lektorinn er ekki nægilega harð-
ur í íslenzkunni, og svo ekki síst
vegna þess að nemendur þurfa að
undirbúa sig undir áframhaldandi
nám í einhverju hinna norðurland-
anna, og komast vel inn í málið
— sérstaklega tækniorð og orða-
sambönd. Kennslubækur eru líka
allar á skandinavisku.
Tækniskólar nútímans hafa þau
Tækniskóli
Islands
Helgi Gunnarsson, settur skóla 0
stjóri Tækniskólans og Axel Krist-
jánsson, formaður Tæknifræðinga-
félagsins í efnafræðistofunni.
Helgi Gunnarsson, settur skóla- Ó
stjóri, Páll Theodórsson eðlisfræð-
ingur, Sveinbjörn Björnsson eðlis-
fræðingur og lektor Marinus Sören-
sen.
22 VIKAN 22. tbl.
sérkenni, að uppbygging þeirra
krefst meira hugvits og skipulagns-
hægileika en gildir um venjulega
skóla þar sem bóklegu fögin eru
ráðandi. Auk venjulegra kennslu-
stofa verða að vera til umráða
kennslustofur fyrir sérfög, svo sem
eðlisfræði og efnafræði, sérstakar
teiknistofur, rannsóknarstofur og
fullkomið tæknibókasafn. Tækni-
skólum nútímans má líkja við söfn,
sem hafa að geyma allt það nýj-
asta og fulikomnasta á sviði vís-
inda og tækni.
Þeir sem undirbjuggu stofnun
Tækniskóla íslands, hafa greinilega
haft þetta í huga, þegar valin voru
tæki til kennslunnar. Jafnvel tak-
markaður skilningur blaðamannsins
á slíkum furðutækjum, var nægur
til þess að sannfæra hann um að
þar hafi lítið verið til sparað til
að ná sem beztum árangri.
Við hliðina á efnafræðistofunni
er stærri salur, þar sem undirbún-
ingsfræðsla í verklegri eðlisfræði
fer fram. Meðfram veggjum eru
skápar fullir af fullkomnustu
kennslutækjum, sem völ er á, og
borð á miðju gólfi geyma þau
stærri, og þau sem oftar eru notuð.
A stóru borði var hallandi renni-
braut og á henni stóð frumiegur
leikfangabíll. [ fyrstu héldum við
að þarna væri skemmtilegt leik-
fang, sem einhver hefði komið með
þangað til viðgerðar, en við nán-
ari athugun kom annað í Ijós.
Þetta er semsagt töluvert ná-
kvæmt mælitæki, sem sýnir Ijóslega
og á eftirminnilegan hátt, hverjar
reglur gilda um fallhraða hluta, að-
dráttarafl jarðar, hraðaaukningu
hlutar sem fellur o.fl.
Við efri enda brautarinnar er
komið fyrir litlum símrita, sem
myndar blekpunkta á pappírsstrim-
il með nákvæmlega vissu tímamilli-
bili. Bíllinn er síðan settur efst á
hallandi brautina og annar endi
pappirsstrimilsins festur aftan i
hann. Þegar bíllinn er svo látinn
renna niður brautina, dregur hann
strimilinn, sem sífellt myndar blek-
punkta með vissum og sama hraða.
Þegar bíllinn er svo kominn alla leið
niður og hefur rekizt á pöntunarlist-
ann, sem einhver hefur sett þar til
að stöðva bílinn af, kemur í
Ijós að bilin á milli blekpunktanna
eru mislöng. Fyrst, þegar bíllinn
lagði af stað niður brekkuna,
eru mjög stutt millibil milli þeirra,
en eftir því sem bíllinn fer lengra
niður brautina og hraði hins eykst,
verður lengra miili þeirra. Þetta
sannar áþreifanlega regluna um
hraðaaukninguna.
Það sem okkur furðaði mest á,
var að þótt tveir þungir múrsteinar
væru settir ofan á bílinn til að auka
þunga hans, þá jókst hraði hans