Vikan - 03.06.1965, Blaðsíða 40

Osta-og smjörsalan
BLAUPUNKT
BÍLTÆKI
„Standard"
Festingar í
flestar tegundir
bifreiða.
FERÐATÆKI
með festingum í
bíla.
Einnig má setja
í samband
plötuspilara
eða segulband.
SENDUM GEGN PÓSTKRÖFU
með innbyggðum
plötuspilara fyrir
allar stærðir af
plötum - battery
220 volt
FULLKOMIN
og
6
mismunandi
tegundir ferða-
tækja með
bátabylgju.
VIÐGERÐAÞJÖNUSTA
við honum með krepptum fæti. Þá
rétti hann úr fætinum og sparkaði
í höfuð honum. Hermaðurinn beygði
sig til hálfs og barðist við að setj-
ast upp, þegar Ryan slöngvaði
hægri handlegg um háls hans.
Þessi dó fljótar en sá fyrri. Ryan
dró líkið upp á miðjan vagninn og
gekk síðan til Finchams.
— Hlustið, sagði hann. — Eg fer
niður á hliðina á þessum vagni og
opna dyrnar. Haldið þér, að þér
getið haldið mér?
— Ætli ekki það.
Ryan skreið út á þakbrúnina og
teygði sig að dyrahandfanginu
meðan kaldur súgurinn af ferð lest-
arinnar hvein í eyrum hans. Það
vantaði þrjá desimetra að hann
næði að opna dyrnar. Hann renndi
sér lengra út fyrir brúnina, þar til
aðeins fæturnir voru eftir uppi á
þakinu og mestöll þyngd hans hékk
í reipinu, sem Fincham hélt í. Hann
tók í klinkuna og dyrnar voru ólæst-
ar en hann hafði ekki afl á að
ýta þeim upp. Hann lamdi á hurð-
ina með annarri hendi.
— Opnið! hrópaði hann.
Dyrnar opnuðust og hann hékk
fyrir þeim miðjum með höfuðið nið-
ur og horfði inn í myrkur, sem ang-
aði af svita, hlandi og öðrum
líkamsúrgangi. Það eina, sem rauf
myrkrið var sígarettuglóð hér og
þar. Andlit nálgaðist andlit hans
og rödd hrópaði:
— Drottinn guð! Þetta er von Ry-
an.
— Dragið mig inn! hrópaði hann.
Ryan teygði hendurnar inn í
mannþvöguna og greip í einn eða
tvo með afli örvæntingarinnar. Allt
í einu lá hann á bakinu meðal
þeirra og kösin iðaði í kringum
hann.
Hann dreif sig upp á fæturnar.
— Ég hef lítinn tíma, svo þið skul-
ið ekki spyrja, sagði hann. — Hlust-
ið: Fincham yfirlautinant og ég er-
um að leggja undir okkur lestina.
Alla lestina. Enginn má yfirgefa
hana fyrr en við höfum fullkomlega
náð henni á okkar vald. Þá förum
við allir í einu. Ég þarf á tveimur
mönnum að halda, sem vilja klæða
sig í þýzka einkennisbúninga og
koma í stað varðmanna á þakinu.
En minnist þess, að ef þið verðið
teknir í þýzkum einkennisbúning-
um, verðið þið skotnir.
Hann hrópaði til Finchams:
— Kastið niður einkennisbún-
ingnum og fírið Þjóðverjanum síð-
an niður!
Einkennisbúningurinn kom svíf-
andi í gengum myrkrið og fangarn-
ir tóku að slást um hann.
— Hættið þessu! hrópaði Ryan.
— Sá sem er næstur að stærðinni
til, fær hann. Hinir verða að vera
rólegir. Dauði Þjóðverjinn dinglaði
fyrir framan dyrnar og snarar hend-
ur drógu hann inn f vagninn.
— Háttið hann og felið líkið und-
ir einhverju, sagði Ryan. — Klæðið
ykkur í flýti í einkennisbúningana.
Segið til þegar þið eruð tilbúnir
þá drögum við ykkur upp á þakið.
Hann kastaði enda reipisins upp
til Finchams
— Halí og dra, muldraði Fincham
og dró til sín kaðalinn.
I sameiningu drógu þeir síðan
hina tvo.
— Þér verðið að láta annan þeirra
hafa yðar byssu, sagði Ryan. — Ég
missti eina. Hún datt.
— Þér hefðuð átt að láta mig
fást við þá, hreytti Fincham út úr
sér.
Ryan snéri sér að hinum tveim-
ur.
— Þið eigið að koma í staðinn
fyrir varðmennina á vagni foringj-
ans og ykkar eigin, sagði hann. —
Klement er í okkar höndum. Faðir
Constanzo og Stein kapteinn gæta
hans. Sem stendur er enginn á
næsta vagni, en svo einn Þjóðverji
á hverjum þar fyrir aftan. Svo þeg-
ar við stönzum skulið þið vera
kyrrir þar sem þið eruð. Talið ekki
við neinn og látið engan hinna
varðanna koma svo nærri, að þeir
geti skoðað ykkur gaumgæfilega.
Er það skilið?
Báðir kinkuðu kolli, greinilega
taugaóstyrkir.
Þegar hann hafði komið mönnun-
um fyrir klöngraðist hann yfir á
næsta vagn, ásamt Fincham. Finc-
ham settist niður sem vörður og
Ryan stökk milli vagnanna.
— Tuttugu varðmenn eftir, sagði
hann. — Að viðbættum loftskeyta-
manninum. Það ættu að vera átta
til tíu mílur til Flórens. En það eru
minnst fjórar stöðvar þangað til
við komum þangað. Við komum á
fyrstu stöðina á hverri stundu. Við
verðum að gæta okkar þangað til
við erum komnir fram hjá þeim.
Ryan stóð niðri á tengslunum,
þegar lestin nam staðar við Teron-
tola, tilbúinn að þjóta til vagns
Klements ef varðmennirnir yfirgæfu
staði sína. Lestin nam staðar aðeins
stutta stund og enginn varðmann-
anna hreyfði sig. Þegar lestin lagði
af stað aftur, klifraði Ryan undir
eins upp á þakið.
— Nú skiptumst við á héðan í frá,
sagði hann. — Annar situr á sínum
stað og hinn drepur Þjóðverja.
— Ég býst við að röðin sé kom-
in að mér, sagði Fincham.
Hann skreið að næsta verði. Ry-
an sá skugga Finchams renna sam-
an við skugga Þjóðverjans. Rétt
skömmu seinna kom Fincham aftur
með lífvana líkama.
— Þetta var auðvelt sagði hann.
— Það var andskotans kjúklings-
háls á honum þessum.
Þeir unnu sér léttar að þessu
sinni, létu opna dyrnar og komu
hinum dauða inn í vagninn án erf-
iðismuna. Ryan valdi Capter lauti-
nant til að fara í föt Þjóðverjans.
— Þér hafið æfinguna að vera
ítali, sagði hann.
Lestin klauf nóttina áfram gegn-
um dali og meðfram rótum App-
eninafjalla. Hún nam staðar á hlið-
arsporum meðan hraðskreiðari
lestir þutu framhjá, stundum allt
upp í tíu til fimmtán mínútur. Þeg-
ar lestin stanzaði lengi, klöngruð-
Skólavörðustíg 8 - Reykjavík - Sími 18525