Vikan - 23.09.1965, Blaðsíða 6

Nýtt útlit
Ný tækni
Málmgluggar fyrir
verzlanir og skrif-
stofubyggingar í
ýmsum litum og
formum.
Málmgluggar fyrir
verksmiðjubygging-
ar, gróðurhús, bíl-
skúra o. fl.

LÆKJARGÖTU, HAFNARFIRÐl. — SÍMI 50022
HÁR Á BRINGU.
Blönduósi 24. ágúst 1965.
Kæra Vika!
Ég er fimmtán ára gömul og
ég veit satt að segja ekki hvort
ég á að þora að skrifa þér. Ég
er nefnilega með dálítið vanda-
mál sem mig langar til að spyrja
þg um. Ég er nefnilega farin að
verða loðin á brjóstinu. Ég veit
ekkert hvað ég á að gera. Ég hef
oft reynt að ná þessu af, en það
kemur alltaf aftur grófara hár.
Það var fyrir hálfu ári, þegar
fyrst fór að bera á þessu. Held-
urðu að það sé hægt að gera
nokkuð við þessu? Mamma vill
að ég fari til læknis en það vil
ég ekki. Kannski þetta sé komið
úr föðurættinni af því að pabbi
er svo gasalega loðinn, meira að
segja á bakinu.
Heldurðu að þú getir sagt mér
hvað ég get gert? Þakka þér fyr-
ir allar skemmtilegu sögumar
kæra Vika.
Ninny, Blönduósi.
P.S. Ég er eiginlega ekki komin
með nein brjóst heldur. Er það
eðlilegt á mínum aldri? Hvem-
ig er skriftin?
Ninny.
Hafðu engar áhyggjur af þessu,
Ninný mín, en leitaðu læknis
strax. Elizabeth Taylor var kaf-
loðin eins og rotta um allan
kroppinn þegar hún fæddist, en
síðan hefur rætzt furðanlega úr
henni. Skriftin er Ijót og frá-
gangurinn hræðilegur. — Af
hverju var bréfið ekki póst-
stimplað á Blönduósi?
AÐ BORÐA EÐA BORÐA EKKI.
Við konan mín erum ekki á
sama máli um það hvað börnin
okkar eigi að borða. Ég álít að
bömin eigi að borða þá rétti,
sem eru á borðum hjá okkur og
smakka á öllu, en konan mín vill
að þau borði bara það, sem þau
langar í. Það finnst mér alveg
fráleitt.
Þau komast aldrei upp á að
borða marga rétti, sem eru hreint
sælgæti, ef þau reyna það ekki.
Eins og er, þá éta þau helzt tómt
sultutau. Ég vona að þú gefir
mér ráð sem fyrst.
Að mínu áliti, þá hafið þið bæði
á röngu að standa, og þó alveg
sérstaklega konan þín. Börn eiga
fyrst og fremst að borða þann
mat, sem héfur mest næmgar-
gildi og er hollastur. Ef'þáu fá
bara sætindi, fá þau ekki ýmis
efni, sem eru nauðsynleg fyrir
líkamann, — fyrir utan hvað sæt-
indi eru óholl fyrir tennumar.
Auðvitað á að venja börnin á
að smakka á flestum réttum, svo
þau geti valið og hafnað þegar
þau eldast. En það er mikill mis-
munur á smekk bama og fullorð-
inna, og þessvegna er ekki von
til þess að bömum þyki allur
matur góður, þótt hann sé góður
fyrir smekk fullorðinna. Það er
alveg rangt að þvinga hörn til
að borða mat, sem þau hafi við-
bjóð á eða þykir vondur.
ALLT TÓM VITLEYSA.
Það er oft verið að tala um
ókurteisi afgreiðslufólks í verzl-
unum hér og það borið saman
við afgreiðslufólk erlendis. Það
er vafalaust rétt, að hér mætti
gjarnan vera lipurri afgreiðsla i
verzlunum og meiri kurteisi í
framkomu, — en ég er aldeilis
hættur að trúa öllum sögunum
um, hve frábært afgreiðslufólk sé
allsstaðar annarsstaðar. Ég var
um daginn í Kaupmannahöfn, og
tók alveg sérstaklega eftir því
hvernig afgreiðslufólk var þar,
og ég verð að segja að ekki mundi
ég vilja taka það til fyrirmynd-
ar. Það var svona upp og ofan
rétt eins og hér heima, og það
var ekkert óalgengt að maður
yrði fyrir beinni ókurteisi í verzl-
unum. Við ættum að hætta þess-
um barlómi um hvað allt sé
slæmt hér á íslandi en yndislegt
allsstaðar annarsstaðar, — því
það er eintóm vitleysa.
B.G. Jónsson.
SKAMMAST SfNI
Það er kannske að bera í bakka-
fullan lækinn, Póstur minn, að
fara að ræða meira um Hafnar-
fjarðarveginn, — en ég get hreint
alls ekki orða bundizt.
Þetta er langsamlegasta mesti
umferðarvegur landsins, og um
það eru birtar fréttir að umferð-
in aukist þar gífurlega á hverju
ári. Samt er líklega óhætt að
segja, að þetta sé einn versti veg-
arspotti landsins. Á undanförnu
ári hafa framkvæmdir í gatna-
gerð orðið mjög miklar og hver
gatan af annarri er nú malbikuð
á mettíma, í Reykjavík, Hafnar-
firði og Kópavogi. En hvað skeð-
ur með lífæðina milli þessara
staða, Hafnarfjarðarveginn?
Jú, þar gengur maður um með
g VIKAN 38. tbl.