Vikan - 23.09.1965, Blaðsíða 23

ViS getum ekki sagt ykkur,
hvernig þaS hefur byrjaS. ViS
vitum þaS ekki. Kannski veit eng-
inn þaS. Sum ævintýri eiga sér
ekkert upphaf og engan endi, þau
eru bara þarna allt í einu og koma
sumum á óvart en öSrum ekki. En
hitt vitum viS, aS þessi ævintýri
eru einhver þau skemmtilegustu og
fegurstu, sem fyrir koma á lífsleiS-
inni, inngangur aS annarri dýpri
og stærri sögu, sem allir vona, aS
verSi löng og gifturík. En þar kem-
ur í ævintýrinu, aS karlsson biSur
kóngsdóttur, og aS fengnu jáyrSi
þarf aS fara aS hugsa fyrir brúS-
kaupinu.
Sum brúShjón fara heim til prests-
ins, ásamt nauSsynlegum svara-
mönnum, eSa til borgardómara, ef
þau eru í Reykjavík, og sum fá
prestinn heim. Enn önnur láta gifta
sig í kirkju, og er þaS hiS uppruna-
lega form þeirrar athafnar, er kona
og karl auglýsa náiS samband sitt
og staSfesta þaS heit fyrir guSi og
mönnum, aS haldast í hendur ■
blíSu og stríSu, þaS sem eftir er
ævinnar, og heita hvort öSru órofa-
tryggSum.
StaSfesting hjónabands, gifting-
in, er háfíSlegur atburSur, og hef-
ur þaS frá örófi veriS undirstrikaS
meS ákveSnum reglum, breytileg-
um milli trúflokka og þjóSa, en
meS tilkomu og stöSnum kristilegra
kirkjuvenja hafa kirkjubrúSkaup
tekiS á sig fasta siSamynd. Fyrir
um ári birtum viS myndafrásögn
frá brúSkaupi í Kaþólsku kirkjunni
í Reykjavík, og nú er röSin komin
aS lútersku brúSkaupi. Hinn 23.
júlí síSast liSinn voru gefin saman
[ Dómkirkjunni þau SigríSur Bjarna-
dóttir og Róbert Jónsson. VIKAN
var þar nærri, og á næstu síSum
látum viS myndirnar tala.
MYNDIR:
KRISTJÁN MAGNÚSSON.

MYND:
ÓLI PÁLL