Vikan - 23.09.1965, Page 20

Ráðhús Oslóborgar stendur við sjávarsíðuna og horfir yfir
höfnina, á sjóemnnina koma að með afla sinn og verzl-
unarflota landsins leggja í ferðir um öll heimsins höf.
Það var sólglit á firðinum þegar SAS þotan renndi sér
niður yfir flugvöllinn í Osló og ferskur norðurálfukaldinn
kom léttstígur út úr furuskóginum og heilsaði með svöl-
um kossi á vangann. Það beið enginn með blómvönd,
en anganin af heiðarmuru sem golan hafði fangið fullt
af, var kærari kveðja en Edens dýrustu rósir, þeim
sem hverfur aftur í norður austan frá sól og sunnan frá
mána. Það er víst í tízku að vera svalur og afar auvirði-
legt að hafa „einhverjar tilfinningar og svoleiðs og vera
með hégómaskap". Ég reyni líka að standa mig eins og
hinir í því að „vera sama" og „gefa skít' í" og að hafa
ekki hjarta sem fólk gæti átt á hættu að stíga ofaná og
verða fótaskortur, en samt kemst ég ekki hjá hinum
ýmsu röddum sem tala til manns í golunni úr djúpum
norskum dölum:
— Ég kveð þig frá selkofunum í Rauland, frá haugum
gamalla víkinga, frá skerjum Lofoten og frá föllnum
hetjum Noregs í fornum og nýjum styrjöldum. — Og
vindurinn endurómaði mér gjálfrið í silfurlækjum Nordals
Grieg og Möllarguttans og bjölluklið frá fjallaseljunum
þar sem Solveigar tryggð syngur og bíður ástmanns
síns.
Það var mikið af vellökkuðum '65-módelum í kring-
um flugstöðina sem sjálf er '64-módel, og mikið af til-
kynningum í útvarpinu um stóra staði eins og London,
París og Róm. Menn og konur í góðum vinnufötum unnu
iðjusamlega að smíði fagurrar framtíðar með glerhýsum
og grænum görðum, sem breiða yfir gengna styrjöld.
Það er rómantík nútímans.
En ég hugsaði ekki um hana, ekki um það sem augun
óðar sjá. Ég hlustaði eftir þeirri hljóðlátu kviðu sem sum-
arvindurinn hvíslaði til mín frá dal og fjalli. Hvílíkir at-
burðir hafa ekki verið reyndir af stoltu fólki undir þess-
um furutrjám. Og forfeður mfnir hafa borgað frelsið
með þessum skógum í árdaga, að sagt er.
— God dag, kan jeg fá opbevart bagasjen min?
TORBJORN EGNER,
SOLDATARNIR
OG MAÐURINN
Á INNISKONUM
Á GÖNGU UM BORG NUTÍMANS
EFTIR EYVIND ERLENDSSON
Hann kunni þá list umfram innfædda að spýta í austur og vestur án þess aS
faka síkrettuna út úr sér og lét vaSa til hægri og vinstri um fjalirnar sem gamall
karl var rétt aS snurfusa.
2Q VIKAN 38. tbl.