Vikan - 04.11.1965, Blaðsíða 30

Króm-húsgögn Hverfisgölu 82 - Sfmi 21175
— Hvernig er hægt að sýna það
ó annan hótt? Er til eitthvað sem
heitir saklaust „sex"?
Bonnie Doon roðnaði. — Það er
ekki gott að svara því, stamaði
hún.
— Ég borga yður ekki 500 doll-
ara á viku fyrir að svara auðveld-
um spurningum, sagði Redman.
Hávaxinn, grannur, laglegur mað-
ur kom inn gegnum rennidyrnar.
— Paul, herra Landau er að
bjóða okkur stálku, sem heitir Jean
Harlow, sagði Redman.
— Ég hefi séð hana, svaraði Paul
Bern.
— Hvernig lízt þér á hana?
— Hún kemur til með að verða
athyglisverð.
— Hversvegna?
— Hún hefir allt það til að bera,
sem áhorfendur vilja sjá. Hún er
lagleg og nógu sakleysisleg til að
fólk beri virðingu fyrir fegurð henn-
ar, en um leið lítur hún út fyrir
að vera ástríðufull, þannig að hún
vekur dýpri tilfinningar. Hún er ó-
venjulegt sambland af stúlku, sem
mann langar til að giftast, og þeirri,
sem maður vill hafa fyrir ástmey . .
— Hversvegna hefirðu ekki sagt
mér þetta fyrr? spurði Redman.
— Ég vissi ekki, að þú hefðir
áhuga.
— Ég hef alltaf áhuga á því að
græða peninga . . . Redman stóð
upp.
— Nú jæja, það er þá óumflýj-
anlegt, sagði hann. — Við neyð-
umst til að framleiða „sex" mynd-
ir.
Hann rétti fram höndina. — Herra
Landau, þér eruð heppinn. Græðgi
mín og veikleiki mannkynsins verð-
ur til þess að þér græðið peninga.
Jean og Jack Harrison.
Velgengni Hollywood-stjarnanna
er ekki mæld í peningum, bílum eða
sundlaugum. Hún fer eftir búnings-
herbergjunum. Því stærri sem bún-
ingsherbergið er, því frægari er
stjarnan.
Búningsherbergi Jean Harlow var
geysiskrautlegt. Þar var sér eld-
hús og bar. Majesticfélagið gerði
vel við nýju stjörnuna sína.
Fyrsta daginn fylltist búningsher-
bergið hennar af blómum, þar var
stór blómakarfa frá Everett Red-
man, önnur minni frá Paul Bern,
blómvöndur frá Landau, móðurinni
og Marino Bello. Svo var ein karfa
sem ekki eingöngu var fyllt blóm-
um, heldur líka kampavínsflösku,
það var gjöf frá Jack Harrison,
frægasta leikara Majestic-félags-
ins ...
Jean brosti, þegar Harrison kom
inn í búningsherbergið.
— Velkomin í þetta gullna búr,
sagði hann hlýlega og greipkampa-
vínsflöskuna. Við skulum fá okkur
glas.
Jean glennti upp augun. — Um
hábjartan daginn?
— Ekki förum við að drekka í
svefni, svaraði Harrison og hellti í
tvö glös. — Skál fyrir fallegustu
stúlkunni, sem nokkurn tíma hefir
komið í þetta kvikmyndaver, sagði
hann og drakk út. Hann hellti aft-
ur í glasið sitt og fleygði sér niður
í stól. — Svo þú ætlar að verða
kvikmyndastjarna, sagði hann.
Jean settist líka og kinkaði kolli.
— Þú heldur líklega að allt erf-
iðið sé um garð gengið? Ég skal
segja þér nokkuð. Allt sem þú hef-
ir lagt á þig til að ná þessu marki
er barnaleikur, hjá því sem nú
verður lagt á þig. Það verða dans-
tímar, söngtímar, leiktímar, íþrótta-
æfingar, sultarkúr, blaðamenn, Ijós-
myndarar, hárgreiðsla, andlitsförð-
un, já, og jafnvel plastiskar læknis-
aðgerðir; þetta verður þú allt að
ganga í gegn um áður en þú svo
mikið sem rekur sfóru tána inn í
kvikmyndaverið.
Hann reis upp, tæmdi glasið að
mestu og hélt áfram: Þú ert kjöt-
flykki. Þeir renna þér í gegnum
hakkavélina, og svo verðurðu
krydduð og búnar til úr þér litlar
kjötbollur, sem verður fleygt í á-
horfendur, og þeir éta þig upp til
agna, smátt og smátt, þangað til
ekkert er orðið eftir af þér.
Jean brosti. — Þú lítur út fyrir
að hafa lifað þetta af, sagði hún.
— Aður en ég kom hingað var
ég miklu karlmannlegri en ég er
núna, svaraði Harrison. Hann dró
hana upp af stólnum. — Það er
eitthvað við þig sem hefir hrifið
mig, frá því að ég sá þig í fyrsta
sinn, — heima hjá mér. í raun og
veru hefi ég löngun til að giftast
þér.
Hann kyssti hana lauslega og
hún veitti enga mótspyrnu. Varir
þeirra mættust aftur, fastar . . .
Paul Bern valdi einmitt þetta
augnablik til að heimsækja Jean.
Hann hafði hlakkað til að hitta
hana, og þá stóð hún i faðmlögum
við Harrison. Hann snerist á hæl
og ætlaði að fara, en þá tók Jean
eftir honum. Hún varð vandræða-
leg og feimin og stamaði:
— Komið þér inn, — komið þér
inn herra Bern
— Hvernig hefurðu það, Paul?
sagði Harrison glaðlega. — Ég var
einmitt að fara í gegnum vígslu-
atriðin með henni. Fín stúlka!
— Takk fyrir blómin, herra Bern,
sagði Jean.
Hann brosti. — Mín er ánægjan,
fröken Harlow, sagði hann. — Ég
var að hugsa um að sýna yður
kvikmyndaverið.
gQ VIKAN 44. tbl.