Vikan - 04.11.1965, Blaðsíða 15

Mynd af kvikmyndastjörnunni Jean Harlow sjólfri.
Úr kvikmyndinni: Jean Harlow (leikin af Carroll Baker) 0
var hrifin af leikaranum fræga Jack Harrison (leikinn af
M. Connor), en þa3 varS ekkert úr sambandinu milli þeirra.
O En þaÖ var rúmið sem kom Jean til að reka upp stór
augu. Þetta var stórkostlegt fyrirbrigði.
Það var mjög erfitt val fyrir mjög alvarlega og feimna feg-
urðardís. Hún var dáð af karlmönnum um allan heim og
skammarlega lögð í einelti af voldugum kvikmyndajöfr-
um í Hollywood.
f hann. Hann greip fast um hand-
legg hennar. — Til hvers komst þú
hingað? spurði hann fokreiður.
— Til að borða miðdegisverð,
sagði Jean, skjólfandi.
— Þú vissir hvað ég vildi.
— Það er ekki það sama og að
ég lóti að vilja þínum ... Hún sleit
sig lausa. Hann fálmaði eftir henni,
náði taki á hálsmálinu á kjólnum
hennar og reif niður úr. Svo hrinti
hann henni hrottalega upp í rúmið,
og hélt henni fastri.
— Tæfan þín, hvæsti hann, laf-
móður.
— Það er ég ekki ennþá, gat hún
stunið upp.
— En það verðurðu áður en þú
kemst héðan út. . .
— Þá neyðist þú til að drepa
mig fyrst. . . Jean var svo reið, að
hún fann ekki til hræðslu. Hún
þrýsti hnénu undir brjóst hans og
hrinti honum frá sér, svo hann datt
á gólfið.
— Ut, — út með þig! öskraði
Manley. Jean ^hljóp til dyranna. —
Þú færð aldrei vinnu hjá mér fram-
ar, æpti hann á eftir henni.
Jean nam staðar. — Ég myndi
heldur ekki vilja þiggja hana, svar-
aði hún.
— Þú hefir enga leikhæfileika,
hrópaði hann. — Þú vekur bara að-
dáun líkamlega!
Jean reyndi að lagfæra sundur-
rifinn kjólinn. — Þegar ég vil vera
elskuð, þarf ég ekki að kaupa neinn
til þess, — grátbiðja eða hræða
neinn til að elska mig. Vertu sæll,
vesalings litli karl . . .
Hún flýtti sér út á götuna. Ljós-
laus bíll rann upp að henni og hún
stökk 'nn í hann og féll saman í
sætinu. Landau sagði ekki neitt fyrr
en þau höfðu ekið góðan spöl.
Þá stöðvaði hann bílinn og leit á
rifinn kjólinn — Er allt í lagi, Jean?
spurði hann.
— Já, svaraði hún lágt. — Ég
komst ósnert út. Og þetta hafði á-
hrif, ég hefi aldrei séð nokkurn
mann svona reiðan. Ég móðgaði
hann hræðilega. Hann lætur ekki
bíða að losna við samninginn minn.
Landau tók undir höku hennar
og sneri andliti hennar að sér.
— Var þetta svona viðbjóðslegt?
— Þetta er það hræðilegasta sem
hægt er að gera nokkurri stúlku,
svaraði Jean.
— Ég er ekkert hrifinn af hon-
um, sagði Landau, — Hugsaðu þér
bara hvernig hann lokkaði þig til
sín.
Jean lokaði augunum. — Hann
sagði að ég gæti ekki leikið. Ég
vildi að þetta svefnherbergisatriði
hefði verið kvikmyndað. Og Art-
hur. ..
- Já?
— Mig langaði, — mig langaði
í raun og veru ekkert til að fara ...
Hún leit á hann. — Ég vona að þú
vitir hvað þú ert að gera.
Landau dró djúpt andann. — Það
vona ég líka, sagði hann og ók
af stað.
Hjá þeim voldugasta f Hollywood.
Eins og risi gnæfði Everett Red-
man yfir Hollywood, ráðríkur og
hrollvekjandi. Hann var forstjóri
Majestic-félagsins, voldugasta kvik-
myndafélagsins í Hollywood. Hann
var samvizkulaus og drottnunar-
gjarn, en eins og allir einræðis-
herrar, hafði hann einn veikleika,
og það var peningagræðgi.
Það var þessi veikleiki hans sem
varð til þess að Landau komst (
Framhald á bls. 29.
VIKAN 44. tbl. Jg