Vikan - 17.03.1966, Blaðsíða 10

VIKAN OG HEIMILIÐ
ritstjóri:
I Gudridur Gisladóttir.
G: Er börnunum skammtaðir vasapeningar á
heimilum ykkar?
HULDA: Það fer nú eftir þörfum hjá okkur og
verður að vera samkomulag um það. Þau leggja
sumarkaupið sitt í bók og nota það svo meðan
það endist. Fyrir það kaupa þau föt á haustin,
bækur og þvílíkt, en nota svo afganginn í vasa-
peninga. Piltinum hefur enzt sínir peningar út
veturinn síðustu tvö árin.
G: En hvernig munduð þið fara að, ef t.d. væru
um tvær stúlkur að ræða, og önnur væri miklu
eyðslusamari en hin, vildi kaupa dýrari föt eða
óþarfa, en hin léti sér nægja minna. Þá væri
sú eyðslusama miklu fyrr búin með kaupið sitt
og þyrfti fyrr á peningum frá ykkur að halda
og fengi þannig meira — þvl að eftir að kaup-
ið er búið fá þau peninga hjá ykkur, er það
ekki?
HULDA: Jú, og það er áreiðanlega lágmark fyr-
ir stúlku, sem er í framhaldsskóla, t.d. Mennta-
skólanum, að hafa um 200 krónur á viku. En
þau fá nú ekki alveg að ráða hvað þau gera
við sumarkaupið. Þau verða að ráðfæra sig við
okkur um það. Hún fer kannski í bíó sinu sinni
eða tvisvar í viku og á eitt ball, og svo er allt-
af eitthvað, sem þarf að kaupa.
ÞORBJÖRG: Það fæst nú ekki mikið fyrir hundr-
að krónur.
HALLA: Nei, þetta er svo fljótt að fljúga, að
maður veit varla af því.
G: En hvað mundu þau þá þurfa í gagnfræða-
skóla?
HULDA: Það er nú ákaflega lítið. Það er kannski
ein dansæfing í mánuði og svo fá þau einstaka
sinnum á bíó.
RAGNHEIÐUR: Ég veit dæmi þess, að fjórtán ára
drengir fá tvö og þrjú hundruð krónur á viku.
Minn drengur á þessum aldri fær bara eftir
hendinni, en það er erfitt að eiga við þetta,
þegar félagarnir fá svona miklu meira og að
mínu áliti allt of mikið.
ÞORBJÖRG: Allt of mikið, þau eiga ekki að hafa
neitt fast á þessum aldri.
HALLA: Ég og systir mín, sem er í þriðja bekk
Menntaskólans, fáum þúsund krónur á mánuði.
í fyrra, þegar hún var í gagnfræðaskóla, fékk
hún minna en ég, sjö hundruð og fimmtfu krón-
ur. Við leggjum þetta inn í banka og tökum
af því jafnóðum. Annars þyrftum við alltaf að
vera að biðja um peninga, og það er nú svona,
að alltaf kemur meiri armæðusvipur á pabba,
þegar líða tekur að mánaðamótum, svo að
Aldís Schram, gift stórkaupmanni, á sjö börn
á aldrinum átta til tuttugu og sjö ára, í barna-
skóla, gagnfræðaskóla, menntaskóla, verzlunar-
skóla og háskóla.
þetta er miklu, miklu þægilegra. Við reynum
að láta okkur endast þetta, og ef við erum
búnar, verðum við að biðja um meira, en við
verðum sem sagt helzt að láta þetta duga.
G: En þið munduð ekki fá algjört nei, ef þið
væruð búnar fyrir mánaðamót?
HALLA: Ekki algjört, en það er afskaplega illa
litið á það. í þessari upphæð eru ekki strætis-
vagnapeningar fyrir skólann, en ef það væri,
færi nú mikið af þessu í það. Sumarkaupið mitt
átti ég til jóla og notaði það í vasapeninga og
fyrir jólagjöfum og þvilfkt.
G: En föt?
HALLA: Ég þurfti sama sem ekkert að kaupa
mér af fötum, því að ég átti töluvert sem ég
hafði keypt mér f Þýzkalandi, en ég var þar
að vinna í fyrrasumar.
ALDÍS: Við höfum alveg sloppið við að láta
þau hafa vissa vasapeninga. Mér finnst þau
ekki þurfa svo mikið á vasapeningum að halda,
við höfum ekki orðið vör við það, Þau farg
Hulda Hjörleifsdóttir, gift barnakennara, á fjög-
ur börn á aldrinum tólf til seytján ára, f barna-
skóla, gagnfræðaskóla og menntaskóla.
yfirleitt ekki mikið í bíó, og eldri börnin áttu
svo mörg áhugamál, elzta stúlkan var t.d. í
ballet og pilturinn í fótbolta, og þá gleypir það
alveg allar frístundir. Ég tel það varla þó að
þau hafi keypt sér kannski kókflösku eða eitt-
hvað eftir æfingar eða svoleiðis.
G: Hvernig er farið með sumarkaupið þeirra?
ALDÍS: Pabbi þeirra hefur alltaf tekið það og
lagt í banka, þau eiga hvert sfna bankabók.
Þar sem við höfum aðstöðu til þess, höfum við
ákveðið að styrkja þau til náms og leyfa þeim
að læra það sem þau vilja. Þau geyma þvf
þessa peninga, en fá hjá okkur allar nauðsynj-
ar, föt og bækur og hæfilega peninga. til að
skemmta sér fyrir.
G: Geta þau þá ekki sjálf tekið þessa peninga
út úr bankanum, eða er. það ekki ætlunin hjá
ykkur, að þau ættu þá þar til þau þyrftu sfðar
á ævinni að nota þá, t.d. þegar þau stofnuðu
heimili eða annað fyrir framtíðina?
ALDÍS: Þau hafa aldrei farið fram á að fá eitt-
JQ VIKAN 11. tbl.